ရြာလယ္က ေဆးခန္းေလးဟာ...
ဘိုးဘိုး ဘြားဘြားတို႔နဲ႔ ျပည့္ေနတယ္...
Doctorေတြေရာ...
Nurseေတြေရာ....
တစ္ခ်က္မွမနားရေပ....
"ဘိုးဘိုးရယ္....မတည့္တဲ့ အစားအစာေတြ
မစားရဘူးေလ...ေနာ္..ကြၽန္ေတာ္ ေဆးေပးလိုက္မယ္ မွန္မွန္ေသာက္ရမွာေနာ္...ေနာက္တစ္ခါ လာျပတာ မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး...က်န္းမာေအာင္ေနေနာ္...ဘိုးဘိုး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..ဆရာဝန္ေလးရယ္
ဆရာဝန္ေလးတို႔က သိပ္သေဘာေကာင္းတာပဲ...
အလကားလည္း ကုေပးတယ္...
ေက်းဇူးပါကြယ္..."
"ရပါတယ္...ဘိုးဘိုးရယ္...
ဆရာမNaေရ..ဘိုးဘိုးကို တြဲၿပီး ပို႔ေပးလိုက္အံုး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင့္..."
အဘိုးဟာ ေဆးထုပ္ေလးကိုင္ၿပီး nurseမေလးနဲ႔ အတူ ေဆးခန္းထဲမွ ထြက္သြားတယ္...
SeongWuလည္း အဖိုးအဘြားတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ေနရတယ္...
"နည္းနည္း နာမယ္ေနာ္...အဘြား
နာရင္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္ထား"
ေဆးထိုးရမွာ ေၾကာက္တဲ့ ဘြားဘြားကိုေတာ့ Nielက ေခ်ာ့ေမာ့ကာ အေၾကာေဆး သြင္းေပးေနတယ္...
ေဆးသြင္းေပးၿပီးေတာ့ nurseမေလးကပဲ ဘြားဘြားကို လက္တြဲကာ လိုက္ပို႔ေပးတယ္...
ဘြားဘြားကေတာ့...ျပံဳးပန္းေဝလ်က္ေပါ့.....
ေန႔လည္ပင္ ေက်ာ္ေနၿပီမို႔...
ေဆးခန္းခဏပိတ္ကာ...ေန႔လည္စာစားရန္ ပဲေခါက္ဆြဲမွာထားလိုက္တယ္....
Nurseမေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Naနဲ႔ Kimတို႔ကေတာ့ ေဆးေကာင္တာက အမိႈက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သိမ္းဆည္းေနၾကတယ္...
Danielကေတာ့ တစ္ဖက္ခန္းက SeongWuဆီသို႔ သြားကာ ကပ္ခြၽဲေတာ့တယ္...
"OngOngေလး....ကိုတို႔ ဒီည ညေစ်းသြားရေအာင္...ေနာ္...ေနာ္လို႔"
ခံုတြင္ထိုင္ေနေသာ Ongကို အတင္းဖက္ကာ ခြၽဲေနေသာ Nielေၾကာင့္ Ongက မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ေစြၾကည့္ရင္း ေျပာလာတယ္...
