ဇာတ်လမ်း - ၄၈

70.2K 6.8K 1.2K
                                    

Zawgyi

ဒီေန႕က်မွအိမ္ဟာမြန္းၾကပ္ပူေလာင္လြန္းေနသေယာင္ခံစားရသည္။ စားပြဲေပၚမွသတင္းစာကုိဖတ္ဖုိ႕ရန္မ၀ံ့မရဲ။

အက်ီၤၾကယ္သီးကုိနွစ္လုံးေလာက္ျဖဳတ္ျပီးတာေတာင္ အသက္ရႈမ၀နုိင္ေသး။ မ်က္နွာေပၚလက္၀ါးအုပ္တင္
ရင္းဆုိဖာေနာက္ေက်ာေပၚမွီခ်လုိက္သည္။ ဘယ္နွၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာသက္ျပင္းကုိသာ
ထပ္ခါထပ္ခါခ်ရင္း ျငိမ္သက္ေနမိသည္။

တိတ္ဆိတ္ေနလို႕လားေတာ့မသိနာရီလက္တံတေခ်ာက္ေခ်ာက္ျမည္သံကပင္က်ယ္ေလာင္လြန္းလွသည္။
ျပတင္းေပါက္မွျဖတ္၀င္လာသည့္ေလကုိလည္းေအးျမသည္ဟုမခံစားရေတာ့။​ေျခာက္ေသြ႕ပူေလာင္ေနေသာ
လည္ေခ်ာင္းကုိေရတစ္ခြက္ျဖင့္ေမ်ွာခ်လိုက္ရန္စိတ္ကူးမိေသာ္လည္းထိုင္ရာမွမထခ်င္။

ေလအေ၀ွ႕တြင္သရက္ပင္မွ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်ေနသည္။ တံခါး၀ကုိျဖတ္လာေသာဖုန္မႈန္႕တုိ႕ကအိမ္ခန္းထဲတြင္ခပ္သိပ္သိပ္ကပ္လြင့္ေန
သည္မွာ စားပြဲတစ္ခုလုံးျဖဴေဖြးေနသည္။

ကြ်န္ေတာ့ေရွ႕မွ ေမေမျဖတ္ေလ်ွာက္သြားျပီး တံခါးမၾကီးကုိပိတ္လုိက္သည္ကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္ဒီတုိင္းၾကည့္ေနမိသည္။

မလႈပ္မယွက္ကြ်န္ေတာ့ကုိတစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ျပီး
ျပန္၀င္သြားသည့္တုိင္ကြ်န္ေတာ္တစ္စက္ကေလးမွမလႈပ္ရွား။

အသက္ရႈေနသည္မွလြဲ၍ မည္သည့္အျပဳအမူကုိမ်ွမျပဳ။ တစ္ေလာကလုံးတြင္ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
ရွိေနေသာခံစားခ်က္မ်ိဳး။ အသက္ရွင္ေနရျခင္း၏
အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိ လုံးလုံးလ်ားလ်ားရွာေဖြမရေတာ့
သူလုိ ... ျဖစ္တည္ျခင္းကုိစက္ဆုပ္ေနမိသူတစ္ဦး၏
နာၾကည္းမႈမ်ိဳးျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္နႈတ္ခမ္းတြန္႕ေကြးကာ
ျပဳံးလုိက္မိသည္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာဘာေကာင္လဲ ....

အစိတ္အပုိင္းတုိင္းဟာသုံးစားလုိ႕မရေအာင္ ဘာတစ္ခုမွအသုံးမ၀င္သည့္လူပုိတစ္ေယာက္သက္သက္။ သူရဲေဘာေၾကာင္ျပီး တာ၀န္မယူတတ္သည့္လူတစ္ေယာက္။ အသက္သာၾကီးလာျပီး ဦးေနွာက္မွစြမ္းေဆာင္ရည္ကုိမတည္းျဖတ္နုိင္သည့္လူတစ္ေယာက္။ ေသသြားရင္ေကာင္းမယ္ဆုိတဲ့အေတြးကုိအဖန္တလဲလဲေတြးေနေပမယ့္ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္အရွက္သိကၡာမရွိရွင္သန္ေနသူတစ္ေယာက္။
ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့လူဟာ အင္မတန္ရြံရွာစရာ။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now