Ω, φίλε μου χειμώνα
Τον τελευταίο καιρό
Νιώθω μόνος, μόνος
Δεν είναι κανείς εδώ
Επήραν δρόμο, δρόμο
Μια μαύρη σκιά
Με έχει κατακτήσει
Δεν μ'αφήνει ν'αναπνεύσω
Πνίγομαι
Σου γνέφω
Μα δεν με κοιτάς
Κι ούτε καταλαβαίνεις
Μην επιμένεις
Πνίγομαι.
Δυναμώνω τον θόρυβο
Δυναμώνουν οι σκέψεις
Ρίχνω κεραυνό
Μήπως με πιστέψεις
Περπατάω στη θάλασσα
Που η σελήνη της δίνει φως
Μα η μαγεία αυτή
Δεν αρκεί για'μένα
Δεν μπορεί να με γιάνει...
Νομίζεις,
Πώς ξέρεις τη λύση
Και ο ουρανός γελά
Ούτε το ίδιο το φεγγάρι
Δεν μου μιλά
Γιατί αυτό καλά γνωρίζει
Τα μυστικά μου
Χειμώνα τρέχα
Πάρε τη μαύρη σκιά
Όσο προλαβαίνω
Διότι δεν αντέχω
Άλλο την παγωνιά σου
Τη μελαγχολία και τη μοναξιά
♥️
YOU ARE READING
Νεφελοβάτης / Nefelibata
PoetryΔεν είμαι ποιητής εννοείται :P Τόσο καιρό γράφω τις σκέψεις μου σε ένα τετράδιο και αποφάσισα να τις μοιραστώ. Ρίσκο είναι για εμένα αλλά θα τολμήσω (για πρώτη φορά στη ζωή μου). Επειδή λοιπόν, ίσως είμαι ολίγων τι ατάλαντος, δείξτε κατανόηση ? Just...
