Our Sad Love Story [COMPLETED]

Chapter 27 [Wedding]

Kylyne.

5 years na ang nakalipas and I'm already 23 years old. Naghahanda na kami para sa wedding ko. I still can't believe na Ang dating pinapangarap kolang noon ay magiging asawa ko na ngayon.

“Are you happy, anak?” tinanguan ko si Manang Ester. Nandito kami ngayon sa bahay at inaayos nila ang buhok ko.

“Happier than happy, manang” sagot ko. Ngumiti ito sa’kin.

“Manang, you think I will be a good wife to him?”.

“Yes Anak, you're a good daughter kaya hindi nalalayong magiging mabuting asawa ka kay Alexander”

“Gagawin ko ang lahat para mapanatiling masaya ang aming pamilya”

Tumango si Manang sa akin.

“Mommy Mommy! Are you ready?” napatingin ako kay Alexadyle.

“Yes baby,how about you?” ngumiti sa’kin si Alexa. “Yes Mommy! Kuya Alexandre is also ready!” Ngumiti ako ng sobrang tamis.

I'm really so blessed to have Alexadyle and Alexandre in my life. Remember the time that me and Alexander had made love one night at Spencer's condo?   Sila Alexadyle and Alexandre ang naging bunga noon. Kambal sila pero hindi sila magkamukha, Alexandre got the attitude of mine while Alexadyle got her father's Attitude.

“Mom,  why are you crying again?” napalingon ako kay Alexandre na kakapasok lang pala.  Hindi ko namalayan na umiiyak nanaman pala ako.  Agad kong pinunasan ang mga luha ko.

“Nako anak, tama na yang pagiyak kakalat ang iyong make up” sambit ni Manang sa tabi ko.

“Yeah, mommy is very dramatic” at the age of five. Alexadyle and Alexandre is good at speaking in English. Well, hindi ko naman sila masisisi dahil ang kapatid ni Alexander na si Ynah ay napaka-kulit ang mahilig mag-english.  Si Ynah kasi ang nagbabantay sakanila kapag weekends o kaya wala siyang pasok sa school.  Habang ako,  naghahanap din ng apapasukang trabaho.

“I'm just happy,  dre” sambit ko. 
Kakatapos lang din ayusin ang buhok ko.

“Madam, babalik din po ako mamaya. May sasagutin lang na tawag” sabi ng nagaayos sakin. Tumango na lamang ako at agad din naman itong lumabas ng silid.

“Yeah!  Mommy is just happy,  KJ ka talaga Kuya” napalingon ako kay Alexa nang magsalita muli ito.

“What is KJ?" Takang tanong ni Alexandre.

“KJ stands for Kill Joy, duhh?” sambit naman ni Alexadyle saka nag-flip ng hair. Haynako, etong mga anak ko talagang ito.

“Eh kung ibato ko kaya sa’yo ‘to?”

“Dre,what did I told you last time? Nalimot mona ba agad?” napalingon sa’kin si Dre saka ibinaba ang hawak na ballpen.

“Sorry Mom, ayang si Dyle kasi! Nang-aasar nanaman. Tss” haynako, dakilang asar talo talaga itong si Dre.

“Tama na iyan, wag niyong ini-stress ang mommy n’yo. Mauna na kayo sa Kotse. Etong mga batang ito talaga” agad namang tumakbo na palabas si Dre at Dyle. Mukhang naghabulan pa sila. Napaka-kulit talaga.

“Yung mga anak mo,napaka-kulit talaga” mahina akong natawa kay Manang dahil totoo naman. Makulit talaga sila. As in sobra.

“I'm still blessed to have them Manang.” nakangiting sabi ko. Tinignan ko ang sarili ko sa salamin.

“Sana, wala nang mangyaring masama sa pamilya namin. At mamuhay na kami ng tahimik” Out of the blue kong sambit.

“Just Trust on God and everything will be fine” sa totoo lang? Minsan nano-nosebleed ako kay Manang eh, ke galing galing mag-English!