သံပတ္ေပး...အ႐ုပ္ဆီမွ..
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...ထြက္လာတတ္ေသာ..
'Tap..tap' အသံႏွင့္အတူ....
အခန္းေထာင့္ စကၠဴပံုးေလးထဲ...
ပုန္းခိုေနေသာ...ေကာင္မေလးရဲ႕...
အသက္႐ႈသံမ်ဥ္းမ်ဥ္းဟာ...
အခန္းငယ္ထဲ...တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...
ပ်ံလႊင့္ေနတယ္....
အခန္းတံခါးဆီမွ...ကြၽီခနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ...
ေကာင္မေလးဟာ..သူမလက္အစံုျဖင့္...
ပါးစပ္အား...ပိတ္ထားတယ္...
ထိုအခ်ိန္....စကၠဴပံုးေလးအား...
ဆြဲလွန္လိုက္ေသာ..
ေသြးသံရဲရဲ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္အတူ..
ျပဳတ္က်လာေသာ...
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ျဖင့္...
ေခါင္းျပတ္ႀကီးတစ္ခု......
"အားးးးးးးးးးး!"
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္လိုက္တဲ့...DaeHwiအသံေၾကာင့္...အားလံုးလည္း လန္႔သြားရတယ္...
DaeHwiခမ်ာ..ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္..
JinYoungကို ခါးကေနခြဖက္ထားေလရဲ႕....
JinYoungမွာေတာ့...
အဖက္ခံထားရသျဖင့္ ၿပီတီတီလုပ္ေနေလရဲ႕...
JiHoonမွာေတာ့..အေၾကာက္လြန္ကာ..
KuanLinရင္ခြင္ထဲ...
ေျခစံုပစ္ဝင္လ်က္...အသားကုန္ဖက္ထားကာ
ေခါင္းကို KuanLinအက်ႌထဲ အတင္းထိုးထည့္ေနတယ္....
KuanLinကေတာ့...သူ႔ကေလးအား
တင္ပါးပုတ္ကာ ေခ်ာ့ေနတယ္...
SungWoonနဲ႔ WooJinကေတာ့...
ေ႐ွ႕ဆံုးကေနလ်က္...အာလူးေၾကာ္ဝါးကာ..
ၾကည့္ေနၾကတယ္...
ဒါနဲ႔...
OngNielႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနတယ္မထင္ဘူးလား?
Ongnielႏွစ္ေယာက္ကေတာ့....
အသံေတာင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့...
မထြက္ႏိုင္ဆို...
Sofaေပၚက ေခါင္းအံုးေပ်ာ့ေတြကို...
ကိုက္ထားတာေၾကာင့္ေလ...
တစ္ခ်က္..တစ္ခ်က္...သရဲေပၚလာတိုင္း...
မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ဖက္ထားၾကတယ္...
ခုလည္း...
ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္ေနသလားမွတ္ရတယ္..
မ်က္ႏွာအေနအထားက...
ခုႏွစ္ရက္ၾကာ ပုပ္ေနတဲ့...
ခရမ္းခ်ဥ္သီးအတိုင္းပင္.....
ဇာတ္လမ္းအဆံုး...
'The End'ဟု စာတန္းထိုးေနတာေတာင္...
JiHoonအေၾကာက္မေျပေသးသျဖင့္...
Kuanlin...JiHoonကို bridal style ေပြ႔ခ်ီလ်က္....အေပၚထပ္ကိုတက္သြားတယ္....
