ANGELIKA

Bölüm 9 - Kısım 11 "Seiji ve felsefi dünyası"

07 Nisan 2004

Hollanda – Amsterdam / Amsterdam Üniversitesi

Bu arada garson elinde tepsiyle merdivenleri tırmanıp geldi ve masalarına kahveler ile birlikte birkaç adet mini kurabiyenin olduğu otantik bir tabağı bıraktı. Servisi bitirdikten sonra da "başka bir isteğiniz var mıydı efendim?" diye sordu kibarca. Seiji'nin kibarca ve hafif bir tebessümle "hayır" anlamında kafasını kaldırmasının ardından dönüp merdivenlere yöneldi. Garson gelmeden hemen önce soracağı soruyu garson arkasını döner dönmez sordu Seiji,

"Nedir enteresan olan?."

"Duruşun."

"Ben de herkes gibiyim aslında."

"Farklı bir şeyler var sende."

"Sen de pek normal sayılmazsın."

"Nasıl yani?" Diye sordu Angelika hafif şaşkınlık içeren bir yüz ifadesiyle. Bir eline kahve fincanını alıp yudumlamaya çalışarak şaşkınlığını da gizlemeyi başardı tabi ki hemen. Şaşırdı çünkü daha ilk defa tanışıyorlardı ve bunlar konuşmaya başladıkları ilk cümleleriydi. Tanışalı daha henüz bir kaç dakika olmasına rağmen Nasıl olmuştu da kendisinin normal olmadığı yönünde bir cümleyi söylemişti ki Seiji? Espresso kahvesini yudumlamaya devam ederken onun konuşmasını dinlemeye devam etti.

"Tuttuğunu koparan bir kişiliğin var gibi gözüküyorsun."

"İstediğimi elde etmeye çabalamışımdır her zaman."

"Başaramadığın oldu mu hiç?"

"Hatırlamıyorum" dedi ama bir yandan milisaniyelik bir sürede geçmişini şöyle bir hafızasından geçirdi. Evet, gerçekten de hatırladığı yıllardan beri başaramadığı hiçbir şey olmadığını hatırladı Angelika.

"Bu derece başarılı biri için oldukça genç gözüküyorsun."

"Teşekkür ederim." Dedi Angelika Seiji'nin bu kibar komplimanı karşısında.

"Yaşını sorabilir miyim?"

"Yirmi dört"

"Oldukça gençsin."

"Tekrar teşekkürler."