Leyl: Merhaba.
Leyl: Baştan söyleyeyim sapık değilim.
Leyl: Bugün koridorda günlüğünü düşürmüşsün.
Leyl: Okumayı çok istesemde okumadım.
Leyl: Hem bulmam benim için iyi oldu, seni ne kadar uzun zamandır sevdiğimden bahsetmeyeceğim.
Leyl: Ama be...
Kendimi gülerek yatağımın üzerine attığımda, günün enerjisi ve heyecanı hala üzerimdeydi.
Odamın kapısını kapatıp, bana doğru kötü kötü bakan Niran'la karşı karşıya geldi gözlerim. Sanırım burası şehadet getirmem gereken kısımdı.
Niran üzerime üzerime gelirken yatakta geri geri gitmeye başladım.
"Doğmamış çoluğuma çocuğuma acı Niran!"
Niran pis pis gülümseyip gelmeye devam etti ve birden üzerime yastık atmaya başladı..
"Ulan susam beyinli! İnsan arkadaşını uyarmaz mı güzel bir şeyler giyin diye! Bütün paspal halimi gördü Ateş ya!"
Tam ayağa kalkmış bende ona yastık atacakken bana öyle bir yastık attı ki biraz duvara fotokopim çıkacak sandım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Niran yavaaaaş!" Çabucak toparlanıp bende ona elime ne gelirse fırlatıp gülüyordum.
"Salaksın kızım sen! Has salaksın hemde! Amiş!"
Niran'ın sinirlendiği zaman değişik küfürler üretme gibi bir özelliği vardı.
"Siknoş seni! Sarı bok yiyesice! İnşallah Atlas seni makyajsız görür!"
"Asıl senin yüzündeki makyajı tiner getirsek çıkaramazlar gelmiş benim makyajıma laf ediyorsun uyuz!"
Ben O'na O bana yastık atıp dalaşıyorduk.
Odanın kapısının açılmasıyla Niran oraya bakarken bende Niran'a elimdeki kocaman yastıkla vurdum ve yastığın içindeki elyaflar her yana saçıldı. Odanın çoğu yerinde elyaf vardı zaten.
"Hanginiz katil olacak diye bekliyordum ama on beş dakikadır sonuç alamadım, "
Annem şokla odaya bakarken ben yatağımın altına elyafları atmaya çalışıyordum.
"Sizi gidi pislikler!" Annem üzerimize doğru gelirken terliğini çıkardı. Ben ve Niran annemden kaçmak için deli dana gibi koşturmaya başlarken tam popomda büyük bir yanma hissettim.
"Bir gün bende çocuğuma böyle terlik atmak istiyoruaaay!" Niran'ın da koluna terlik gelirken evden kahkahalar yükseliyordu.
- Atlas'ı bütün gün arasamda ulaşamamıştım ve meraktan çatlamak üzereydim. Kaç tane cevapsız arama kaç tane boş mesaj gitmişti bilmiyorum ama aklıma artık kötü şeyler geliyordu.
"Niran? Ben bi Atlas'ın evine gitsem mi?"
"Git kanka git belki cenaze evi falan olmuş, hay Allah'ım ya!"
Niran'a çiğdem fırlatıp "sus be şom ağızlı!" Diye çemkirdim. Bu kız ne zaman ağzını açsa kötü bir şey çıkıyordu.
"Annesi babası evdedir bugün Pazar ya hani Mavera Hanım!"
Elimi alnıma vurup oturduğum yere hiraz daha sindim.
"Ama bir yolunu bulup haber almam lazım, en azından bi sesini duyayım."
"Git Mira'yı Hale'den kurtarıp merak eden Yaman gibi, tırman Atlas'ın evine. Ama sen dikkat et Alarm vardır."
Atlas'ın evi üç katlı bir apartman dairesindeydi ama apartmanda ki daireler iki katlıydı, Atlas'ın penceresinin önünde bir ağaç var diye hatırlıyordum. Sahiden tırmanabilir miydim? -
Dün bölüm yazayım derken uyuyakalmışım, çok yoğunum ama kafamı her yastığa koyduğumda açıp açıp yazmak benim için vazgeçilmez oldu artık.
