ဇာတ်လမ်း - ၂၃

69.8K 7.1K 159
                                    

Zawgyi

ေက်ာင္းတြင္ ဆရာတစ္ေယာက္အ​ေရးေပၚခြင့္ယူလုိက္သျဖင့္ညီတုိ႕အတန္းတြင္
ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္ပုိင္း၀င္သင္ေပးျဖစ္သည္။ဆရာအခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈျဖင့္ေပါ့ေနာ္

ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ေၾကာက္လန္႕စရာအေတြးဆုိးမ်ားကုိဖယ္ရွားပစ္ရန္ညီ့အား အာရုံမစုိက္မိဖုိ႕ၾကိဳးစားတယ္ဆုိေပမယ့္ သိပ္ေတာ့အဆင္မေျပ။

စာေမးပြဲကျဖင့္ ၂ပါတ္ခန္႕သာလုိေတာ့သည္ကုိညီတစ္ေယာက္ေက်ာင္းသုိ႕လာလုိက္မလာလုိက္နွင့္ပင္။

ဒီေန႕နဲ႕ဆုိနွစ္ရက္ ညီထုိင္ေနက်ခုံမွာ ​ေနရာလြတ္ေနျပန္ျပီ။

အရင္ေန႕ေတြကြ်န္ေတာ္လာခ်ိန္မွာလည္း ညီကကြ်န္ေတာ့အားရွိသည္ဟုပင္မထင္။

ဘယ္နွၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့သက္ျပင္းမ်ားစြာကုိခ်ရင္းစာကုိပဲ အာရုံစုိက္သင္ျဖစ္သည္

ဟုိတစ္ခါလုိရန္ေတြဘာေတြမျဖစ္ပါေစနဲ႕ဟုပင္ဆု​ေတာင္းရုံမွတပါးကြ်န္ေတာ္တတ္နုိင္တာဘာဆုိဘာမွမရွိ .............

^^^^^^^ //// ^^^^^

" ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့မယ္အျမဲတမ္းစိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိတာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ မသိခဲ့တဲ့သူေတြလုိပဲ ေနေပးပါ့မယ္"

" ကုိကုိ ......... ေပ်ာ္ပါေစ"

" ဟင့္အင္း ....... ညီ
ကုိယ္ေျပာတာခဏေလးနားေထာင္ပါဦး"

ေခြ်းေစးမ်ားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာမွနုိးလာခဲ့သည္အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းနဲ႕ရင္ဘတ္အစုံကလဲခဲဆြဲထားသလုိ ေလးလံေအာင့္သက္စြာ

မ်က္နွာေပၚကုိလက္၀ါးအုပ္ကာ ငုိင္ေနမိသည္

ကြ်န္ေတာ့အနားကထြက္သြားပါမယ္ဟုဆုိခဲ့စဥ္ကစကားလုံးမ်ား အိမ္မက္တစ္ခုအျဖစ္ျပန္လည္အသက္၀င္တာေတာင္ကြ်န္ေတာ္နင့္နင့္နဲနဲဲ ခံစားရဆဲ

အင္မတန္နာက်င္၀မ္းနည္းေနေသာ ညီ့မ်က္၀န္းေတြ......

ကူကယ္ရာမဲ့ကာ အလုံးလုံးအေထြးေထြးထြက္က်လာေသာညီ႕စကားသံေတြ....

သူ႕အတြက္ဘယ္သူမွမရွိေတာ့သလုိ ​ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ကင္းစြာအသြယ္သြယ္က်ဆင္းေသာညီ့မ်က္ရည္မ်ား .....

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now