- 45 -

918 32 0
                                    

#DAWProblemEnds

After what happened yesterday, hindi umuwi si Mickey sa bahay. Kaya nung dumating siya ng umaga, hinarang ko siya para i-interrogate.

"Saan ka galing?" Tanong ko habang nakapamewang.

"Ah sa bahay nila Laverne." Bored na sagot niya.

He slept there?! Why? What? How?

Then dun ko napag-isip isip na ... hindi kaya?

"Are you two dating? In a relationship? Or whatsoever?" I asked.

Nanlaki yung mata niya tapos makailang beses siyang lumunok at hindi sumagot.

Ngayon ko lang narealize kasi na sobrang lagi silang magkasama. Mickey always rescues Laverne and vice versa. Alam mo yun? Hindi sila mapaghiwalay! During those times na I kept myself away from them, maybe they developed something?

"Hoy sagot!" Sigaw ko sa kanya, which made him flinch.

"Ah.. Well, we're --"

"SO YOU'RE DATING!" Malakas na sigaw ko.

"Ssshhh... Ang ingay mo." Walang ganang sabi niya sabay akyat sa taas.

"Take care of her Mickey! Or else .." pahabol ko bago siya nawala sa paningin ko.

Pagkatapos nung encounter namin, pumasok na ako sa school. Normal day lang, lectures and etc. I chose not to say a word to Lav na alam ko na, na jowa niya ang pinsan ko. Baka kasi mabigla siya eh. I'll just let her take her time para sabihin sakin.

Then came in lunch time...

I was busy reading a book that I recently bought while munching on a sandwhich made by Laverne. Iniabot niya lang to sakin kasi maaga siyang umalis kanina. She said she has to go somewhere so I was left here alone. Si Mickey kasi absent ngayon, and si Lucas busy pa.

I was about to lift a page when I heard someone.

"Hey." Napalingon ako dun sa tumawag sakin.

"Henry." I said.

"I'm sorry." Bigla niyang sabi.

"Huh? Lika nga dito." Sabi ko sa kanya sabay tapik sa space na sa tabi ko. Naupo siya dun at hindi tumitingin sakin.

"Huy." Tapos tinulak ko siya ng kaunti.

"Sorry." Sabi niya ulit, "I didn't know anything about you guys. I didn't know your story pero nakialam ako." Paliwanag niya.

"Henry, okay lang yun. Kung hindi dahil sayo baka natuluyan ako at kung natuluyan ako, hindj na babalik ang lahat sa dati." Sabi ko sa kanya.

"Please say sorry to Lucas for me." He said then tumayo siya para umalis. I just watch him leave with a smile on my face.

--

Pag-uwing pag-uwi ko, naabang na agad si Lucas sa living room. I smiled when I saw having a chat with Mickey, but when I saw his face, nawala yung ngiti ko nung nakita ko yung ekspresyon ng mga mukha nila.

"Whag happened?" Nag-aalalang tanong ko.

Mickey pulled my right arm para maupo ako sa tabi nila tapos huminga ng malalim si Lucas bago magsalita.

"It's Greg." Sabi niya.

"What about him?" I asked, confused.

"May na-issue na na warrant of arrest para sa kanya kaya hinanap agad siya ng mga pulis. But when they found him..." Tumigil sandali si Mickey sa pagpapaliwanag at tumingin kay Lucas.

Lucas then looked at me, and sighed.

"He's already dead. He committed suicide. He was found in the place where he hid me. Binaril niya ang sarili niya." He said.

I was too shocked. Napatakip ako sa bibig ko at isa isang tumulo yung mga luha ko. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko dahil minsan ko ding siyang tinratong kaibigan ko pero sobrang sama ng mga pinaggagawa niya sa amin. I wasn't crying because I'm happy or devasted of what happened to him, but I was crying dahil nahihirapan akong pumili ng mararamadaman.

But one thimg is for sure, it all ends here.

"Hey, it's okay. At least it's all over. All they have to do is investigate his past and his death. We have nothing to do with it anymore." Mickey said as he pat my back, assuring me that's all is well.

Hindi na ako nagsalita pa hanggang sa kumalma ako. Umalis din kaagad si Mickey dahil magkikita pa sila ni Lav.

Lucas and I were left sa living room.

"I'm sorry." I said.

"It's okay to cry Venice." He said.

"Alam mo, sobrang namiss kita." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Me too. It's just so amazing that my memories came back sooner. Hindi kagaya sa mga korean dramas na matagal bago makaalala ulit." Seryosong sabi niya.

"Korean Dramas? You watch those kinds of tv shows?" Natatawang sabi ko.

"Yes. My sister was addicted to them and so am I. Kahit wala na siya, I still watch some." Seryoso pa din siya pero ako hindi ko mapaigilang matawa, "What's funny?" Tanong niya.

"You watching krdrama stuffs. Hindi ko lang inexpect na nanunuod ka ng mga ganun. It's very rare to see boys watching those stuff. Puro babae kask ang kamarathon ko sa mga ganyan eh." Sabi ko naman.

"Well that makes us a perfect couple."

Natigilan ako bigla sa kakatawa dahil sa sinabi niya.

"You know, instead of nflix with chips, popcorns and colas dates, we can have a Korean Drama marathon with snacks date." Then he winked.

Hinampas ko siya na ikinabigla niya.

"Hey! Para san yun?"

"Ang corny mo kasi!" Tapos tumayo ako para sana dumiretso sa kusina pero bigla niya akong hinila sa braso kaya napaupo ako sa kanya.

Nakakandong ako kay Lucas Grabriel Avellaneda!!! Mygaaahd.

"Huy. Baka makita tayo nila manang!!!" Sabi ko sa kanya na nagpapanic.

But instead of letting me go, mas hinigpitan niya pa yung yakao niya sa bewang ko.

"I missed you." Bulong niya.

Then in one snap, his lips were in mine. Nabigla ako dahil ang bilis niya!

"I love you." I said.

"I love you too." He whispered back.

--

Hey guys! We're already near the end of BTS FANFIC SERIES #1. Please keep VOTING and don't forget FOLLOW me!

I already began writting the BTS FANFIC SERIES #2, which will be a new kind of story. Gelo will be one of the main characters which will still be portrayed by Jungkook.

I'll be posting it soon so please keep updated!

xoxo

DARK and WILD || {k.taehyung} ✔Where stories live. Discover now