ဇာတ်လမ်း - ၄၂

59.4K 6.3K 390
                                    

Zawgyi

TV ကုိေတာ့ဖြင့္ထားသည္။ သုိ႕ေသာ္အာရုံကမရွိ။

မထခ်င္မသြားခ်င္ ဘာဆုိဘာမွမလုပ္ခ်င္..။ သက္ျပင္းကိုသာအၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ေနမိသည္။ဘာလုပ္လုိ႕လုပ္ရမည္ကုိလည္း မစဥ္းစားမဆုံးျဖတ္တတ္ေတာ့။ကြ်န္ေတာ္စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ပင္ပန္းလွပါျပီ။

လြန္ခဲ့သည့္တစ္ပါတ္ကကုိကုိနွင့္စကားေျပာခဲ့သည္ကုိအေတြးက ျပန္ေရာက္သြားျပန္ေတာ့
ဆုိဖာေနာက္ကုိေခါင္းမွီခ်ရင္း အေတြးေနာက္
လုိက္မိရေတာ့သည္။

" ကေလးဘာလုပ္ခ်င္လည္း ကုိယ့္ကုိေျပာ
ကုိယ္အားလုံးလုပ္ေပးမယ္"

လိမ္ညာေနဟန္တစက္မရွိေသာကုိကုိ႕စကားတုိ႕တြင္
ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ရမည့္အစားစိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။
ဘာလုပ္ရမလဲ... ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ။

ခ်စ္ေသာသူက ကြ်န္ေတာ့ဘက္ေျခစုံရပ္ေပးမည္ဟုုဆုိလာေသာ္ျငား တဖက္ကမ္းတြင္က်န္ရစ္ရမည့္သူက
သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္။

ဒီ့ထက္ပုိေျပာရလ်င္ သူငယ္ခ်င္းထက္ပုိေသာမိသားစု၀င္တစ္ေယာက္။

ကြ်န္ေတာ္စိတ္အလုိကုိလိုက္ခဲ့ျပီးျပီ ...။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါအားျဖင့္ သူမ်ားရည္းစားကုိပစ္မွားက်ဴးလြန္ခဲ့ျပီးျပီ။
အခုကေတာ့ ပုိင္ရွင္ကုိျမင္ပါလ်က္ .. ပုိင္ရွင္က
ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနသည္ကုိေတြ႕ပါလ်က္
်ကာက္ရသည့္အရုပ္ျပန္မေပးခ်င္ျဖစ္ေနသည္မွာ သဘာ၀ေတာ့မက်။

ျပန္မေပးခ်င္ေသးသည္အထိေလာဘၾကီးခြင့္ရွိေသး
​ေသာ္လည္း အရုပ္ကေလးကုိပုိင္ရွင္အမည္ေပါက္
​ေျပာင္းခ်င္ေနေသးသည္မွာေတာ့ ဆုိး၀ါးလြန္းလွသည္ဟု ထင္သည္။ သုိ႕ေသာ္ .... ကြ်န္ေတာ္တကယ္လည္း  ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့သည္ေလ ...။

တၾကိမ္တခါမ်ွမပုိင္ခ်င္ခဲ့ဖူး သည့္စိတ္မ်ိဳးျဖင့္ ရူးနင့္ေအာင္ပင္ထုိသူ႕အားပိုင္ဆုိင္
ခ်င္စိတ္ကုိ မည္ကဲ့သုိ႕ေဖ်ာက္ဖ်က္ရမည္နည္း။

ကုိကို႕မ်က္နွာကုိညိဳးငယ္စြာေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
ကုိကုိကသက္ျပင္းေမာခ်သည္။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now