Minęło 3 godziny, kiedy Hermiona usiadła przy marmurowym pomniku na cmentarzu.
Wojna zbliżała się wielkimi krokami, a ona straciła wszelkie siły do walki. Łzy spływały po jej rumianych policzkach.
Dlaczego to musiał być on? Dlaczego Syriusz? Jej Syriusz. Wtedy kiedy była najbardziej szczęśliwa, to szczęście zostało jej odebrane. Czym sobie na to zasłużyła?
Byli razem od niecałych dwóch miesięcy. Tyle planów na przyszłość...
- Już niedługo, Syriuszu. - szepnęła kładąc białą różę na grobie. - Będziemy razem na wieki...
Otarła łzy i odeszła w znanym tylko sobie kierunku. Świat czarodziei nigdy już nie widział Hermiony Granger...
Witam kochanie.
Jest to moje pierwsze Hermiona|Syriusz. Jakoś nie przepadam za tym paringiem. ;/
Starałam się coś wyskrobać, ale nie bardzo mi to wyszło...
Przepraszam.
Mam dla was świetną wiadomość
Zaczęłam pisać nowe opowiadanie Sevmione. Opornie mi to idzie, ale może już niebawem doczekacie się jego publikacji.
Pozdrawiam :)
