"သားေရ....သားသူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာၿပီ..
ျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ေတာ့.."
ေအာက္ထပ္မွ ommaရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ အက်ႌၾကယ္သီးကို ကမန္းကတန္းတပ္လိုက္ကာ...
မွန္ထဲမွကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး ဆံပင္အုပ္အုပ္ အနက္ေရာင္ေလးကို ဘီးေလးနဲ႔ ေသခ်ာျပန္ၿဖီးၿပီး...
ခံုေပၚက ဖုန္းကိုယူကာ...အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့တယ္
က်န္ခဲ့တဲ့...အခန္းေလးရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့..
အဝတ္အစားပံုႀကီးမွာ...ေပပြလ်က္.....
"JiHoonရယ္....
ၾကာတာ မင္းကလည္း...
အဲ့ေလာက္လည္း ျပင္ဆင္စရာမလိုပါဘူးကြာ"
ဧည့္ခန္း Sofaတြင္ထိုင္ေနေသာ Sung Woonရဲ႕အေျပာကို....JiHoonက ႏွာေခါင္းရံႈ့ျပလ်က္....
"လိုတယ္ကြ...ဘာသိလို႔လည္း မင္းက...
ဒီညေန Dinnerပြဲမွာ..ငါတို႔ပဲ ဆိုေပမယ့္...
ကိုကိုလာအီရဲ႕ မိဘေတြလည္းလာမွာေလ...ဟီး"
သြားအၿဖီးသားနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ JiHoonရဲ႕ ဆံပင္အေရာင္ကို ဟိုႏွစ္ေယာက္က သတိထားမိၿပီး
DaeHwiက...
"ေအာင္မေလး....ပက္ပုတို႔...ေျပာင္းလဲေနပါလား?
Hair Colourေတြဘာေတြခ်ိန္းလို့္ေနာ္...
အတန္းပိုင္ဆရာက...အေရာင္ျပန္ဆိုးဖို႔ ေျပာတုန္းကေတာင္...ဘူးခံျငင္းတဲ့ေကာင္က..."
ထိုသို႔ေျပာေတာ့ မီးဖိုထဲမွ ဇြန္းခြက္ႀကီးကိုင္လ်က္ ထြက္လာေသာ Ji's ommaက...
"အဲ့တာပဲ...အဲ့ေကာင္ေလးက...
တစ္ခ်ိန္လံုး..ကိုကိုလာအီပဲလုပ္ေနတာ..
ဟိုတစ္ေန႔ကေျပာေသးတယ္...
'Ommaရယ္...သား ကိုကိုလာအီအိမ္မွာ
သြားေနခ်င္တယ္'တဲ့'ေလ..."
Ji's Ommaအေျပာကို စာထိုင္ဖတ္ေနေသာ
Ji's appaက....
"ဟုတ္တယ္သားတို႔ေရ...
အဲ့တာနဲ႔...အန္ကယ္က...
'သြားေနခ်င္ေန...
အေမြျပတ္ပဲ'ဆိုေတာ့...
'Ommaနဲ႔appaကို ပစ္မထားရက္လို႔
သြားမေနေတာ့ပါဘူး'တဲ့ေလ...
တကယ္ ကေလးဆိုးေလးပါကြာ..."
JiHoonမိဘေတြ အေျပာကို အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ရယ္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ပုခံုးအား ျဖန္းခနဲ ေဆာ္လိုက္ရင္း...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေခါင္းေတြကို လက္ေမာင္းေအာက္လ်ိဳသြင္းကာ ညႇပ္လိုက္ရင္း...
