Stripped | Raze×Ash #PrimoAwards2018

A-17

Love

Matalim ko siyang tinignan. Cristine is my secretary probably siya ang nagpapasok ng mga bulaklak at lobo dito sa office ko.

"Mi-miss?"

"Papasukin mo na" I lost my temper umagang umaga ito ang bubungad sa akin. Nanatali akong nakatayo na nakatingin na lang sa doorway sa pangingin ko.

Carlos entered with his usual smile. He come closer to me as he held his arms to me. Hindi ako kumibo sa ginawa niya kaya mas lalo siyang lumapit sa akin. He hugged tight like he lost for a years. I pushed him with my bear hands.

"Why your here? I'm busy" Walang gana kong sabi sa kanya. He just chuckled.

"O-okey. I just want to see you" umupo ako sa swivel chair ko habang inaabala ang sarili ko para malaman niyang busy talaga ako.

"Can we have a dinner date?" Napatingin naman ako sa kanya. Why all of the sudden?

"No" matipid kong sabi sa kanya. Nagkunot siya ng noo niya na parang hindi siya sang-ayon sa sinabi ko.

"Hindi ako aalis kung hindi ka papayag" he leaned using his arms in my table para magpantay ang mga mata namin. I said again 'no' to him but still he stayed infront of me in a minute.

Umalis siya sa harap mo na ang akala ko ay aalis na siya pero umupo siya sa sofa malapit sa pintuan. Parang ang tagal ng oras. Kinakabahan ako sa hindi ko alam na dahilan. Limang minuto palang ang lumipas ay hindi ko na talaga matagalan ang titig niya.

"Okey," I heavily sighed "so can you leave now?" He smiled at me.

"Thank you, hihintayin kita sa lobby. Well, Alam ko namang hindi mo ako matatanggihan" Blood boiled in my sense. Alam kong may pagkamahangin siya pero bakit mas lalo akong naiirita ngayon sa kanya.

Lumapit siya ulit sa akin touching my rosy cheeks down to my red lips "I really miss you" then he stormed the room.

Because of irritated I throw the flower in trash bin.

Nang umalis si Carlos ay naging preoccupied ang utak ko. Kahit na madami ang ginagawa kong pagbabasa sa mga tambak ng files ay walang isang minuto na hindi sumsagi sa isipan ko si Raze.

Its a rare thing na siya pa ang iniisip ko gayong magkikita kami ni Carlos mamaya.

"Miss di pa kayo kakain?" Namataan kong nakasilip si Cristine sa pintuan. I gaze her reaction. Tinignan ko ang orasan at pasado ala una na pala.

"No" tipid kong sabi. Hindi naman ako nakaramdam ng gutom pero pagod na ako. Napadami din kasi ang kinain ko kanina. My cellphone beeped twice.

Mr. Chivalry:
Hi baby!

Done eating baby?

Me:
Hello. Yeah.

Mr. Chivalry:
Good. Sunduin kita mamaya.

Me:
Wag na. Hinatyin mo nalang ako sa unit may gagawin pa kasi ako :)

Mr. Chivalry:
Okey. I love you baby.

Hindi ko na siya nareplyan. Magiging masama ba ako kung hindi ko sasabihin kay Raze na mag-uusap kami ni Carlos. Mas mabuti narin siguro yun.

Matapos ang pagbabasa at pagcompile ng mga files na kinakailangan namin ay pagod na pagod akong bumaba. Pagod kong tinignan ang relos ko ala sais na pala. Mas maganda siguro kung mabilis kaming matapos kumain.

Tumayo si Carlos sa pagkakaupo niya agad niya akong binigyan ng malaking ngiti.

"Mabuti maaga ka nag-out ngayon mas marami tayong time na magkakausap" hinapit niya ang bewang ko pero lumayo ako sa kanya at napauna sa paglalakad. I heard his chuckled.