ANONİM; Leyl

|25|

Son dersin bitiş zili çalınca kitaplarımı toparlamaya başladım, çantamı ve ceketimi aldım ve Niran'a baktım, ruj sürüyordu.

"Hadi Niran!"

Same'te Niran'ı beklemeye başlamıştı benle birlikte. "Rujuna tükreceğim hadi lan Mısra bekliyor!"

Niran rujunu çantasına atıp koştu ve yanımıza geldi. Sınıftan çıktığımızda Atlas'ın beni merdivenlerin önünde beklediğini gördüm. Hızlıca onun yanına ilerledim ve kollarımı boynuna doladım.

"Sadece aradan 40 dakika geçti ve ben seni deli gibi özledim. "

Parmak uçlarımda ayakkabılarımın izin verdiği kadar doğrulup yanağına ufak bir öpücük bıraktım.

Her şey bir hayal gibi geliyordu ama değildi. Elini tuttuğum, öptüğüm, sarıldığım, en önemlisi sevdiğin çocuk gerçekti ve bana aitti.

Daha önce defalarca başkasının elini tutmuş olabilirdi önemli olan benimleyken başkasının elini tutmamasıydı.

Okulun çıkışına doğru hepbirlikte yürüdük ve okuldan çıktık. "Bugün idmanın var mı?"

"Vardı ama iptal oldu. Senin var mı?"

"Var. Keşke yarın idmanın iptal-

"Şş, keşke demek yok."

Yanımda Duran Atlas'ı bir anda karşımda elini dudaklarıma bastırdı.

"Benimlesin ve keşkelere yer yok bundan sonra. "

Gülümsedim ve ellerimizi birleştirdim.

Samet Mısra'yı evine bırakmak için bizden ayrıldı.

"Bir çiftin arasında üçüncü kişi olamam ben!" Niran yol ayrımına doğru giderken arkasından seslendim.

"Call me baby!"

Niran arkasını dönüp orta parmağını kaldırıp yoluna devam etti. Bir ara Ateş ile konuşmalıydım Niran için.

Atlas ile tek kalmıştık ve asla konu bulamıyordum, oysa ki whatsapp'ta her türlü konu bulabiliyordum...

"Whatsapp'ta ciğerci Leyl olup reelde süt dökmüş Mavera olman da bir değişik doğrusu. "

"Seninde whatsapp'ta Manevra diyip reelde Mavera demen de bir değişik doğrusu."

"Laf mı soktun sen şimdi sevgiline?"

Yolun ortasında beni gıdıklamaya başlamasıyla kahkaha üzerine kahkaha atmaya başladım. Ellerim kollarını tutmak istesede başarılı olamıyordum ve daha fazla gıdıklanıyordum.

"Ya dur tamam bir dahahahaha!"

"Duyamadım?"

"Tamam bir daha yapmayacağımahahaa!"

Atlas gıdıklamayı kesip sarıldı ve boynumu öptü.

Yoldan geçen bir kaç teyze garip garip baksada aldırmadım.

"E ama Gökkuşağı'na geç kalacağım ya!"

Söylendikten sonra yola daha hızlı devam etmeye başladık.

"Kaçta çıkacaksın?"

"Akşam 7-8 belki de 8.30, neden ki?"

"Çıkmadan mesaj at, eve bırakayım seni. "

Gülümsedim.

"Gerek yok yahu, alışkı-"

"İtiraz yok."

El mahkum kafamı sallasamda, onunla eve gideceğim için içimden halay çekiyordum.

Gökkuşağı'na geldiğimizde birbirimize sarıldık.

"Dikkat et, fazla zorlama kendini."

"Tamam, sende dikkat et. Yolda sana bakan olursa sen onlara bakma."

Atlas'a bir kez daha sarılıp Gökkuşağı'na girdim ve çıkış saatinin çabucak gelmesi için dua etmeye başladım.

-
Pek güzel olmadı hatta hiç olmadı ama ara bölüm gibiydi biraz. İyi geceler 🌙🎵