Κρότοι από διαμάχες, ουρλιάζουν, πονούν, με πονούν. Ακούω τις φωνές μας, στο πάτωμα.
Χτυπάς δυνατά με το πόδι σου και τρομάζω. Χτυπάω και εγώ με τη σειρά μου και μετά φεύγεις. Κλαίω.
Η πλάτη μου αγγίζει τον τοίχο που έγραψες τα ονόματά μας και καθώς πέφτω, συρόμενος στο σοβά, αυτά σβήνονται.
Είμαι κάτω. Αγγίζω το πάτωμα. Αγγίζω κάθε σου βήμα. Σκύβω και μου ψιθυρίζει την αλήθεια. Μα πάντα την ήξερα. Ποτέ δεν την παραδέχτηκα.
Κρότοι ακούγονται άλλη μια φορά. Τα ονόματά έχουν πλέον χαθεί.
Όπως και εμείς.
Να πω ότι δεν είναι προσωπική εμπειρία, απλώς εγώ και η -inyourmind- μιλούσαμε και αναφερθήκαμε στις λέξεις: πάτωμα, κλαίω κλπ 😂 και γενικά σε περίεργες λέξεις και της είπα να γράψει ποίημα σχετικά με αυτό και έγραψα αυτό ως παράδειγμα, γιατί λέει με θαυμάζει και καλά 😂😂. Οπότε, όχι, δεν αναφέρεται σε κάποιον ούτε είναι γραμμένο από αναμνήσεις κλπ. ♡♡
YOU ARE READING
Νεφελοβάτης / Nefelibata
PoetryΔεν είμαι ποιητής εννοείται :P Τόσο καιρό γράφω τις σκέψεις μου σε ένα τετράδιο και αποφάσισα να τις μοιραστώ. Ρίσκο είναι για εμένα αλλά θα τολμήσω (για πρώτη φορά στη ζωή μου). Επειδή λοιπόν, ίσως είμαι ολίγων τι ατάλαντος, δείξτε κατανόηση ? Just...
