Chasing Chicago

Neighborhood

Supreme's doctor injected me a drug na magpapabilis ng pag-galing ng mga sugat ko. Kaya after three days ay maghihilom na ito.

Nandito na ako ngayon sa apartment kong wasak na wasak. Bumalik ako, hindi para tumira kundi kunin ang mga mahahalagang bagay na naiwan ko.

I already bought a condo unit, para lilipatan ko. I'm afraid that he will comeback.

I made now a decision. Mabubuhay ako at hahanapin ko ang taong gumawa niyon kay Kuya Ichi. Buhay sa buhay. Buhay ang kinuha niya, kaya buhay din niya ang kukunin ko. Pagbabayaran niya ang ginawa niya. Magbabayad siya.

I was back into my senses, when I heard something crashed.

Napatingin ako sa harap ko at nakita kong nakatuwad na ang sofa.

I walked inside my room and get a two luggages. Kinuha ko ang katana at hiniwa ang kama. Naglaglagan sa sahig ang mga bagong bili kong mga pistola at riffles. Nilagay ko ang lahat ng iyon sa loob ng bag. Binuksan ko ang cabinet at kinuha mula sa secret cabinet ang kapirasong papel na binigay sa akin ng matandang tinulungan ko.

Maybe after my current mission, which is to kill the Gangster's sodality ruler, hahanapin ko na ang bunsong anak ng matandang iyon.

I put it inside the secret pocket of the luggage bago umalis sa lugar na iyon.

Nasa loob na ako ng kotse ko pero hindi ko parin ito pinaandar. Napatingala ako sa fifth floor at napatitig doon.

Nandoon kaya siya ngayon? Alam kaya niyang ako ang inatake kahapon sa third floor ng building?

I shook my head at pinaandar ang kotse.

Nasa condo building na ako. I went in front of the elevator. Tumunog ang phone ko kaya binitiwan ko muna ang mga luggage at kinuha ang phone sa bulsa ng aking jacket.

It was a message from Paul.

Dawn, come here in the house and get the clothes you ordered.

Binalik ko sa bulsa ang phone nang mabasa ko ang text niya.

Hinawakan ko ulit ang mga luggage at saktong pagtingin ko sa elevator ay siya ring pagbukas nito.

I don't know what just happened, but everything went into a slow motion.

Heck!

"Rei?" I blink many times. Am I just imagining or this is really real?

He tap my cheek. "Hoy. Bakit parang nakakita ka ng multo diyan?"

I look away. Did I just gawk at him?

"O-Oy! Yu-Yuan." Fuck! What the fuck happened to my voice?

I saw his eyes grow big. "Did you just... say my name? Oh my Ghaaad! It is the very first time that you ever said my name. I really can't believe-- OY! Wag mo akong iwan!" He shouted when I left him and went into the elevator. "Dito ka din ba nakatira? I'm living here for a years already, pero bakit ngayon lang yata kita nakita dito. Ahh! Bagong lipat ka dito ano? Sa tingin ko, oo." Tumirik ang mata ko sa kanya.

Nagtatanong pa siya kung siya lang din naman ang sasagot sa mga tanong niya. Tss!

"Mabigat ba iyang dala mo? Pwedeng ako nalang ang magdadala niyan?"

"Nahhh! I'm fine."

Napatingin siya sa may noo ko at agad na nagkasalubong ang kanyang kilay."Nawala na ang sugat mo sa pisngi. Nawala na din ang putok ng labi mo. Pero napalitan naman iyon nito." Tinuro niya ang sugat ko sa noo na may nakadikit na plaster. "Tell me Rei, what really happened to you? Are you really always in a trouble? Bakit marami kang makukuha na mga sugat? Basagulera ka ba talaga? I just roll my eyes at hindi siya sinagot.