Stripped | Raze×Ash #PrimoAwards2018

A-23

Good man

Hinintay ko si Raze. Kinakabahan ko. Sobrang kinakabahan! Hinawakan ko ang lapis ko sobrang higpit ng hawak ko dito na sa isang segundo nalang ay mapuputol na.

Pag-upo na pag-upo ko ay mas lalong nanginginig ang kamay ko pinigilan ko gamit ang pagpukpok sa mesa. Hindi nam ito tuluyang natanggal pero ayos na din.

The door opened. Nakita ko si Raze. Hindi ko alam ang gagawin ko kanina...pero ngayon parang mas nablangko ako. Nakatitig lang ako sa kanya. Ngumiti siya. Ako hindi.

Lumapit siya sa akin. Sinundan ko siya ng tingin.

"Are you okey?" Hinawakan niya ang braso ko. Biglang nang-init ang dugo sa ulo ko. Ganyan din ying pagkakahaeak niya sa babae kanina.

"Wala.. pa-pagod" I stopped. Kasi Ku g magsasalita pa ako ay maiiyak na talaga ako.

"Really?... Uhmmm" he kissed me "I miss you, baby"

Pilit ko siya na ningitian at humalik pabalik sa kanya. I still remember what he said that night that he pleased that I won't leave him. I promise too.

Idiot! I'm idiot than idiots.

"Labas muna tayo" anyaya niya.

"Uhmmm...si-sige" nanginginig ang kamay ko sa paghagilap ng mga gamit ko. Hinawakan iyon ni Raze. Hinalikan niya iyon pero imbes na makalma ako ay mas nanginig ito.

"Nervous?" He snaked his arm on my waist. "Let's shop"

Nasa sasakyan kami ngayon binalewa ko muna ang mga bumabagabag sa akin. I'm a great pretender pero pagdating sa kanya tiklop ako. Nagsasabi siya ng mga jokes but I can't laughed. Yung tawang saya talaga.

"Do you why chicken jump after they hatch?" Nagpipigil siya ng tawa niya. I smiled.

"I don't know"

"Answer it" nagpipigil parin siya ng tawa niya.

"Kasi para ma-excercise?"

"No, kasi walang hagdan!" He laughed. Tinignan ko lang siya nang seryoso. Anong nakakatawa dun.

He clear his throat. Nahimigan niyang hindi ako natawa.

Isang oras kaming namalahi sa mall. Palagi niya akong tinatanong kung may problems ba ako.

"Okey lang ako," sagot sa tanong niya ulit. Hinawakan niya ang noo ko pero iniiwas ko ito. Medyo nagdidilim ang tingin niya sa akin.

"Do we have a problem?" Banayad niyang sabi. His lips pouted. Umiling lang ako. ngo siya. Nang tumunog ang phone niya ay sinagot niya iyon sa harapan ko.

"I'm busy...Yes...bukas nalang"

"Pupuntahan ko nga pala si Denny. Magtataxi nalang ako papunta doon. Puntahan mo nalang 'yang pupuntahan mo. Kaya ko naman ang sarili ko" nakaya ko ngang mabuhay nung wala ka...pero kakayanin ko kaya? Kasi nung wala siya noon meron naman sila mama at papa tapos pagkatapos nung nangyari kay papa meron naman si Carlos. Si Denny nalang talaga ang natitirang tunay sa akin.

"No, bukas nalang. Bye" agad niya itong binaba.

"Kaya ko naman ang sarili-"

"Ihahatid kita. Bukas na 'yon" napailing nalang ako.

Sa sasakyan, nangsisisi talaga akong pumunta sa bahay nia Denny. Dalawang oras kasi ang papunta sa kanila tapos naging tatlong oras dahil sa traffic.

"Music?" Napatingin ako sa kanya. Kainis naman traffic 'to nakakasuffocate.

Ibinigay niya sa akin ang cellphone niya nakabluetooth kasi 'yon sa stereo ng sasakyan.

I scrolled down and up. Matagal bago ako nakapili. Puro acoustic kasi yung mga kanta niya. Nabibitteran ako. Buti nalang may isang medyo maayos yung kanta ng chemical romance. Rock. Hard at medyo masakit sa tenga.