CHAPTER 01

100K 2.2K 150
                                    

LEAVE

Fiona's POV

Napabangon ako dahil sa napanaginipan ko. It's a weird dream, really. Nasa lugar daw ako ng mga alien- ewan kung anong tawag sa kanila. They have weird powers and whatsoever.

Natahimik ako nang maramdaman ang kakaibang sensasyong iyon. Palagi ko itong nararamdaman simula noong nag-18 ako. I'm now 23 and 5 years na akong ganito, nagigising mula sa isang bangungot at may nararamdaman na kakaibang sensasyong bumabalot sa buong katawan ko, especially sa aking kamay.

Napatingin ako sa kamay ko. It is very weird. I am really a weirdo. Humugot ako ng isang malalim na hininga at bumaba na sa kama ko. Pumunta ako sa maliit kong kusina at uminom ng tubig.

"Hey, lady. Bad dreams?" bungad ni Anna nang makita akong nasa kusina.

She's Anna Smith, a good friend of mine. I met her, together with Jamie Carlos, during our high school days. Both are from rich families, but they insisted to stay with me here in my small house. Sanay na rin siyang ganito ako.

I sighed and nodded.

"Magpa-check up ka na, Fion. Having bad dreams for almost 5 years is really creepy lalo na kung paulit-ulit na 'yang napapanaginipan mo," aniya at umupo sa kabilang upuan.

"Or maybe baliw ka na, punta ka nalang mental, girl," sabat ni Jam nahalatang kakagising lamang dahil para pa rin siyang inaantok na naglalakad papasok sa kusina. Agad din naman siyang nagtimpla ng kape.

I can't help but roll my eyes. Ulila na ako. My parents died when I was 8. Thanks to these two ladies who never left my side kahit na marami silang rason para iwan ako. They are my real friends. My family. And they are also the reason why I was and I am able to survive in this cruel world. The reason why I am trying hard to fight and live. Malaki ang utang na loob ko sa kanila, they helped me finish my studies and get a job para may pagkakitaan.

"But really, Fion. That's weird. Kung ako ikaw, baka nag-freak out na ako. Biruin mo, 5 years?! 5 years kang gan'yan. Ewan ko lang kung nakakatulog ka pa nang maayos," ani Jam.

I sighed. "Gals, maybe mannerisms lang 'to. You're overreacting. Nasanay na rin naman ako. Saka kagaya nga nang sinabi niyo, paulit-ulit lang ang napapaniginipan ko. It's better this way. Mas nakakatakot kapag biglang magbago at pumasok ang mukha niyong dalawa," I tried to crack a joke... which is, I think, waley.

"Better luck next time," sabi ni Anna.

"You sucks at joking," komento naman ni Jam at umiling.

Napasimangot ako. Mga langya.

"And by the way, I'm going home today. Dad needs me for some business issues. I'll be out for quite some time. Sorry, Fion."

I looked up to Anna. "It's okay. Hindi niyo naman ako obligasyon, and look! I'm already 23! 23 years here in this world. Sa tingin niyo, hindi ko kaya? I'm a fully grown woman with two angels, you and you..." sabay turo ko sa kanilang dalawa. "Of course, I'm okay. At nandito naman si Jam e," sabi ko at nilingon si Jam na ngumiwi sa akin.

"U-Uh. Actually, about that... I guess, I need to go home, too. Nanganak kasi ang asawa ni kuya. A-And you know, I need to be there. It's a family thing. Nakagawian na namin na dapat nandoon ang lahat kapag nadadagdagan o nababawasan ang pamilya." Yumuko siya, "I'm sorry."

As much as I want them to stay here, I can't. Ayokong maiwan dito mag-isa pero mas ayokong pagbawalan silang makita ang pamilya nila. And besides, wala akong karapatang gawin 'yon. Pilit na lamang akong ngumiti.

"Sure! Okay lang. I also know that you missed your family so much. Halos isang taon na rin mula noong last kayong bumisita sa inyo. Take your time there. Don't worry about me," I said.

The Dangerous Princess: The Red-Eyed LadyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon