ဇာတ်လမ်း - ၁၅

66.2K 6.4K 163
                                    

Zawgyi

ကြ်န္ေတာ္ေမေမ့ဆီေရာက္ေတာ့အေရးေပၚခြဲစိတ္မႈျပီးစီး
ျပီးအသက္အႏၱရယ္စုိးရိမ္စရာမရွိေတာ့ေသာအေျခ
အေန။

သတိေတာ့မရေသးေပမယ့္ပုံမွန္အေနအထားသုိ႕ျပန္
​ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။

အန္တီလႊတ္ေပးေသာ ဆရာ၀န္ၾကီးကေတာ့ ခြဲစိတ္မႈ
ျပီး၍ျပန္သြားျပီဟုသိရသည္။

အခ်ိန္မေရြးဆက္သြယ္ဖုိ႕လည္း ေျပာသြားသည္တဲ့
​ေမေမ့အေျခအေနကုိၾကည့္ျပီးစိတ္ခ်ရတာနဲ႕
အန္တီနဲ႔​ေသာ့္ထံဖုန္းဆက္ရေတာ့သည္။

" အန္တီ ... ေမေမသက္သာပါျပီ။ သတိေတာ့မရေသးဘူးဒီေန႕ေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႕ ICU ထဲမွာပဲထားထား
မယ္တဲ့။ သတိရလာရင္ေတာ့မနက္ေလာက္ပုံမွန္ခန္း
ျပန္ေရႊ႕မယ္ေျပာတယ္။ကြ်န္ေတာ္တကယ္ပဲေက်းဇူး
တင္ပါတယ္။ အန္တီသာမကူညီေပးခဲ့ရင္​ေတြး
​ေတာင္မေတြးရဲတဲ့အေျခအေနကုိေရာက္ေတာ့မလုိ႕ပါ"

" သား ကုိဘုန္းအန္တီ့ကုိေတြးမေနနဲ႕ တစ္ေန႕မိသားစု
ျဖစ္ၾကမွာပဲ ။ အားနာစရာလူေတြမွမဟုတ္တာေမေမ့ကုိသာဂရုစုိက္။ ပန္းကေလးေရာ သူလန္႕ေနမွာပဲ။
နွစ္သိမ့္ေပးလိုက္ပါဦး"

ညီမ​ေလးက အန္​တီ့အခ်စ္​​ေတာ္​တပည္​့မ​ေလးရယ္​​ပါ

" ကုိကုိ ပန္း တီတီနဲ႕စကားေျပာဦးမယ္"

" တီတီ"

" ပန္းကေလးေရ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားလား"

" ဟုတ္ တီတီ .... ပန္း​ေလးဘာလုပ္ရမယ္ေတာင္မသိ
​ေတာ့တာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တီတီရယ္တီတီ
​ေမေမ့ကုိကယ္လုိက္တာပါပဲ"

" ညည္းတုိ႕ေမာင္နွမကလည္​းသူစိမ္းဆန္လိုက္တာေနာ္
ကဲကဲ ကုိဘုန္းလည္​း​ေရာက္လာျပီဆုိေတာ့နားလုိက္ဦး
ေနာက္မွအေျခအေနလွမ္းေျပာေနာ္"

" ဟုတ္ကဲ့ တီတီ"

ဖုန္းခ်ျပီးသည္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲတုိးကာငုိေနတဲ့
ညီမေလးကုိဖက္ျပီးနွစ္သိမ့္ရျပန္သည္။

" မငုိနဲ႕ေတာ့ညီမေလး ေမေမကစုိးရိမ္စရာမွမရွိေတာ့တာ။ ကုိကုိလဲေရာက္လာျပီပဲေလ ေနာ္"

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now