Mistakes

Chapter11

CHAPTER 11
Mayakap

Papasok na sana ako sa aking kwarto nang marinig ko ang isang hikbi at mumunting ingay galing sa kwarto ni mama.

Nangunot ang aking noo. Kakatapos ko lang magligpit ng kinainan namin sa hapag. Pinatay ko na ang mga ilaw sa baba. Tanging ilaw mula sa aking kwarto at sa kabilang kwarto kung saan ang kwarto ni mama.

Dahan dahan akong lumapit doon at nakitang medyo nakaawang iyon.Hindi na ako nagdalawang isip na lumapit doon at sumilip.

Si mama ay nakaupo sa edge ng kama niya umiiyak habang hawak ang kanyang cellphone.

"Kaya pala hindi ka umuuwi Ismael?! Kailan pa ha? Diyos ko naman malaki na si Zandria! Ano ang sasabihin niya? Kailan mo pa kami pinagmukhang tanga ha? Hindi ka nagparamdam ng halos isang taon? At sasabihin mo sakin na makikipaghiwalay ka? Naman Ismael!"

Hindi ko maproseso ang mga narinig ko. Rinig pa ang hikbi ni mama ay agad na akong umalis doon.

Pumasok sa sariling silid na lutang. Hindi ko alam kung paano ko pupulutin ang mga napira piraso ko na pagkatao sa mga narinig mula kay mama.

Isang seaman si papa. Ang alam ko mula noon ay umuuwi siya dito ng dalawa o di kaya ay tatlong beses sa isang taon. Pero noong kailan at ngayon na taon ay hindi na.

Ano iyon? Makikipaghiwalay na siya kay mama? Bakit? Paano na si mama? Paano na kami? Ako?

Sobrang sakit ang dinaramdam ko paano pa kaya sa posisyon ni mama? She's getting old! Nagkakasakit na siya minsan! Tapos ganito pa? Sobrang kumplikado nga nito.

Gumising ako kinabukasan at naghanda na papuntang school.

Si mama ay tulog pa din ng umalis ako. Nagluto nalang ako ng pagkain para sa kanya bago umalis.

Awang awa ako. Awang awa ako sa mama ko. Marami na akong nalalaman at nadidinig na ganitong sitwasyon sa iba or di kaya sa isang kaibigan. Hindi ko alam na mangyayari din sa amin.

Sana naman ay mapag usapan nila muna bago sila magpa dalos dalos. Kung ano man ang rason ni papa kung bakit siya makipaghiwalay ay hindi ko alam.

Ganon' nalang ba kami kadaling limutin ni mama?

I really admired my dad. Nagtitiis siya kahit malayo sa amin upang mataguyod kami. Pero sa mga narinig ko kagabi ang hanga na iyon ay naglaho na.

Pinaghalong sakit ,awa at poot ang aking nararamdaman.

Ramdam' ko ang bigat ng aking pakiramdam ng pumasok sa eskwelahan. Halos lutang ako marahil ay hindi makapaniwala na nangyayari talaga ito sa amin.

Ramdam' ko ang tinginan ng mga babae ng dumaan ako sa alley. Pero halos hindi ko naman masuklian ang kanilang klaseng atensyon para sa akin dahil may mas malaki akong problema kaysa pagtuonan ko pa sila ng pansin.

Kita ko ang pag tutulakan nila hindi ko alam kung bakit. Pero bago pa makalayo ay may humigit na sa braso ko pabalik.

Napatingin ako sa babaeng nadaan ko kanina. Naglaho ng parang bula ang aking iniisip kanina.

Tamad ko siyang tiningnan. Problema nito?

"Ang akala mo naman kung sino kana ngayon no?" She smirked. "Hindi porket ikaw ang tipo ngayon ni Damon ay kung makaasta ka kung sino kana!"

Napataas ang kilay ko. Ano daw? Wala naman akong ginagawa ah!

Hindi nga ako nagkamali. Isa ito sa mga babaeng nababaliw kay Damon na isa sa mga naka flings niya noon.

"Wala akong ginagawa." May mas malaking problema ako ngayon. Sinasabayan pa nila? Wala akong pake kung ano man ang problema nila.

"Wala kang' ginagawa? Bakit dumidikit ka sa kanya kung ganon? Feel mo din e' no?"