SEN UYURKEN (TAMAMLANDI)

KAYBETMİYCEM!

Yalnız aşkı vardır aşık olanın ve kaybetmek daha güç bulamamaktan. Sen yüzüne sürgün olduğum kadın; kardeşim olan gözlerini unutamadım...
Çocuğum olan alnını             Sevgilim olan ağzını      
Dostum olan ellerini unutamadım....

                 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Önceleri mutlu sonların sadece masallara özgü olduğunu sanırdım, sonra baktım ki masallar bile mutsuz sonla bitiyor.
  Sahi neden böyle oldu? Mutlu sonlara neden bir türlü ulaşamıyoruz?

Birşeyleri kaçırdığımız kesin ama ne?

...

Karşımda duran adama boş gözlerle bakarken, kim olduğuna dair birşey bilmemek garipti!
Neden böyle garip bakıyordu?
Peki savaş neden burdan çıkıp direk konağa gitmem konusunda bana kızmıştı?

İçimde ki merak duygusuna karşı çıkamayıp soruyu karşımda ki adama yönelttim!

- Demin ki sözlerinizi pek anlamadım! Siz kimsiniz?

Adamın dudakları kıvrıldı, elini cebinden çıkarıp bana doğru uzattı.

- EMİRHAN BOZOK.

duyduğum isimle tüylerim diken diken olurken, adamın eli ile yüzü arasında bakışlarım gidip geliyordu.
Eyşanı savaşın elinden alan adam demek ki buydu?
Eyşan bitmişti sıra kocasına gelmişti galiba...

Adamın elini sıkmayıp hafifçe başımı sallamakla yetindim.

- Anladım. İzninizle benim konağa dönmem gerek iyi günler size.

Tam adamın yanından geçecekken, tekrar önüme geçti. Kaşlarım adamın hareketiyle çatıldı. Bu adam ne yapmaya çalışıyordu?

- Çok ayıp, bir gelin ağaya yakışmayacak davranış sergiliyorsunuz.

- Pardon da ne yapıyorum? Sizinle çene çalmıyorum diye hatalımı oluyorum?

Adamın ses tonundan eğlendiği baya açıktı. Sakin kalmak amaçlı içime derin bir nefes çekerken, salih abinin içeri girmesiyle bakışlarım ona döndü.
Yüzünde ki öfke ve endişe gözle görülür derecedeydi!

- Gelin ağam gidelim artık!

Sesinde ki endişeli tonu aldığım gibi salih abinin yanına doğru ilerledim.

-Savaş ağa nasıl seni tek bırakıyor? Anlaşılan ders almamış!

Arkam dönük şekilde olduğum yere çivilenirken, söylediği sözlerle sinir tüm vücudumu ele geçirmeye başlamıştı.
Salih abi yumruklarını sıkmaya başladığı vakit, elimle sakin kalmasını işaret ettim.

Kendimi biraz daha dikleştirip Emirhan bozoğa doğru döndüm. Yüzünde ki sırıtma iyice midemi bulandırırken, sakin kalmaya çalıştım.

- Savaşın hayatının her anında kendine ders çıkardığı kesin, sonuçta öyle olmasaydı şu an böyle sevilen gözde bir ağa olmazdı.
Sahi siz savaşa laf söyleyeceğinize kendinize bakın! Kafayı kocama takmışsınız anlaşılan...

Emirhan bozoğa küçümseyici bir bakış atarken, gülümsedim.

- Bence savaşla uğraşmayı bırakıp eşinizle biraz ilgilenin.

Emirhan bozoğun kaşları sözlerimle çatılırken, doğru noktaya dokunduğumu anlamıştım.

- Eyşan ne alaka?

-Ya eyşanla birkaç sefer konuştukta galiba siz onu çok ilgisiz bırakmışsınız. Benden size bir tavsiye kadınlar ilgisiz bırakmayın mazallah elinizden kayıp gider!

Bir taşla 2 kuş vurmanın verdiği keyifle dudaklarım kıvrıldı.

- Esilaa..

Savaşın öfke dolu sesiyle arkamı döndüğümde resmen öldürmeye hazır adamla göz göze geldim.
  Keşke onu dinlemiş olsaydım demek isterdim ama her zaman merakım üstün geliyordu!

Savaş hızlı bir şekilde yanıma gelip kolumdan tutup arkasına çekti.
Emirhan ağanın savaşın hareketiyle dudakları kıvrılırken ellerini ceplerine koydu.

Savaş öldürmeye hazır şekilde duruyordu, sahi ben buraya ne için gelmiştim?...

Aklıma gelen bebeğimle beraber elim karnıma gitti. Bu olay yüzünden resmen geliş amacımı unutmuştum.
Bide moralimi bozmamaya çalışıyordum, resmen kendi ellerimle günün içine etmiştim.

- Salih esilayı arabaya bindir.

Bakışlarım savaşa dönerken, içimde oluşan korkuya engel olamıyordum.

Korku dolu gözlerle savaşın yanından ayrılırken, salih abi beni arabaya bindirip arabanın yanında durmaya başladı.
Merak ve endişeyle tırnaklarımı yemeğe başlarken, Emirhan bozuğun resmen savaşla kafayı bozduğunu anlamıştım.

Birkaç dakika sonra savaş öfkeli bir şekilde gelip arabaya geçmişti. Bana bakmayıp öfkeli şekilde dizini sallamaya başlamıştı.
Korkudan dolayı sesimi çıkaramazken, elimi karnımın üstüne koyup sakinleşmeye çalıştım.
Her seferinde üzülen taraf neden biz oluyorduk ki?

-Bu sefer kaybetmiycem..!

Savaşın öfkeli sesiyle bakışlarım hızlı bir şekilde ona döndü.
Bu sözü bana değilde sanki kendine söylemiş gibiydi.
Şimdi durmuş Kaybetmek kelimesinin bir insanı nasıl delirttiğine şahit oluyordum.....

Kısa bir bölüm oldu umarım beğenirsiniz :)
Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum ❤️❤️❤️