Νεφελοβάτης / Nefelibata

μπλε

Ήρθε σαν μια μαύρη θύελλα, καταστροφή
Μια μωβ απορία λύπης, σαν να θρηνεί
Με κοίταξε με των ματιών του
Το σμαραγδένιο φως
Σαν τα χρώματα του φθινοπώρου
Λίγο πριν πέσουν στο κενό

Το πάθος του, σαν βιολετί άνθη
Παντού βροχή
Το πάθος μου, σαν ανοιξιάτικο αγέρι
Μια ελπίδα χαζή
Που ήξερα ότι θα χαθεί
Κρυμμένο χλωμό κίτρινο που αργοπεθαίνει
Και νέο δρόμο αναζητεί

Έκοψες ένα μανταρίνι
Και το έριξες στην λαχανι-ασμεμένη καρδιά μου
Όχι, δεν πίστεψα πώς το έκανες για να πληγωθώ
Μου κόπηκε η ανάσα σαν έφτασες κοντά μου
Από τον φόβο σου το ζαχαρένιο σου δέρμα
Έγινε λευκό

Τον άγγιξα και μια παλέτα από καλοκαιρινό ροζ
Ξεχύθηκε
Η ζέστη του ανάσα, μια κοραλί αίσθηση
Η ψυχή του, ανοίχτηκε
Ήρθες
Ο άνεμος φύσηξε ηλεκτρισμένους τόνους
Δώσανε ένα φλεγόμενο φιλί
Το ξύλινο βλέμμα του, αιτία για σπίθες
Οι μεταξύ τους μάχες, ένα ματωμένο μπορντό
Και στάχτη

Με ξέχασε, είναι γκρίζος ουρανός
Στο ηλιοβασίλεμα να βυθιστώ
Τον ήθελα σαν τη λιακάδα,
που γνώριζα μέχρι χθες
Γιατί να είμαι μπλε;
Ω, μπλε...

...
...

Με ξέχασε, είναι γκρίζος ουρανός
Όμως εγώ τον αγαπούσα σαν χρυσό
Με ήθελε σαν κόκκινο έρωτα
Που έλεγε "πια μην κλαις"
Μα εγώ ήμουν ο μπλε...

Καμμένο μπλε!
Ω, μπλε...
Της φωτιάς μπλε
Της θαλάσσιας αύρας μπλε
Παγωμένο σιέλ

Ήρθε σαν μια μαύρη θύελλα, καταστροφή...