Uçarı Aşk (THB-2)

0.6: "Muhtemel Aşk"

3.GÖZ
-Ediz bunu öğrenmesin ama tamam mı?"Rüzgar'ın emin olmak için sorduğu soruyla gülüp, gencin omzunu sıktı Sinan Bey.

-Tamam oğlum, tamam. Hadi siz keyfinize bakın, ben takıları vereyim." Rüzgar kısaca gülümseyip, arkasını döndü. Ceketinin düğmesini tek eliyle açarken, diğer elini de saçlarında gezdirdi.

Bir kız grubu iç çekti ve anneleri tarafından çimdiklendi.

-Ediz?" Arkadaşının düşünceli yüzüne seslendiğinde, cevap alamamıştı. "Ediz!" İrkilen genç adam, masanın başında dikilen Rüzgar'a baktı. "Lina nerede? Lavaboda falan mı?" Aniden gerçek dünyaya dönüş yaptı Ediz. Daldığı düşüncelerden zorlukla sıyrıldı.

-Aden..." gözleri etrafı taradı ve masanın üzerindeki cafcaflı çantaya takıldı. Aden'in çantasına. "O... Çıktı. Rüzgar, çıktı!" Aniden ikisi de hızla çıkışa yöneldiler.

Kapı önünde etrafı kolaçan ederlerken yerde gördükleri şeylerle kaşları hızla çatıldı ikilinin.

Aden'in topuklu ayakkabıları ve astım ilacı kutusu.

-Siktir! Nerede?" Rüzgar'ın gözü sokağın ucuna doğru koşarak ilerleyen erkek grubuna kaydı ve belirgin bir şekilde yutkundu.

Koşmakla yürümek arasında bir hız ile attı adımlarını. Düğmelerini açtığı ceket soğuk ile havalanırken, bir çırpıda boynundaki kravatı çıkardı ve yumruk yaptığı eline sardı.

-Rüzgar!" Ediz'in adımlarını arkasında hissediyordu.

Durmadı. Durmazdı.

Aden'i bugün ona emanetti. Dolayısıyla kardeşini kolları arasında sıkıp ufalayana kadar sarılana dek, önüne çıkan herkesi parçalara ayırabilirdi.

Aden Lina DEVRAN'dan
Sokağın sonuna doğru geldiğimde sağa mı sola mı gitmem gerektiğini bilmiyordum.

Yer-yön bulma yeteneğim kesinlikle yoktu. Ediz'i aramak için zamanında geçtiğim bu sokakların hepsi gecenin karanlığında silikleşmiş, ağladığım için buğulanan görüşümle birbirine girmişti.

Kaybolmuştum. Hem zihnen, hem de fiilen.

-Güzellik! Kaçmaaa!" 3-4 erkeğin gülüşme ve aralarında konuşmalarını duyduğumda savsak birkaç adım daha attım.

Gördüğüm apartman girişine sığınıp, kendimi en köşeye sakladım.

Ya da saklamaya çalıştım. Dizlerimi göğsüme çekip, kollarımla sıkıca sardım. Gözlerimi kapattığımda, tek istediğim evimde olmaktı.

Annemin komodinime sıcak süt koyduğu, konuşmak istediği ve verdiğim üstü kapalı cevaplara karşın söylediği tecrübe dolu sözleri duyduğum zamanda olmak. Babamın kapımı yumruklayarak kalbimi kıran bir erkekse kapımı açmamı emrettiği ve sonrasında annem tarafından "çeşitli şekillerde" çekildiği zamanda olmak.

Tuna'nın en sevdiği kıyafetlerini yırtarak onu kışkırttığım, Tutku'yu kızdırdığım, Rüzgar'ın saçlarını bozduğum zaman içinde bir yerlerde...

-İşte buradaymış!" Duyduğum sesle irkilsem de belli etmemeye çalıştım. Apartmanın zillerine hızla basarken, beni belimden tutan el hızla kalçamın asfalt yolla buluşmasına neden oldu.

Aniden ayağa kalkmak isterken, yüzüme atılan tokatla dizlerim üzerinde yola düştüm. Ayağıma batan cam nedeniyle sızan kanımın, kaldırıma sürtüldüğünü karşımdaki dikiz aynası sayesinde görebiliyordum.