Chasing Chicago

Chapter 7: Meeting the bartender

"Master!" Ang sigaw kaagad ni Connor ang bumungad sa akin pagkabukas ko ng pinto ng aking apartment.

Hindi ko siya pinansin, bagkus ay dumiretso ako sa sofa at umupo doon. Napatingin naman ako sa kaliwang braso ko. Ramdam na ramdam ko ang paglalagkit at pamamasa ng kaliwang sleeves ng aking jacket. Kumirot din iyon ng kaunti.

"What happened to you Master? You look pale." Umupo siya sa tabi ko. Sa aking kaliwa.

"Go to my room. Beside the cabinet, there's a black attache case. Bring it here." Mahinang sabi ko sa kanya. Agad naman siyang sumunod sa aking sinabi.

Fuck! Napamura nalang ako sa aking isipan. Pakiramdam ko ay nauubos na ang aking lakas. Sa tingin ko marami ng dugo ang nawala sa akin.

Napatingin ako kay Conn ng marinig ko ang mga mabilis na yabag niya palapit sa akin. Kinuha ko agad ang attache case nang makalapit na siya.

"What happened master?" Tanong niya ulit, pero hindi ko ulit siya sinagot.

Kailangan kong maggamot ang sarili ko agad dahil marami pa akong kailangang gawin.

Hinubad ko ang aking jacket. Narinig ko naman agad ang malakas na pagsinghap ni Conn nang makita niya ang aking kaliwang braso.

"Master..." Nakaturo siya sa aking braso na ngayon ay puno na ng dugo.
Napataas ang kilay ko sa kanya ng wala sa oras. "What are you waiting for?" Nang marinig niya ang sinabi ko ay napatayo siya.
Kumuha siya ng benda at binuhusan ng alcohol. Nilinis niya muna ang buong braso ko, maliban sa tama ng bala.
Nagsimula na niyang kunin ang bala na bumaon. I dont know, pero kirot lang ang aking naramdaman.
Inabot ko gamit ang aking kanang kamay ang jacket ko at kinuha doon ang aking phone.
I dialed Supremo's number at sinagot naman kaagad niya iyon.
"Is it deep?" Bungad niya mula sa kabilang linya. Alam kong ang tinutukoy nito ay ang tama ko.
"No. Not really." Napatingin naman ako sa braso ko na hanggang ngayon ay kinukuha parin ni Conn ang bala.
"I alreay deposited the money to your account." He ended the call after he said that.
Pagkalapag ko ng phone sa sofa ay siya ring pagtanggal ng bala. Pinanlakihan ko ng mata si Conn ng huminto siya at tumingin sa akin.
"Don't tell me that you already forgot what I thought you? Fuck Connor De Vega! Pour it with that fucking Alcohol." I bursted.
Naiinis ako nang hindi parin siya gumalaw, kaya hinablot ko ang blue na towel na nakasampay sa kanyang balikat at kinagat iyon. Kinuha ko ang 500 ml na alcohol sa kanyang kamay at walang pag-aalinlangang ibinuhos iyon sa aking sugat.
Impit akong napahiyaw dahil sa sobrang pagkirot nito.
Nakita ko naman siyang napa-iwas ng tingin.
"FUCK!" Malakas kong mura nang maubos na ang laman niyon.
Dali dali naman siyang kumuha ng benda at benendahan ang aking sugat.
Nang matapos na ito'y agad kong hinablot ang baril na nasa aking tabi. Itinutok ko iyon sa kanya.
"Woah! Woah! Master..." Itinaas niya ang dalawang kamay.
Tumayo naman ako habang nakaharap sa kanya at nakatutok parin ang baril sa kanyang noo. "Are you trying to kill me huh?"
Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. "What?! Of Course NOT!"
"Then why didn't you pour that alcohol? What will you do if it get infection?"
"Its just that... that..."
"That what?" Madiin kong tanong.
"That I don't want to see you hurt." Sabi niya habang hindi makatingin sa akin.
Hinagis ko ang baril sa sofa at naglakad papuntang kusina.
It's pointless to have an argument with a kid.
May plato ng nakataob sa mesa at tinakpang pagkain. Kaya umupo nalang agad ako at nagsimula ng kumain.
I saw him came in through my pheriperal view.
Wala siyang imik na umupo sa aking harapan.
"Maybe they are looking for you now." Ani ko habang nasa mga pagkain ang buong atensyon.
Naramdaman kong napatingin siya sa akin. "Yeah, Maybe. I'll go home later. After I buy you some groceries."
Napahinto ako sa pagkain at napatingin sa kanya. "It's not your work to do. Besides, you're not my maid."

I saw him pouted. "Who would do it if I don't? You always make yourself hungry that is why mainit palagi ulo mo." Ngumisi naman ito nang tinapunan ko ng masamang tingin.
I shook my head lightly. "And now you care?"
"I always care." Napansin ko naman ang pamumula nito habang umiiwas ng tingin.
"I'm going to give you another task and after that, you can go home. It's thursday, you still have classes." I said then continue eating.
"Yeah." Walang gana niyang sabi. "What task is that."
"Did you saw the news about assassination in a bar?" Tanong ko sa kanya.
Tumango-tango naman siya. "Yeah, I guess it happened last day. I know it's you who's behind it. Why?"
Binitiwan ko ang kutsara at tinidor, saka tiningnan siya. "Track their Employee's files. There's a Bartender there who I talked with, he has an eye glasses. Supremo said that Cops might started again their investigation on me now, but they don't have any lead or clue who I really am neither my gender. He might inform them that I am a woman. That could make their investigation easier to reveal my identity."
Napatayo naman agad siya dahil sa gulat. "What?!" Sigaw niya.
"Manners please we're in front of the food."
"Uh... Yeah. Yeah. Sorry Master." He bow his head at nagmamadaling lumabas sa kusina.
Tumayo naman ako para ilagay ang plato sa lababo.
"Just put that plate in the sink, Master! I'm going to wash it later." Rinig kong sigaw niya galing sa sala.
Gaya ng sinabi nito'y nilagay ko lang ito doon at lumabas na sa kusina. I saw him sitting on the sofa habang nakatutok sa kanyang laptop. Pumasok nalang ako sa aking kwarto at ni-lock iyon.
Humiga muna ako sa aking kama.
Ilang araw na akong walang maayos na tulog at pahinga pero hindi parin ako nakaradam ng antok o pagod. Siguro hindi na ako tatablan ng mga ito. i
Immune na yata ang katawan ko.
Tumayo ako at pumasok sa C.r na nasa loob lang din ng aking kwarto. Naligo muna ako dahil pakiramdam ko ang lagkit ko na dahil sa magkahalong dugo at pawis na dumikit sa aking balat.
Pagkatapos kong maligo ay lumabas ako habang nakatapis ng itim na tuwalya. Naglakad ako papuntang cabinet at kumuha ng mga underware. Pinatungan ko iyon ng manipis na puting t-shirt na malaki sa akin at nakatuck-in ang high-waisted faded jeans na may cut sa magkabilang tuhod. Isang puting sneakers shoes ang sinuot ko.
Humarap ako sa human-sized mirror na nasa likod ng pinto ng cabinet. I'm just staring at my reflection for an instant before I started to comb my hair. Nang matapos na ako ay kumuha ako ng lipstick ng chapstick at nilagyan ang aking labi na hindi na masyadong namumutla.
"Done." Conn said nang mapansin niyang palapit na ako sa kanya. "His name is Zen Consi. 18 years old and a Graduating student. He studied at *** University. A straight A plus student. I found out that he ran away from his wealthy life because of some misunderstandings with his family. He did not gave them any financial support or allowances that is why he ended up working in that bar to earn money. But, after that incident last day where you are having your mission there, he resigned."
Napatango-tango ako. "Why did he resigned?"
"That... Uh... I don't know?"
"You did the tasks I gave, now you can go home."
"Wait, what? I still need to wash the plate." Napatingin naman ako sa kanya ng maigi.
I sighed. "Okay, but after that you go home. Lock the doors after you leave." Habilin ko sa kanya saka lumabas ng apartment.
Nasa ilalim ng sando ko ang aking kwentas kaya walang makakakita nito. So, I'm safe walking without any cover in my face.
I put my sunglasses on.
Nasa parking lot na ako at ramdam ko ang pagtingin at pasimpleng pagsulyap sa akin ng mga taong madadaanan ko, but I don't hella care about them.
Am i this pretty?
Sumakay na ako sa sports car ko. I started the engine and pinaharurot ito.
Napatingin ako sa aking itim na wristwatch. 11:15. Mag-iisang oras na akong nakapark sa harap ng university. Binalik ko ulit ang tingin sa malaking gate. Medyo kumunot ang aking noo ng may mapansin ako.
Hindi ako magkakamali. That guy. He was the bartender. Nakasuot siya ng uniporme at may suot na itim na backpack bag. Sa suot niya pa lang na eyeglasses ay alam ko nang siya iyon.
Got yah.
Hindi siya mawawala sa paningin ko kahit marami siyang kasabayan na estudyante dahil nakatingin sa kanya ang halos lahat ng mga kababaihang kasabayan nito.
Oh? Crush ng campus?
Dali-dali akong lumabas sa aking sports car. Napatingin muna ako sa magkabilang gilid at nang masiguro kong malayo-layo pa ang mga sasakyan ay saka ako tumawid.
Napatingin naman sa akin ang mga estudyante maliban sa kanya dahil nakayuko ito. Lumapit ako sa kanya. Napatingin naman ako sa mga tao sa paligid at ramdam ko ang matutulis na tingin ng mga kababaihan.
Sorry girls but he's mine now.
Ibinalik ko ulit sa Bartender ang aking mga tingin. I found out na nakatingin na pala siya sa akin, with a question mark on his eyes.
"Follow me." Pagkarinig niya sa boses ko ay agad na lumaki ang kanyang mga mata. Napaatras siya ng isang hakbang habang umaagos ang butil-butil na pawis sa kanyang noo. "Follow. me." Pag uulit ko nang may madiin na boses.
Tumalikod ako sa kanya at nagsimulang maglakad pabalik sa sports car. I can feel his presence on my back.
Pumasok ako sa driver's seat at siya naman ay sa tabi nito.
Walang umimik sa amin hanggang sa huminto ako sa hindi mataong lugar. I looked at him and it made me smirk when I saw that he is really scared.
Poor boy.
"P-Ple-Please...don't kill...me. I didn't tell anything to th-the police and I d-don't have any pl-plan to do i-it." He said stummering.
Hinablot ko ang pistola sa may dashboard at itinutok iyon sa kanyang noo.
Bigla siyang humagulgol. Nanginginig ang kanyang buong katawan habang nakapikit ang kanyang mga mata. "Ple-Please...? I'm be-begging you not to k-kill me. Maawa ka sa a-akin."
Napatitig naman ako sa mukha niya habang umiiyak. He looked like those superstar korean guy I saw when I was still there in korea.
He's handsome. Pale skin, pointed nose, pinkish lips and a small eyes.
I shook my head.
Binalik ko ulit ang baril sa dashboard. "Your saved. Pasalamat ka at hindi ka nagsumbong sa mga pulis."
Unti-unting dumilat ang kanyang mga mata and looked at me teary-eyed.
Napaiwas naman ako ng tingin. "You need to move from where you live now. I'm just going to make sure that you're secure at baka may ibang nakakaalam na nakausap mo ako and they'll force you to say something. Where do--" Napatigil ako ng bigla siyang magsalita.
"Th-Thank you."
"For what?" Malamig kong tanong. Why am I acting like this?
"That you didn't kill me."
Hindi nalang ako sumagot. Sa halip ay pinaandar ko ulit ang sasakyan.
Nasa may mataong lugar na kami nang bigla niyang sabihin ang address ng apartment niya. Dalawang malaking bag lang ang dala niya, pagkagaling niya sa loob.
"Where are you going to take me?"
I stared at him. I still don't get why he agreed easily. Did he plan something?
"Hello?" I stopped my deep thoughts. Mamaya ko na lang isipin.
"Somewhere. Where I am sure that you will be safe." Sagot ko.
Matapos ang halos isang oras a walang imikan. Hininto ko ang kotse sa harap ng puting bunggalow na bahay.
"We're here."
Nauna akong lumabas at tinulungan ko siya sa kanyang mga dalang bag.
Nagdoorbell ako. "Sino yan?" Rinig kong tanong niya mula sa isang hidden speaker na nilagay niya. Pero alam ko kung saan niya nilagay iyon. Hindi ito basta-basta makita dahil flat ito.
"It's me."
"OH! MYYYYYYY!" She's still loud as ever.
Bumukas ang gate and I signaled him to follow me. Dumiretso ako sa pinto at binuksan iyon. Napaatras naman ako bigla dahil sa biglang pagsigaw nito.
"DAWN!" Napaikot ang eyeballs ko. Napansin ko din na pasimpleng tinakpan ni Zen ang kanyang isang tainga.
I feel you boy.
"Bakit ngayon ka lang ulit pumunta dito? Ang daya mo talaga! Noong madaling araw na pumunta ka dito dapat ginising mo ako para makita man lang kita kahit saglit at nang masiguro kong okay ka, walang masamang nangyari sayo at higit sa lahat buhay ka pa. Alam mo naman na utang ko ang buhay ko sa iyo matapos mo akong iligtas sa daan-daang bala na papunta sa akin, kung hindi dahil sa iyo wala na sana ako ngayon sa mundong ito. Teka! Sino naman itong lalaking ito? At ano yan? Mga Bag? Mga damit niyo ba iyan ha? Huwag mo sabihing nagtatanan kayo? Susmaryusep! Okay lang sana na mag-asawa ka na Dawn dahil matured ka na sa kabila ng edad mong desi-otso at milyonarya ka pa dahil sa trabaho mo, pero ito? Tingnan mo. Nakasuot pa ng uniporme at parang napaka-inosente pa. Saan ba kayo nagkita nito, huh? Isa din ba siyang assassin---"
"Stop." Mahina lang ang pagkakasabi ko pero agad siyang napatigil. "He'll explain to you later." Ang tanging sinabi ko sa kay Paulie.
Naglakad ako papunta sa sofa niya at umupo doon.
"Diyan na muna ang mga bag mo at lilinisin ko pa ang kwartong tutuluyan mo Dear." Rinig kong sabi ni Paulie.
Napatingala ako sa kanya nang nasa harap ko na siya ngayon at nakatayo.
My right eyebrow raised.
"Namiss talaga kita." Nakangiti niyang wika saka umupo sa tabi ko.
"Uhh... Fuck!" Napahawak ako sa kaliwang braso ko nang masagi niya iyon.
"What? Anong nangyari diyan?" Tanong niya.
Tahimik na nakatingin lang sa amin si Zen na nakaupo sa sofa sa aming harapan.
Naramdaman kong may umagos na likido sa aking braso at ang pagkirot nito.
"Get your fucking aid kit." Mahinang sabi ko sa kanya sa malamig na boses.
Agad naman siyang napatakbo. Nakabalik naman siya agad dala ang isang kahon na kulay puti.
"Bakit? May sugat ka?" Nag aalalang tanong niya.
Hindi ko siya sinagot. Sa halip ay hinubad ko ang jacket na suot ko. Napatakip naman kaagad siya sa kanyang bibig. "Isang tama lang ng bala. It's that worse, y'know" Ani ko na parang hindi big deal iyon.
Napatingin naman ako kay Zen. Nakita ko siyang nakatitig sa akin kaya umiwas ako ng tingin.
Tinanggal niya ang benda. Nilinis niya muna ang umaagos na dugo gamit ang bulak na may alcohol. Tahimik lamang si Paulie.
I think she's mad.
"Kailan pa yan? Parang bago pa ah." Napasulyap naman ako kay Paul. Nakasimangot ito habang nagbebenda.
"Kaninang madaling araw." Sumandal sa sofa nang matapos na ito.
"Alam mo? Sa tingin ko, ilang gabi ka nanamang walang tulog at hindi nakapagpahinga." Sermon niya sa akin.
"What else could I do?" Maikling sagot ko.
Naging malapit si Paulie sa akin matapos ko siyang maligtas sa mga balang umuulan papunta sa kanya. Isa siyang assassin, pero hindi na gaanong active ngayon. Ang perang nakuha niya galing sa kanyang mga misyon ay pinatayo niya ng negosyo na boutique. Lumago naman iyon at ngayon ay may limang branch na around metro manila.
Natigil lamang ito sa pagsesermon ang mag-ring ang phone ko. Kinuha ko ito mula sa bulsa ng jacket. Si Supremo ang caller kaya agad ko itong sinagot.
"There's a weapon delivery today. I want you to make sure that everything will going smooth."
"Yeah. I'm going there now." Binaba naman kaagad niya ang tawag.
Tumayo na ako, pero napatingin ako kay Paul nang hawakan niya ako. "I think I already have a hint on what's happening right now. I know it's important but not now please. You're not in a good condition."
"But I have to." I looked away. "By the way, nasaan ang susi ng kwarto ko?" I have a room here, because she insisted that I should have one.
Inabot naman niya agad iyon sa akin. Pumunta ako sa kwarto ko at kumuha ng dalawang gun pocket at dalawang baril. Kumuha din ako ng dalawang reserbang magazine.
Inayos ko na ang dalawang gun pocket sa aking magkabilang binti at nilagay doon ang dalawang baril.
Lumabas na ako at pumunta sa sala. Napatayo naman si Paul ng makita ako. "Mahirap ba?" Alam ko na ang tinutukoy niya.
"Nope. Don't worry. I have someone who I trust with me." Sagot ko habang sinuot ang itim na mask.
Pinasok ko ang dalawang mazagine sa kanang bulsa habang ang phone ay nasa kabila ng king jacket.
Binalingan ko si Zen na hanggang ngayon ay tahimik lang at nakatingin nanaman sa akin. "I guess you're smart enough to understand your situation right now. You already know what will happen to you and your family oras na magsumbong ka sa mga pulis." Malamig kong sabi sa kanya.
He just remained silent. But I noticed his knees are trembling.
What a coward little boy.
"I'm leaving." I said as I started to walk out.
After a few steps I heard him talked. "W-Why?" I stopped and looked at him.
He still staring at the floor. "Why are you doing it? Why would you do something that is inhumane?" I was taken aback when he looked at me with those eyes.
"Then why are you doing it? Why did you run away from your luxurious life?" Tanong ko pabalik.
He looked away. "I-I'm doing it for myself. What... a about you?"
"I gain strength everyday in this dangerous job for someone else."
"That's right." He paused and looked at me. I felt like I was being swallowed slowly by his dark and deep eyes. "People gain strength by living for others. But when we decide what's right, or what to put our hearts into, we shouldn't use 'for someone's sake' as some cheap excuse. That way, whatever answers you come up with, atleast you've chosen your own path."
I can't find a words.
I can open my mouth but there's no voice coming out.
Dahan-dahan akong tumalikod at tahimik na tinungo ang pinto.
What's wrong with me? A bunch of wounds from a bullets and knifes is just nothing to me but the words he just said gave a huge impact to me right now.
This is freaking bad.
"Ingaaaat!" Rinig kong sigaw ni Paul bago ko tuluyang nilisan ang bahay niya.
I just wave my right hand without looking back.
Did I chose a wrong path all this time just to seek revenge for that old man?

➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

-rienLavander