Νεφελοβάτης / Nefelibata

Ποιος;

Νόμιζες πως έχασες το φως
Καθώς έπεφτες μέσα στο γκρεμό
Μα αν κοιτάξεις πιο καλά
Θα έρθει ο καιρός

Αν ακούσεις τον ήλιο
Να φεύγει, να κρυφτεί
Πες του εκ μέρους μου αντίο
Και ίσως τη συγγνώμη να δεχθεί

Και πόνεσε η ψυχή σου
Σαν αγγίζες σιωπές
Το αίμα στο κορμί σου
Φωνάζει "έλα βγες"

Κανένας δεν πιστεύει
Στη δύναμη, εδώ
Να ξέρεις κάτι έρχεται
Σε εμένα να το δω

Τρέχει η στιγμή τους
Ποτέ δεν σταματά
Η στάση της ζωής τους
Αγρικάει τη μιλιά

Φέγγει η ανάγκη
Απ' το πουθενά
Και νιώθει την Ιθάκη
Να την αποχαιρετά

Φέγγει το φανάρι
Μήπως και χαθείς
Μα όταν δεν έχεις δρόμο
Δεν μπορείς να λησμονείς

Είδες τη τσουκνίδα
Και την έκανες θεά
Μα μόνο τα αγκάθια της
Έμειναν ζωντανά

Ακούει η σελήνη
Ζεσταίνει ο βοριάς
Την πίεση αφήνει
Να φύγει μακριά

Την γνώμη τους αγόρασες
Μα πούλησες το βασικό
Την αγάπη του εαυτού σου
Και τώρα είσαι μισός

Κι όταν δεις από ψηλά
Από τον Όλυμπο ίσως
Να κατεβαίνει η χαρά
Που διάβαζες στο πλήθος

Πες της, "σ' έχασα, μου έλειψες",
"Ποτέ δεν είπες καληνύχτα"
Και αφού απ' το δάκρυ λερωθείς
Σκέφτεσαι "ποτέ δεν σε είχα"

Και ρωτάς ξανά
Τον βλάκα εαυτό σου
Όμως αυτός συνέχισε
Να βλέπει τον όλεθρο του

Μα δεν υπάρχει όλεθρος
Αυτός τον εμπλουτίζει
Με του κόσμου τη σκιά
Να τον παρεμποδίζει

Κοίτα, κόκκινη η ελπίδα
Θα μπορούσε να είναι μπλε
Και να κρατά για πάντα
Τώρα φεύγει γρήγορα
Χωρίς να πει κουβέντα

Είσαι μόνος σου
Και κλαις
Κλαις.

Μη σκέφτεσαι το γιατί
Απλώς ξανακοίτα τη σελήνη
Και μίλησε της
Βγες έξω στο κρύο
Και άσε τον άνεμο
Να σε γλυκάνει

Πιες λίγη φωτιά
Τον πόνο σου να γιανει
Φτιάξε ελιξίριο
Από καρδιάς μέλι
Πρόσθεσε νερό, ψυχή
Και φράουλες αν θέλεις

Κλαις
Αλλά σου περνάει

Τελικά ο ήλιος
Δεν πήρε τη συγγνώμη
Τον κούρασαν και έφυγε
Για τα απορρίμματα είναι όλοι

Κάποια μέρα μάλλον
Θα πάω να τον βρω
Όχι γιατί μου έλειψε
Απλώς για να χαθώ

Το γύρισα σε πρόσωπο
Πρώτο ενικό
Γιατί εσύ που σου αναφέρομαι
Είσαι το άλλο μου μισό

Εγώ