ဇာတ်လမ်း - ၅၀ (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

131K 8.4K 868
                                    


Zawgyi

အျပင္ေလကခ်မ္းစိမ့္လြန္းသျဖင့္ျပတင္းေပါက္ကုိထပိတ္လုိက္ရသည္အထိ။ အေႏြးထည္ထူထူကုိၾကယ္သီးတပ္လုိက္သည့္တုိင္ေသြးေၾကာထဲထိစိမ့္ေနသည့္အခ်မ္းက ေပ်ာက္လုိ႔မသြား။

အင္း အသက္ကလည္း ၄၀ နားကပ္ေနျပီကုိး။ အရင္ကအေအးၾကိဳက္သေလာက္ အခုေတာ့နည္းနည္းေအးတာေလးကုိပဲမခံနုိင္သလုိပင္။ အေအးၾကိဳက္တတ္တဲ့ညီကေရာ ေအးခ်မ္းတဲ့ျမိဳ႔မွာေပ်ာ္ေနရဲ႕လား။ ကြ်န္ေတာ္ခပ္ဖြဖြသာျပဳံးမိပါေတာ့သည္။ သည္လုိပဲ အိပ္မရတဲ့ေဆာင္းညေတြမွာ ညီ့အေၾကာင္းေတြးရင္း ေႏြးပစ္ရတာပဲ။ ဒီေလာက္နဲ႔တင္ေက်နပ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ေလ။

ကေလာျမိဳ႔၏ေဆာင္းကား အသက္ရႈၾကပ္ေလာက္စရာ။ ခဲေတာ့မတတ္ေရေတြနဲ႔လမ္းမတစ္ေလ်ွာက္ျဖဴေဖြးသည့္နွင္းျပင္ေတြကအဆုပ္လုိက္။ လက္အိတ္ထူထူ၀တ္ထားသည့္ ျမိဳ႔ခံမ်ားကေတာ့ ျငိမ္းျငိမ္းေအးေအးပင္ သြားလာလႈပ္ရွားလ်က္။ ကြ်န္ေတာ္ဆုိင္ထဲ၀င္သြားေတာ့

"အကုိတုိ႔ဟူးေႏြးပဲလား"

ဟုေမးသည့္ခေလးမေလးကုိျပဳံးျပရင္း ေခါင္းညိမ့္လုိက္သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္က ထည့္ထည့္ျပီးခ်င္းပင္ ေအးစက္သြားနုိင္တာမုိ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ထည့္ျပီးခပ္ျမန္ျမန္ေသာက္ရသည္။ ဒါေတာင္ပူေႏြးျခင္းကုိသိပ္မခံစားရ။တုိ႔ဟူးေႏြးပူူပူကုိလည္းခပ္ျမန္ျမန္ေမႊေနွာက္ရင္းစားရသည္။ လတ္ဆတ္သည့္တုိ႔ဟူးနွင့္ပဲရြက္တုိ႔၏အရသာကဆာေလာင္ေနေသာ၀မ္းအပူကုိ ျငိမ္းေစျပီးခ်မ္းေနသည့္စိတ္ကုိလည္း အနည္းငယ္ေျပေပ်ာက္သြားေစသည္။ ေစ်းေန႔မုိ႔ ေရာင္းသူ၀ယ္သူမ်ားစည္ကားလ်က္ရွိရာ ကြ်န္ေတာ္စားေနသည့္ဆုိင္မွာလည္း လက္မလည္။

စားျပီးထြက္လာေတာ့ ေစ်းေရွ႔မွ ရာဇာတြင္ထုိင္ျပီး လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာေသာက္မိသည္။ အေ၀းေျပးကားမ်ားနွင့္ကုန္တင္ယာဥ္မ်ား တစီးျပီးတစီးျဖတ္သြားေနသည္ကုိေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဘ၀မွာလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေ၀းေျပးလမ္းမမ်ားေပၚတြင္ျဖတ္သန္းေနရသည့္အခါမ်ိဳးရွိသလုိ အေၾကာင္းမသင့္၍မေတာ္တဆတိမ္းေမွာက္သြားသည့္အေျခအေနမ်ိဳးလည္းရွိသည္မဟုတ္လား။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now