ဇာတ်လမ်း - ၂၁

70K 7.3K 294
                                    

Zawgyi

အခန္းေထာင့္မွာထုိင္ေနရင္း သီခ်င္းနားေထာင္ေနမိတယ္။

ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး။

ေက်ာင္းမွာဖ်တ္ခနဲျမင္ေနရမယ့္ ကုိကုိ႕အရိပ္ကေလးကုိပဲျဖစ္ျဖစ္
လုိက္ၾကည့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။

ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္တဲ့တျခားတစ္ေယာက္ကုိ ရက္ရက္ေရာေရာေပးလႈေနတဲ့ကုိကုိ႕အျပဳံးေတြကြ်န္ေတာ္မျမင္ခ်င္ဘူး

ေမ့ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။

ျဖစ္ခဲ့သမ်ွ အိမ္မက္တစ္ခုလုိ....

ျပန္ဖ်က္လုိ႕ရရင္ ခဲဖ်က္နဲ႕ဖ်က္သလုိတစမက်န္ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေမ့ခ်င္တယ္လုိ႕စိတ္ကူးလုိက္မွ
ပုိပုိျပီးဆုိးရြားလာတဲ့ နွလုံးသားကုိလဲလ်စ္လ်ဴရႈလုိ႕မရ။

ေမ့လည္းမေမ့နုိင္၊ မုန္းလည္းမမုန္းနုိင္ တရစ္၀ဲ၀ဲ တြယ္ျငိေနတဲ့စိတ္ကုိ
ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ။

တဆစ္ဆစ္နာက်င္တဲ့ရင္ဟာ ေဆးေသာက္လုိ႕လည္းမေပ်ာက္နုိင္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မုိ႕ေသခ်ာေပါက္ ကတိတည္ရမယ္။

အထူးသျဖင့္ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူကုိ​ေပးထားတဲ့ကတိကုိမျဖစ္မေနတည္ရမွာပဲ။

လြမ္းလည္း သတိမရခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိ႕

ေသေလာက္ေအာင္ေတြ႕ခ်င္ေနလည္း
မ်က္နွာျခင္းမဆုိင္မိေအာင္ တိမ္းေရွာင္လုိ႕

ရင္ေတြကြဲေတာ့မတတ္အသံေလးျဖစ္ျဖစ္ၾကားခ်င္လည္းေခၚေနက်နံပါတ္တစ္ခုကုိ မနွိပ္မိေအာင္ နႈတ္ခမ္းသားေတြဖိၾကိတ္ကုိက္ခဲရင္းဖုန္းကုိကုိယ္နဲ႕ေ၀းေ၀းထားလုိ႕

သူမရွိခဲ့ဖူးတဲ့အခန္းငယ္မွာသူမသိတဲ့အလြမ္းတနင့္တပုိးနဲ႕ေကာင္ကလိပ္ျပာလြင့္ေတာ့မတတ္ ရူးသြပ္နာက်င္ေနရတယ္

ဒူးေတြကုိလက္နွစ္ဖက္နဲ႕တင္းတင္းပုိက္ရႈိက္သံမထြက္ဘဲငုိေၾကြးရတဲ့အခါ
ရင္ဘတ္က အသက္ေပ်ာက္ေတာ့မလုိနာတယ္။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now