Los Solteros 1: Irresistible Sensation

Chapter Sixteen

IT'S BEEN A while since I attended a party. I never thought that I missed this somehow. Back in the US, I'm so fucked up in smiling and entertaining each guests that I'm facing. Do'n ko natutunan ang magpanggap na okay kayo ng kausap mo kahit hindi mo naman talaga sila kilala. Yung iba ro'n, maipakilala lang ako sa mga amiga nila na um-attend ako para maipagmayabang na napapayag nila akong pumunta sa party nila.

Kimi akong pumasok sa engradeng bulwagan na kinuha ng pamilyang Rodriguez at Mondragon. It's not just a simple engagement party. We are talking about a Duke from a European country who decided to live in the Philippines. Bawat detalye ng party sa loob ay nagsusumigaw ng karangyaan. Even the dresses of these people were all designed with some known fashion icons in this country.

Iba't ibang klase rin na mga panauhin ang naimbita. From well-known celebrities and product endorsers up to the local officials of the Government. I got an Intel that even the President of the Philippines will be here tonight.

I decided to walk in the corners of the hall. I need to get out of here. Magsisimula na ang party at hindi pa ako lubusang maayos. Nang makapasok sa likurang bahagi ng bulwagan, sinalubong ako ng isang babae na nakauniporme at mariin akong tinanguan. Iginiya niya rin ang kamay sa isang direksyon.

Sinundan ko siya hanggang sa tumigil kami sa isang malaking kwarto. Nagmamadali na akong pumasok ro'n at sunod naman akong binulaga ng maraming tao sa loob.

Dresses are scattered everywhere. The sound of hair dryers is pretty much enshrouding the whole room.

I'm impressed with how my secretary-- Aurora pulled this off without the media knowing. I should give her a credit later.

"Ikaw na ba 'yan, Madame?!" Napagawi ang tingin ko sa isang maton na lalaki na nakatikwas ang daliri habang may hawak itong suklay. His rainbow hair dye and all-out make-up are screaming that he's the head-stylist. And of course, I know this person.

"Rudolfo, my god, I missed you!" Maagap kong beso sa kanya sa magkabilang pisngi. Nginiwian naman n'ya ako at alam ko kung bakit.

"Ano ba 'yan, Madame, 'yan pa rin ang tawag mo sa'kin after all these years. It's Ruby na, bakla ka!" Irit n'ya sa'kin with matching rolling his eyes pa.

I also gave my rolling eyes and giggled a bit. Hindi ko inaasahan na sa ganitong sitwasyon ko s'ya makikita.

Rudolfo— well, Ruby is my hairstylist noon. S'ya ang parloristang kinuha ko sa dusak kung sa'n ako galing at sinama ko s'ya sa sabay naming pag-asenso. Hindi naman ako nagkamali dahil mas nauna siyang nakilala sa madla dahil sa galing n'ya sa larangan ng make-up at fashion. He even made me look stunning in every artwork that we will work on together.

"Narinig ko na kailangan mo ng tulong ko. My gosh, mamma Mia! Ang tagal kong hinintay ang tawag mo dahil gusto kong ako uli ang mag-aayos sa'yo rito. Kaso naluma na ang bahay-bata ko, wala pa rin akong narinig na call from you!" Irit n'ya sa'kin na nagpatawa sa'kin ng sobra.

"Baks, wala kang bahay-bata. Itlog 'yang may'ron ka. Paalala lang." I teased and he just rolled his eyes on me.

"Ikaw na may matres, loka ka. So, tara na. The party will start in thirty minutes." Wika n'ya habang iginigiya n'ya ako sa harapan ng malaking salamin. "Ang ganda mo pa rin loka ka kahit 'di ka naka-make up at goodness, kailan ka pa nagsuot ng ganitong kalaking salamin? Sarap mong ipa-assassinate minsan."

Muli akong natawa sa sinabi n'ya. Inggiterang tunay!

"Kaso maganda nga, wala namang jowa." Patutsada n'ya sa'kin na agad ko naman kinurot sa tagiliran.

"Personalan ka baks. Baka makalbo kita kaya mag-ingat ka sa'kin." Sabi ko sa kanya na may banta.

"'Eh kasi naman, nag-aalala lang ako sa kipay mo." Napasinghap ako sa mga salitaan nitong baklang 'to. "Maka-react ka naman para namang pepe yung sinabi ko."