Pov Ola Obudziłam się rano, przez rażące mnie słońce. Dawid chyba nie ma w zwyczaju robić w pokoju jaskini na noc, w przeciwieństwie do mnie. Otworzyłam oczy i usiadłam. Wszytsko zaczęło do mnie docierać. Zrobiliśmy to Dawidem. Przyłapałam się już wielokrotnie na tym, że coś do niego czuję, wiec nawet mnie to nie zdziwiło. -Hej, jak się czujesz?-Usłyszałam głos Dawida. Miał lekką chrypkę i włosy w słodkim nieładzie. -Dobrze...-Wzięłam oddech, na wspomnienie sprzed nocy. -Tylko troszkę mnie boli. To chyba normalne?-Spojrzałam na niego, aby się upewnić w moim przekonaniu. -Tak, ale bardzo boli?- Położył dłoń na moim udzie. Martwił się o mnie. Jest kochany. -Nie, to znaczy, nie wiem. -Położyłam się z powrotem na Dawida. Ten objął mnie ramieniem i wsadził głowę, w moje włosy.-Ola, możemy porozmawiać? -Jasne. Też chciałam, ale bałam się zacząć.- oboje usiedliśmy naprzeciwko siebie na łóżku i chwilę się na siebie patrzymaliśmy. -Ym.. to może ja zacznę. -Powiedział Dawid. -Słuchaj, ja od jakiegoś czasu czuję coś więcej. Przestałaś być dla mnie tylko przyjaciółką. Ja się bałem przyznać, ze względu na naszą przyjaźń, jednak teraz, po tym co się stało, chyba muszę to zrobić.-Wstyrzymał się na chwilę i wciągnął powietrze do płuc. - Zazwyczaj nie dziele się swoimi uczuciami tak szybko, ale wydaje mi się, że nasza sytuacja tego wymaga-Po policzku spłynęła mi łza, na slowa chłopaka. On szybko ją wytarł i kontynuował.-Ja.. boję sie, że to może zniszczyć naszą przyjaźń, ale już nie wytrzymam. Ola, czy zrobisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną? -Spytał z nadzieją i przestrachem w oczach. -Tak!-Krzyknęłam i rzuciłam mu się na szyję. Chłopak szybko oddał uścisk, a ja prawie poczułam, jak się uśmiecha.
Miesiąc później Zamieszkałam z Dawidem, na jego prośbę. Nasi fani nic jednak o tym nie wiedzą. Robimy to dla prywatności, jak i spokoju. W the Voice Kids nasze dzieci są wspaniałe.
-Dawid!? -Krzyknęłam z łazienki. -No, co? -Odrzyknął mi po chwili. Widocznie pisał piosenkę. -Przyniesiesz mi ręcznik? Proszęęę, zapomniałam o nim zupełnie. -Jęknęłam załamana. Ostatnio jestem strasznie rozkojarzona. -Mh, jasne. Poczekaj chwilę. -Mruknął. Postanowiłam przez ten czas umyć zęby. Gdy skończyłam, usłyszałam pukanie do drzwi. Podeszłam i uchyliłam je tak leciutko, aby nic nie zauważył. -Proszę bardzo. -Podał mi ręcznik z figlarnym uśmieszkiem na twarzy. -Chociaż miałem nadzieję, że dostane lepsze widoki, niż drzwi. -Ocho, nie rozpędzaj się, kochany.- Parsknęłam śmiechem i zamknęłam drzwi. Wytarłam się, po czym ubrałam moją piżamę i wyszłam z łazienki. Dość szerokim korytarzem, o ciepłych, beżowych ścianach poszłam do kuchni, nalać sobie soku pomarańczowego. Wypiłam go szybko i postanowiłam się już położyć. Ruszyłam w stronę sypialni, potykając się o wszystko. Gdy otworzyłam drzwi, zobaczyłam, że Dawid uśmiecha się do telefonu. -Z kochanką piszesz? -Zapytałam wyjmując z szafy ciepłe, pudrowo-różowe skarpetki na zimę, pomimo lata. -Mh, właśnie Cię pozdrawia. -Odparł nie patrząc na mnie. -A tak serio, z kim piszesz?- Niecierpliwość wzięła górę. -A co, zazdrosna? -Zaśmiał się Dawid -Może odrobinkę?- Pokazałam na palcach. -Z kochanką. -Odparł poważnie po chwili do namysłu. -No Dawid! -Tupęłam nogą i walnęłam się na łóżko obok niego, udając obrażoną. -Z mamą, wariatko. -Pocałował mnie w czoło i przytulił czule. -Pozdrów ją ode mnie. Właśnie, jak ona się czuję? Już przeszła gorączka?-Zapytałam zaciekawiona. Bardzo lubiłam mamę Dawida i martwiłam się. -Tak, wszytsko jest dobrze. Tylko słabo się czuje, ale to normalne po gorączce. -Wzruszył ramionami i odłożył telefon na jeden ze stolików nocnych, na którymś oprócz telefonu leżała Róża w wazoniku. Dawid codziennie kupował mi nową. Ten gest jest wspaniały. Zaraz obok leży książka, a dokładniej sennik. Często sprawdzamy znaczenia naszych snów, aby się pośmiać.
