Our Sad Love Story [COMPLETED]

Chapter 26 [YES]

Kylyne....

Maaga akong nagising dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mga mata ko. Nandito pala ako sa Mansion ni Cheche.

"Good Morning, Sis" napalingon ako kay kuya na kakapasok lang ng kwarto ko ngitian ko siya at binati din. Umupo ako sa kama at sumandal sa Head board ng kama.

"Excited kana ba mamaya?" Aniya. Ngumiti lang ako, wala kasi akong nararamdaman ng kahit ano ngayon. Para akong namamanhid. Naalala ko 'yung panaginip ko.

Napaginipan ko si Alexander, I was with him. I was hugging him. I was talking to him but then he left me.. and worst? He said he doesn't love me anymore.

"Kylyne, are you okay?" Nagbalik ako sa realidad nang magsalita si Kuya. I smiled, I don't want him to worry about me.

"I'm fine kuya. I just woke up early, I think I'm still sleepy." Kuya chuckled.

"Silly, It's already 9 in the morning. You slept so many hours, and you're still sleepy?" Aniya. I just laughed. Making sure that he won't notice what I really feel inside.

I'm confused, at the same time I'm worried.

"Halika na nga, kumain kana" aniya at ginulo ang buhok ko.

"Kuya, where do you think Alexander is right now?" I saw Kuya's face like he was shocked.

"Why did you ask? Is there something bothering you?" Tanong niya at umupo ulit sa tabi ko. "Hindi parin ba siya nagpaparamdaman?" Tanong pa niya.

Tumango ako. "I miss him already, kuya. Bakit kaya hindi parin siya nagpaparamdam sa akin?" Sambit ko. Nalulungkot na ako. Hays.

"He'll come back to you, Kylyne. Stop worrying. I know something is bothering you right now, you can't fool me. But please stop over thinking, let's eat" aniya at hinila na ako patayo.

Wala na din naman na akong nagawa kundi magpahila at tumayo.

---***---

"Kylyne ready kana ba?" Tumango ako kay kuya,  aalisin ko na muna ang lungkot na nararamdaman ko,  kailangan kong ienjoy itong gabing ito. 

“Ayan mas bagay mo ang nakangiti you're more prettier ” tumawa ako ng kaonti.

“Bola pa kuya” sagot ko, tumawa din naman siya. 

“Basta Kylyne, dito lang ako sa tabi mo ha? Hinding hindi kita iiwan.” aniya ngumiti ako, isang ngiting totoo saka tumango.

I'm really so blessed to have a brother like him. Hindi kona alam gagawin ko kung pati siya ay mawawala pa siya sa’kin.

“Tama na nga ang emote kuya,  kung kailan hindi na ako nage-emote ikaw naman ang mage-emote.” sandali kaming nagkatinginan at sabay na tumawa.

Naputol ang tawanan namin nang may kumatok sa pinto. “Ma'am and Sir, pinapatawag na po kayo sa baba” tumango kami ni Kuya sa Maid na nagtatawag sa’min. 

“HAPPY 18TH BIRTHDAY CHLOE!!” Masayang bati ng mga bisita kay Chloe na nakatayo sa gitna ng entablado. Suot suot niya ang napaka-tamis na ngiti.

Nag-iwan siya ng maikling mensahe at nagsimula na ang party. Inuna ang 18 candles at ako ang nangunguna doon.

I gave her my sweetest message and gave her a warm hug. She said she's so happy to see me smiling again.

But when I got returned to my seat, mayroong nagtakip sa bibig ko at dinala ako sa garden. Who the hell is this? Damn.

“Kylyne” bigla akong napahinto ng marinig ang tinig na ‘yon. That voice,it...it couldn't be.

“A-Alexander?” hindi ko kasi makita ang mukha niya bukod sa naka-maskara ito ay nakatalikod din ito sa’kin.

“I know I've been selfish. I know I've been gone for too long. I know I didn't comfort you in the time that you needed me. I'm sorry Kylyne, I just need some space to think. I'm so down, I feel like everything has been taken from me. But then, I realized. I have you. I still have you in my life.” aniya at humarap sa’kin. Nsgsimula narin magsi-bagsakan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan na kumalas sa mata ko.

Damn, I missed him. I want to hug him right now, but something is stopping me from hugging him I don't know why.

“Wifey, I miss you” aniya sabay tanggal ng maskara. Nakayuko siya at nasa bulsa ang kaliwang kamay habang hawak niya ang maskara siya gamit ang kanang kamay niya. 

“Kylyne, My wife” biglang may fireworks na lumabas sa kalangitan. hindi kona napigilan ang sarili kong yakapin siya.  Niyakap ko siya ng napaka-higpit.  Niyakap ko siya na para bang wala nang bukas. Niyakap ko siya hanggang sa matapos ang fireworks.

“Nakakainis ka naman eh, bakit ngayon kalang nagpakita? Bakit ngayon kalang nagparamdam? Bakit ngayon---” hindi kona naituloy ang sasabihin ko nang bigla niya akong halikan sa labi.

Napatigil ako at napahawak sa aking labi. Narinig ko siyang tumawa. How I missed that laugh.

“Wifey, I know nagkulang ako sayo. I know na marami nang araw ang nasayang para patunayan ko sayong mahal na mahal kita. And I'm sorry for that.  But my wife” Bakit ba kinikilig ako sa tuwing tinatawag niya ako ng My wife?  Or Wifey?  Aishh.

Bahagya siyang lumuhod na nakapag-palaki ng mata ko. Mayroon siyang inilabas na maliit na kulay red na box.

Napatakip na ako ng bibig ko. Is he gonna propose?

“Herlyse Kylyne Lynch, Will you be my everything and will you spend your whole life with me?” napaluha nanaman ako ng walang tigil.

“Yes Alexander, it's a yes” dali-dali siyang tumayo at sinuot ang singsing sa daliri ko.

“YES! Thank you Kylyne. Thank you so much,my wife.” Hindi na niya ako hinayaang sumagot dahil sinakop na niya ang labi ko.

“I love you so much,Kylyne” sambit niya nang maghiwalay ang aming mga labi.

“I love you too, Alexander Xeril” sagot ko.

“Congratulations!” nadinig ko ang boses ni kuya, pero diko na alintana iyon. Sa ngayon, kay Alexander lang ang buong atensyon ko.

Damn, we're already engaged.

Itutuloy.

Don't forget to vote! Kamsahamnida.😘