Chasing Chicago

Guardian

Dawn's P.O.V

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata.

Napabalikwas ako agad nang maalala ko ang nangyari noong gabing iyon.

Fuck! I'm gonna kill Paulie for what she fuckin did.

Bumangon ako sa kama at umupo sa dulo nito at hinilamos ang mukha gamit ang aking palad.

Napatingin naman ako sa kaliwang braso ko. Malinis ang benda niyon. Tiningnan ko din ang tagiliran ko at may benda na ding nakalagay doon.

Okay fine! I Changed my mind.

Itim na sports bra ang suot ko na ngayon at isang itim na jogging pants.

Tumayo ako at lumabas ng kwarto. Dumiretso ako sa kusina at naabutan ko doon sila Paulie at Zen na kumakain. Napatingin naman sila agad sa akin.

"Oh! Good morning, Dawn. Have a seat. I'm sure you're hungry right now." Malaki ang ngiti sa mga labi nito.

Hindi ko nalang ito pinansin at umupo ako sa isang bakanteng upuan sa tabi ni Zen kung saan may nakalagay ng plato.

"How's your rest?" Kumuha lang ako ng pagkain at hindi parin umimik. "I'm sure it's so good. Ikaw ba naman matulog ng dalawang araw." Muntik ng mabali ang leeg ko dahil sa napakabilis ng paglingon ko sa kanya.

"Did you just said that I slept for two fuckin days?" Naiinis na ako sa ginawa niya pero ganon parin ang boses ko.

Tiningnan ko siya sa mata at agad naman siyang napaiwas ng tingin. "Come... on Dawn. You still a human. You really need to rest. You don't care about your health and your life, but I did. I did it because I care. I care for you because you are the only person left for me. Your my only family now Dawn, kaya nasasaktan at napapagod ako para sayo kahit hindi mo iyan naramdaman sa sarili mo." She left after she said those words.

Napatingin naman sa akin si Zen after she look at Paul who left the room. I just shrugged my shoulder and continue to eat.

"Y'know what? All she said is true. She cares for you and I saw it. When your lying in that bed, sleeping soundly, she took care of you. Ginamot niya ang mga sugat mo. Sometimes, she just cried instantly habang nakatingin sa mga peklat mo sa katawan." Sabi ni Zen habang hindi nakatingin sa akin kundi sa kanyang pagkain.

"I know, Zen." Tanging sinabi ko.

Nakarinig ako ng mga yabag palapit and I saw from my peripheral view that Paul went in. Tahimik itong umupo sa inuupuan nito kanina. Napansin ko namang namumula ang mata niya.

Such a cry baby.

"You know me already Paul." Tanging sinabi ko sa kanya saka tumayo.

Pumunta ako sa harap ng ref para kukuha sana ng mainom ng may tumawag sa akin kaya sinagot iyon.

"Hello?"

"Lee already told me what happened and I guess she's right. You badly need that rest. Anyway, Since you already awake, I'll give you another mission." Napatingin naman ako sa pwesto nila Paulie and Zen. Nakita ko silang nakatingin sa akin kaya inilipat ko ang tingin sa pinto ng ref.

"What mission?"

"Someone wanted you to kill the person who goverened the gangsters."

"Is there any information about him?"

"Unfortunately no. His a kind of person who doesn't want to show in public. There's only few who saw him, and that was the gangsters who caught his attention. I know you can do this. By the way, there's a Gangsters Battle tonight. You need do something that will make him notice you."