Maybe You

XXI

PHA'S POINT OF VIEW

WHEN I entered the dean's office, mag-isa lang si daddy na nakaupo roon. Nakaabang naman ang mga bodyguards nya sa labas. He looked so serious and authoritative as usual.

"Dad."

Tiningnan nya ako. Kinabahan kaagad ako. He's always been like this. Simula pagkabata, takot ako sa kanya. He never treated me as his son. I'm just his heir. Iyon lang ang tingin nya sa'kin. Na para bang may responsibilidad ako na tumulong sa negosyo namin in exchange of the comfortable life that I have.

"Have a seat."

Umupo naman ako sa tapat niya. This is our first time to have this kind of conversation. Kasi kung hindi ako nagkakamali, ito ang unang beses na gumawa ako ng isang bagay na hindi nya magugustuhan. I've always lived to impress my father.

"I won't beat around the bush. I'm pretty sure alam mo na kung bakit ako nandito. Hindi ako pupunta rito sa school nyo kung hindi importante ang sasabihin ko."

"Dad..."

"This is about your immoral relationship with Yo." Hindi na ako nagulat na alam nya ang pangalan ni Yo. I'm sure he had him investigated. Pati nga siguro family background at financial status ni Yo ay alam nya. "I have no idea what entered your mind to indulge on a same-sex relationship. I've never thought you're into gays."

Gusto kong sabihin sa kanya na wala naman talaga syang alam tungkol sa'kin. Kung ano ako at kung ano ang gusto ko. He never exerted an effort to know me on a deeper level. Ang mahalaga lang sa kanya ay patakbuhin ko ng maayos ang buhay ko in order to protect our family's reputation.

"Dad, if you're here to insult our relationship—"

"Relationship? You call it a relationship? Bullshit! You don't know what you're saying! Are you really out of your mind?"

"We love each other. Ano'ng masama do'n? Dahil pareho kaming lalaki, mali na kaagad ang relasyon namin? It's not our fault that we live on a judgemental society. But we don't care."

Ito ang unang beses na sumagot ako kay daddy. Ito ang unang beses na itinapon ko ang takot ko. Hindi ako nagpa-intimidate sa kanya. I have to stand firm.

"Pero kailangan natin ang tinatawag mong judgemental society para mapanatili ang negosyo natin. And your relationship with Yo will taint our image. Sisirain ng relasyon nyo ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya natin. Sa tingin mo, papayag ako? Of course not."

"Kaya mo pinapatay si Yo?"

"Ano?!"

"Kagagawan nyo ni mommy ang pagkaka-aksidente ni Yo, 'di ba?"

"What made you say so?"

"I just figured out."

"Well, you're wrong. I'm ruthless but I'm not a criminal. Although I have to admit na masaya ako sa nangyaring aksidente."

"Damn you!" Tumaas ang boses ko at napatayo sa galit. I gave my father an infuriating look. Ano'ng karapatan nyang matuwa sa nangyari kay Yo? He's fighting for his life now 'tapos natutuwa pa sya? My father is ruthless, indeed. "Bawiin mo ang sinabi mo."