ANONİM; Leyl

|41|

Yüzyüzeyken konuşuruz- Dinle beni bi
-
Atlas'tan;

"Kafan Nerde Atlas senin! 3. Golü de kaçırdık!"

Sinirle üzerimdeki formayı çıkarıp attığımda bana ne olduğunu bilmiyordum. Kafam dağınıktı ve toparlayamıyordum.

"Evet abi, oynama iyi değilsen!"

Takımdakiler bana söverken, sinir kat sayımın arttığını hissediyordum. Maç başlarken çiseleyen yağmur şimdi o kadar çok artmıştı ki, sanki sinirim gökten çıkıyormuş gibiydi.

Daha fazla burda kalmak istemiyordum. Mavera'nın yanında olmak istiyordum, ona sarılmak iyi gelebilirdi ve belki kafamı da toplayabilirdi. Sahadan koşarak ayrılırken, kaptanın arkamdan gelen takım arkadaşlarımı durdurduğunu duydum.

Soyunma odasına girip hızlıca üzerimi değiştirdiğimde içimdeki his gitgide büyüyerek karanlık bir kuyuya dönüyordu. Bu his neydi?

Mavera'nın babasıyla konuştuğum günden beri bu his vardı ama bugün beni deli ediyordu bu his.

Akademiden çıktığımda ceketimin kapşonunu kafama geçirip Mavera'yı aramaya başladım. Neredeyse yanında olmam gerekiyordu. Neredeyse orada olmam gerekiyordu.

Her arayışımda operatöre bağlanıyordum ve bu beni deli ediyordu. Artık yolda yürümüyordum, koşuyordum çünkü geç kalmak istemiyordum.

Mavera'ya geç kalmak istemiyordum.

Mavera'nın apartmanına geldiğimde o gün evimin kapısında gördüğüm arabanın aynısı buradaydı. Kanım donuk bir şekilde şoka girerken, gördüklerimin şaka olmasını diledim.

Apartmanlarının kapısı açılırken Mavera'nın çığlıklarını duydum.

Ve son nokta o çığlıklar oldu.

-
Mavera'dan;

"Uyan güzel kızım... Uyan Leyl'im..."

Uyku bedenime ne kadar süredir hakimdi bilmiyordum ama gözkapaklarıma kilit vurulmuş gibi hissediyordum.

Gözlerimdeki kilidi kaldıran da kafamın içinde dönen kelimelerdi.

Gözlerimi tamamen açtığımda karşımda gördüğüm yüz ile şoka uğrarken hızlıca yatakta geriye doğru gittim.

"Sen nasıl girdin eve?!"

Uyumadan önce kapıyı 3 kez kilitlediğime emindim. Uykudan yeni uyanmış bedenimi bir titreme alırken karşımda duran adam babamdı.

"Seni götürmeye geldim kızım," Babam elini saçıma götürecekken kendimi geriye çektim ve ayağa kalktım. Hayır böyle bir şey olamazdı.

"Hayır! Saçmalama, annemi ve Atlas'ı arayacağım!"

Masada duran telefonumu alacakken odamda bir ses yankılandı ve telefonum 3 parça olup duvardan yere doğru kaydı.

"S-sen ne yaptın!?" Boğazımda bir sızı hissederken, sonumun geldiğini hissettim.

"Hadi kızım, gitme vakti."

"Hayır! Ben gelmiyorum!"

Ayağa kalkıp odamdan kaçarcasına çıkarken, sert bir şeye çarpıp yere düştüm.

Çarptığım şey iki tane izbandut gibi adamdı.

"Hayır hayır, kötü bir rüya görüyorum."

Düştüğüm yerde geri geri giderken kucaklandığımı hissettim. Kendimi hırpalayıp inmeye çalışırken beni taşıyan kişi aşağı indirmeye başlamıştı.

"Bırak beni şerefsiz herif!"

Apartmanda bağırmalarım yankılanırken birilerinin beni duyması için yalvarmaya başladım.

Apartmandan dışarıya çığlıklarımla çıktığımda, beni kucaklayan adama attığım tekmeler etki etmiyordu.

"Seni pislik herif! Bırak beni pezevenk!"

Kendimi yere attırmaya çalışırken, ağlamama ramak vardı. Adam beni bahçeden çıkaracakken yağan yağmur yüzünden her tarafım ıslanmıştı.

Etrafta yardım isteyebileceğim kimsede yoktu, kahretsin! Adamın izin verdiği kadar kafamı çevirdiğimde, Atlas'ı gördüm.

"Atlas!"

Atlas'ın hırlayıp manyak bir hızda koşmaya başladığını gördüm.

Adam Atlas'ı fark ettiğinde siyah büyük bir arabanın için beni fırlattı.
Kendimi toparlamaya çalışırken arabanın kapısının üzerime kitlendiğini duydum.

"Hayır! Allah kahretsin, hayır!"

Atlas beni taşıyan adama doğru havada bir yumruk attığında ellerimi yumruk yapıp cama geçirmeye başladım.

"Açın! İstemiyorum! Açın lanet olsun!"

Haykırarak cama vururken, babamla birlikte diğer 5 adamın da apartmandan çıktığını gördüm. Atlas bu kadar adamla başa çıkamazdı.

Gözlerimdeki yaşlar yanaklarıma düşerken cama vurmaya devam ediyordum.

"Kırıl lanet olası cam kırıl!"

Diğer adamlar da Atlas'la kavga etmeye başlarken Atlas'ın yüzünün dağıldığını gördüm.

Atlas'ın arkasındaki adam Atlas'a sağlam bir tekme attığında delirmiş durumdaydım. Ne cam ne kapı hiçbir şey açılmıyordu!

"Allah belanızı versin hepinizin!"

Cama haykırarak vurmaya devam ederken babam olacak o şerefsiz adamın ön koltuğa bindiğini gördüm.

"Bırak beni pislik herif! Sen nasıl bir insansın istemiyorum!"

Ve o an sanki yüreğime bıçak sokmuşlar gibi sarsıldım. Atlas'ın adımı haykırışını duydum.

Gözlerimi babamdan çekip cama çevirdiğimde Atlas'ın yerde kanlar içinde yattığını gördüm.

Dizlerimdeki güç çekilirken dizlerimin üzerine düştüm.

Atlas'ın canı yanıyordu.

Atlas'ın benim yüzümden canı yanıyordu.

Çığlık atarak ağlamaya başlarken, içimden bildiğim bütün duaları ediyordum.

"Ona bir şey olmasın, yalvarırım ona bir şey olmasın."

-

Açıııııım ve delirdim.