Numb is in

CHAPTER 5:

Dedicated kay urDoingItWrong kasi pang limang fan ko siya! :D Thank You ! :)

CHAPTER 5:

Hindi ako pwedeng magkamali si Tj talaga ‘tong kausap ko ngayon. Tumayo ako at pumunta sa cr para hindi maingay.

“Tj! Kumusta ka na? Buti napatawag ka!” – ako.

[Alex, sorry..] – mahinang sabi niya.

“Tj! Okay lang! Okay lang lahat.”

[hindi ko na yata kaya.]

Natahimik ako..kami..alam kong dapat ako magalit sakanya dahil sa ginawa niya, pero hindi ko kaya.. hindi ko magawa.. mahal ko siya.. mahal na mahal at kahit na ano pang gawin niya hindi ko yata kayang magalit sakanya..

“Tj bumalik ka na.. bumalik ka na sakin please?” – naiiyak na ko..

[Alex alam mong hindi na pwede..] – sabi niya in a husky voice..

“Please?”

[No Alex..]

“Tj.. Hun please?”

[Alex...]

Yung luha ko tuluyan nanaman dumaloy, kailangan ko na ba talaga tanggapin na wala na? Na tapos na kami? Na wala ng kami?

“Hindi mo na ba ko mahal?” – tanong ko..

[...]

“Tj! Answer me! Hindi mo na ba ko mahal?” – sigaw ko..

[Alex! Mahal kita! Yan ang bagay na kahit na anong gawin ko hindi na magbabago!] – sigaw niya sa kabilang linya.

“Then bumalik ka dito! Iwan mo si Nezza!” – I know! I’m asking for too much, selfish na kung selfish!

[I’m Sorry Alex..]

Yun lang at nagbusy na sa kabilang linya.. binato ko yung cellphone ko! nakakainis! Bakit ba ganito?! Ang sakit sakit sobra! Pinipigilan ko yung mga mata ko na wag umiyak pero tuloy tuloy lang ‘to!

 MATTHEW’s P.O.V

Sinundan ko si Alex, alam ko kahit anong oras ngayon iiyak nanaman siya dahil sa pinsan ko! Tangna kasi yung pinsan kong yun tama bang ipaalaga sakin ang isang babaeng broken hearted?! Ang hirap magpatahan! Lalo na kung si Alexis yung babaeng patitigilin mo sa pag iyak, para siyang bata na hindi mo mapagsabihan.