Chasing Chicago

Firsts

As Dawn arrived at her unit, she went straight to her room and get a clothes. Isang black tube lang ang isinuot niya na pinatungan ng black leather jacket, isang black jeans at sneakers shoes.

Mabilis ang mga galaw niya na halatang nagmamadali. She need to get away from here as soon as possible. He shouldn't see her. She shouldn't see him. They shouldn't see each other. Not now. Not tomorrow. Not next day. Not ever again. She's not ready... or simply to say, She's escaping.

Yeah! This is where She really good at. Running away.

Nakakatawa lang isipin na ang isang kinatatakutang Prime assassin ay tumatakas ng problema.

Tss! The hell people care! Sigaw ng isip niya.

He remembered what happened lately. She saw from his eyes that there is something in there. It was an anger and hatred. She know that Yuan can accept who and what she is, lalo na't nahuli siya sa akto. And she's afraid to get hurt.

Not ever again! Her mind yell.

Kinuha niya ang isang pistola na nasa kama at isinuksok sa likod.

Naglakad na siya papunta sa pinto. Pagkabukas niya nito ay agad siyang nabato sa kanyang kinatatayuan. Para siyang binuhusan ng yelo dahil sa paninigas.

No! No! This can't be! Her mind loudly cry.

"Where do you think you're going?" Para namang matutumba si Dawn dahil sa napakalamig ng boses nito. Her knees are trembling.

She wanted to open her mouth and answer him, but she can't. Nilamon na siya ng takot na naramdaman. She hate the feeling of being afraid, pero wala siyang magagawa para mawala ito. Tuluyan ng bumigay ang kanyang katawan at maging ang kanyang puso.

Pumasok si Yuan sa loob and slam the door. Marahas niyang hinila si Dawn papunta sa sala.

His heart and mind are almost explode of so much anger, hatred and loathe. Parang nag-aapoy ang kanyang mata habang matulis na nakattitig sa babaeng nasa harap niya.

"Who really are you?" Mababa ngunit madiin nitong tanong.

Parang kandila namang unti-unting nauupos si Dawn sa kanyang kinatatayuan. Malakas ang senses niya kaya ramdam na ramdam niya ang nararamdaman ng lalaki. Ayaw niyang mas kamumuhian pa siya nito. He's special.

"TELL ME WHO REALLY THE FUCK ARE YOU?!!" His voice roared in the whole unit.

Napapikit si Dawn at iniipon ang kanyang natitirang kaunting lakas. "If I'm going to tell you, may magbabago ba?" She asked him in almost whispering.

"Just fuckin tell me who really you are and what really you are? Sino ka ba talaga, ha? at anong klaseng tao ka!"

"You wanna know? Okay fine!" Biglang sigaw ni Dawn. Nahahamon ito sa lalaki. "I am an Assassin. The highest of all the Assassin- Prime Assassin to be exact. The most wanted person in this country. Ako ang pinag-uusapan sa lahat ng balita sa t.v, radyo at diyaryo. Sikat ako dahil sa mga napatay ko! O ano?! Masaya ka na?!" Parang lalabas na ang mga ugat niya sa leeg dahil sa malakas niyang boses.

Napangiti ng mapait ang lalaki hanggang sa ito'y napangisi na nauwi sa isang halakhak na nagbibigay kilabot sa buo niyang pagkatao.

"I already know." Para namang matutumba siya sa kanyang kinatatayuan dahil sa narinig mula rito. "Gusto ko lang marinig mula sa iyo kung anong klaseng tao ka sa mundong ito." Puno ng poot ang bawat salitang lumabas sa bibig nito.

"H-Ho-How?" Pilit niyang ilabas sa bibig niya ang salitang iyon. Parang piniga ang kanyang puso habang nakatingin kay Yuan.

Hindi siya nito sinagot sa kanyang tanong. "Woah! I just can't believe that you have the guts to say what kind of person you are. Hindi ka ba kinikilabutan sa sarili mo ha? Ako kasi, kinikilabutan ako." Mas lalong naramdaman ni Dawn ang pagpiga ng kanyang puso at parang kinukurot din ito.