ဇာတ်လမ်း - ၁၁

67.7K 6.7K 243
                                    

Zawgyi

အခ်စ္တဲ့လား .........

ကြ်န္ေတာ့မွာတစ္ေယာက္တည္းျပဳံးမိ၊ရယ္မိ ..။
ေဒါသေတြထြက္လုိက္၊ ၾကည္နူးလာလုိက္
၇တန္းတုန္းကအစ္မၾကီးကုိ သ​ေဘာက်တုန္းကနဲ႕
ဘာဆုိဘာမွမဆုိင္။

ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္က
​ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိတယ္ဆုိတာ
မျဖစ္သင့္ေသာကိစၥရပ္ပင္မဟုတ္လား။

ငါကေျခာက္ေနတာလားလုိ႕အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
စဥ္းစားလုိက္၊ေပါက္ကြဲလုိက္ ...
မဟုတ္ေသးဘူး အခ်စ္မွာလိင္ခြဲျခားျခင္းမရွိဘူး
အခ်စ္ကအခ်စ္ပဲလုိ႕
ကုိယ့္ဘာသာျပန္အားေပးလုိက္နဲ႕ ေဆာက္တည္ရာ
မရနုိင္ ....

အထီးက်န္သူတစ္ေယာက္အတြက္
တြယ္မိတြယ္ရာစြဲလမ္းျခင္းလား.

တကယ္ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက
အမွန္တကယ္ေပါက္ဖြားလာတဲ့အခ်စ္လား
သုံးသပ္ဖုိ႕ရန္ ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္ယူခဲ့တာေတာ့အမွန္ပင္။

ရက္သတၱပါတ္မ်ားစြာေက်ာ္လြန္လာျပီးတဲ့အခါ
ကုိယ္တုိင္သတိမထားမိပါဘဲ
အခ်စ္တြင္အရူးတစ္ေယာက္လုိ
ေပ်ာ္၀င္ေနမိမွန္းသိလာရတယ္

ထုိသူ႕ကုိတစ္ေနကုန္မျမင္ရတဲ့
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကုိကြ်န္ေတာ္မုန္းလာတယ္

အရင္လုိအခ်ိန္ျပည့္မေနရေတာ့ဘဲ
ေဆြးေႏြးခ်ိန္ေလးတစ္ခုပဲသူနဲ႕အတူရွိေနနုိင္တဲ့
အကန္႕အသတ္ေလးကုိ
မပ်က္မကြက္မက္ေမာလာမိတယ္

မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္စားရတဲ့ထမင္းစားခ်ိန္ေတြဟာ
ကြ်န္ေတာ့အတြက္တန္ဖုိးရွိတဲ့အခ်ိန္ကာလေတြ
ျဖစ္လာတယ္

"လူၾကီးကုိဦးခ်ျပီးမွစားရတယ္"

"ထမင္းစားေနရင္းစကားမေျပာရဘူး"

စသည္ျဖင့္ဆုံးမသံေတြကုိလည္းလုိလုိခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတယ္

သူခ်ီးမြမ္းသံကုိပဲတကူးတကၾကားခ်င္လာတယ္

အခ်စ္ဟာအရာရာကုိေျပာင္းလဲေစတယ္လုိ႕
ၾကားဖူးတာကုိကြ်န္ေတာ္တကယ္အတည္​ျပဳရမယ္​့ပုံ

ကြ်န္ေတာ့လုိဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္လူစားမ်ိဳးကုိ
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေျဖာင့္ဖ်တတ္သူမုိ႕ ပိုျပီးတြယ္တာ
မိသည္ေလ

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now