BOOK I: Touch Her and You'll be Dead

Chapter 43

Chapter 43 - Her Mom's Twin

Reeam (Nique)

"Paano nangyaring si Crizanta Marie Velmon ang nandoon nang gabing 'yon?" tanong ni Marrette.

"Marrette, huwag ka magtanong ng bagay na walang nakakaalam miski isa sa atin," sagot naman ni Leeam.

"Nakakapagtaka lang kasi... sigurado akong si Crizana Marione Varga ang umalis ng bansa noong nakaraang taon. Sigurado akong naiwan dito sa Pilipinas si Mrs. Velmon, naka-schedule ang flight niya 3 days pa after ng araw ng pag-alis ni Laquise Mond Velmon at Ms. Varga. Imposibleng siya ang napatay ni Reeam-!"

"Posible," putol ko sa sinasabi niya. "Marrette, kambal sina Crizana Marione Varga at Crizanta Marie Velmon. Napakadaling paraan para malinlang ang lahat," huminga ako ng malalim at sinalubong ang tingin niya. "...kahit ako," mahinang sambit ko sa dulo dahilan para manlumo silang dalawa.

"Tama ka," si Leeam.

Tumayo ako't pumunta sa kwarto para lang kuhanin ang leather jacket ko. Pagkababa'y agad akong nagtungo sa pintuan pero bago pa man ako makalabas, tinanong ako ni Leeam kung saan ako pupunta. Natigilan ako sa kinatatayuan ko't nanatiling nakatalikod sa direksyon nila.

"Saan ka pupunta? Sasamahan kita," alok ni Marrette na gumagayak na.

"Pupuntahan ko si Crizana Marione Varga," sagot ko. "...para makahingi ng tawad," dagdag ko na tuluyang nagpatigil kay Marrette sa pagkilos.

Hindi na siya nagpumilit pang sumama kaya nagpatuloy na ako binabalak kong gawin. Agad akong sumakay sa kotse at nagmaneho papunta sa mansyon ng mga Velmon. Sa pagkakataong 'to, wala akong pakialam kung magkrus man ang landas namin ni Ciel, pati ni Laquian, dahil wala akong ibang pakay kung hindi ang inaakala kong si Mrs. Velmon.

Gusto ko siyang makausap. Gusto kong humingi ng tawad sa nagawa ko. Gusto kong maliwanagan.

Hindi ko napansin na tumutulo na pala ang luha ko. Hindi ko alam kung bakit nagiging iyakin ako pero patunay ba 'yon na napakabigat ng dinadala ko?

Hindi ko na kilala ang sarili ko.

Damang-dama ko sa dibdib ko ang bawat pagkirot. Tila gumuguhit pa nga 'to mula sa likod at tumatagos hanggang harapan. Dumadaloy sa buong katawan ko ang sakit. Mas masakit pa sa mga ginawa ni Ciel noong nakaraang gabi.

Hindi ko malilimutan ang tatlong sipa na ipinatikim niya sa akin non. Lalong-lalo na ang nanunuot na hapdi dulot ng buhangin sa mata ko tapos biglang nalublob sa tubig-dagat. Hindi ko maisip kung paano ko nakayanan 'yon hanggang sa makarating kami sa bahay ni Leeam.