Μόνος μου περπατώ
Στα μονοπάτια που φτιάχτηκαν
Από ωκεανό
Και κλαίω μέχρι το νερό
Να γίνει μπλε
Και να ταξιδέψουμε
Σε θάλασσες απέραντεςΒλέπω τη παλίρροια
Και ξέρω ότι εσύΘα είσαι εκεί
Θα είσαι εκεί
Στα κύματα
Θα φανερωθείςΚαμία μαγεία δεν είναι αρκετή
Μα στο δικό μας τραγούδι είσαι πάντα εκείΑχ, θα ήσουν περήφανη πολύ
Αν απλώς με έβλεπες
Στα κοχύλια δίπλα
Πώς λάμπει η όμορφη μου (σαν εσένα) ζωήΩ, πλάσματα του ωκεανού
Φυλάξτε τη γλυκειά της, τη φωνή
Κάπου μέσα στου αφρού
Την αιώνια πληγήΚαι σαν σειρήνα που όλοι για εσένα λέμε
Πες μου τραγούδι ύπνου
Νανούρισέ με
Το ξέρω ότι θα βρεις
Το τρόπο καιΘα είσαι εκεί
Θα είσαι εκεί
Όταν ο ήλιος πια θα δύειΚαμία μαγεία δεν μπορεί
Να σε φέρει πίσω
Αλλά στο θαλάσσιο μας τραγούδι
Θα είσαι πάντα εκείΠάντα..
Μικρούλα σου έκλεψαν τη ζωή
Μα στο δικό μας τραγούδι είσαι πάντα εκείΕπέστρεψε σε εμένα
Γύρνα σε εμένα
Με τη μελωδία των κυμάτων
Να μεγαλώνει ολοέναΝα είσαι εκεί
Να είσαι εκεί
Να προστατεύεις
Την χαζή μου ψυχήΔύναμη ή μαγεία για να σε φέρει πίσω
Δεν υπάρχει με σαφήνειαΤο ξέρω ότι μερικές φορές
Σε πλήγωνα με τη δική μου γκρίνια
Αλλά εγώ θα σε θυμάμαι πάντα
Σαν βλέπω τα ροζ δελφίνιαΘα σε αγαπώ
Για πάντα ♡
![](https://img.wattpad.com/cover/142852524-288-k878981.jpg)
YOU ARE READING
Νεφελοβάτης / Nefelibata
PoetryΔεν είμαι ποιητής εννοείται :P Τόσο καιρό γράφω τις σκέψεις μου σε ένα τετράδιο και αποφάσισα να τις μοιραστώ. Ρίσκο είναι για εμένα αλλά θα τολμήσω (για πρώτη φορά στη ζωή μου). Επειδή λοιπόν, ίσως είμαι ολίγων τι ατάλαντος, δείξτε κατανόηση ? Just...