ဇာတ်လမ်း - ၉

70.5K 7.1K 381
                                    

Zawgyi

" ကားေပၚတက္ အိမ္ျပန္မယ္"

မဆန္းၾကယ္ေသာစကားစုပင္ျဖစ္လင့္ကစား
လုံျခဳံေႏြးေထြးမႈကုိခံစားလုိက္ရသည္။
ဘယ္လုိေျပာရမလဲ ... ကြ်န္ေတာ့အတြက္
တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနတာပဲဟူသည့္ အသိမ်ိဳး။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးျခင္းနဲ႕အတူ ၀မ္းနည္းသိမ္ငယ္စိတ္ကလည္းလိႈက္ခနဲ။

အမ်ိဳးစုံေသာခံစားခ်က္တုိ႕အျပီးမွာကြ်န္ေတာ္စကားေျပာဖုိ႕ေတာင္မတတ္နုိင္စြာ
ကားေပၚတက္ျပီးထုိင္ခုံမွာျငိမ္သက္စြာထုိင္ေနမိပါေတာ့သည္။

" ခါးပတ္ပတ္ပါဆုိလည္း နားမေထာင္ဘူးညီရာ"

ညည္းညဴဟန္ျဖင့္ေျပာလာေလေတာ့ ပါးစပ္ကတစ္ခုခုျပန္ေျပာရန္ျပင္မိေသာ္လည္း
အက်င့္ပါေသာလက္ကခါးပတ္ကုိဆြဲမိလ်က္သား။
လက္ဖ၀ါးမွစပ္ဖ်င္းဖ်င္းနာက်င္မႈေၾကာင့္ခါးပတ္ၾကိဳးကုိစိတ္ရွိတုိင္းမဆြဲနုိင္။

" ကြ်တ္စ္ ဘာလဲကြာ"

အတင္းေဆာင့္ဆြဲေသာ္လည္းပါမလာဘဲနာက်င္မႈကသာ ပုိလာေသာေၾကာင့္စိတ္မရွည္နုိင္တဲ့ညာဥ္ေလးက
အသံထြက္သြားတာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီး

" ကုိေဒါသအုိး ... စိတ္မရွည္ပုံကၾသခ်ေလာက္တယ္
ဖယ္ဖယ္ ကုိယ္ပတ္ေပးမယ္"

အုပ္မုိးက်လာတဲ့လူကုိၾကည့္ရင္းခႏၶာကုိယ္ကအေနာက္ကုိက်ဳံ႕ခနဲ

ဟုတ္တယ္ေလ ညစ္ပတ္ေပေရေနသည့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မျမင္ခ်င္လုိ႕
မွန္ေတာင္မၾကည့္မိပါဘူးဆုိ။

မ်က္နွာနားသုိ႕ထိခတ္သြားတဲ့ကုိဘုန္းအက်ီၤအစြန္းအဖ်ားေလးမွရေသာ

ခပ္သင္းသင္းရနံ႕ ...။

ေရေမႊးနံ႕လည္းမဟုတ္ေသး ..။

ဒီလူ႕အက်ီကဘာလုိ႕ဒီေလာက္ျဖဴေနရတာလဲ

လက္တံကလည္းရွည္လုိက္တာ မနာလုိစရာဗ်ာ။

" ညီ ... လိပ္စာေျပာလုိ႕ဆို​ေန
ဘယ္လုိျဖစ္လို႕ကုိယ့္ကုိ ​ေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနတာတုန္း
မွန္း ...... ေနမေကာင္းဘူးလား
အင္း ....ကုိယ္နည္းနည္းေႏြးခ်င္ေနတယ္"

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now