Chapter Twenty-Two

5.3K 176 25
                                    

"HOW DID you do it Serena?" tanong ni Troy sa akin pagkapasok sa kanyang opisina alas-tres ng hapon. Dala dala ko pa ang ilang folders na papapirmahan sa kanya since he doesn't have any meetings for the whole day.

Tinaasan ko s'ya ng kilay, "What are you talking about?" pagmamaangmaangan ko.

"Janus, one of the Finance Specialist, was the one who took the money? The report from the police came and they told me that it was you who gave the evidence to them. 'Yon ba ang rason kung bakit na-late ka kahapon?" he expounded.

"Just..." paano ko ba iwawala ang topic na 'to? "... focus on your big day. That's going to be the next day. Don't stress yourself about something that has been resolved."

Naningkit ang kanyang mata sa'kin. He's trying to figure out if I'm hiding something. I groaned. "C'mon, Sir! Just sign these papers so the project will be sealed as soon as possible." sabay lagay ng mga folder sa tabi ng isa pang naka-pile up na bunch of folders.

"Ayaw mo na ba akong pauwiin nitong pinaglalagay mo sa mesa ko?" manghang tanong nito sa'kin at napasinghap naman ako bigla.

Literal na nakanganga ako pero may nagbabadya ang ngiti sa aking labi.

"What?" he asked confusely.

"Did you just... whine about... your work?" I asked with pure exaggeration. A workaholic Troy Monteverde just spat the words that I always wanted to say to my secretary.

Kunot noo naman ang ibinigay n'ya sa'kin. "Bakit? Wala na ba akong karapatang magreklamo?" tanong nito sa'kin habang sinasarado ang isang folder na kakatapos n'ya lang pirmahan.

"Come here," utos n'ya sa'kin na hindi ko inasahang bigla kong ginawa.

Lumapit pa ako sa kanyang mesa pero minuwestra niya ang kanyang kamay sa kanyang gilid. Signaling me to come closer that near.

Nagtataka naman akong sumunod. Ano naman kayang drama nito?

Nang tuluyan na ako tumabi sa kanya ay nagitla ako nang bigla niyang yinakap ang aking baywang and he rested his head on it. Medyo mabigat ang kanyang pagkakasandal.

"Okay ka lang ba?" I asked with worry.

Hindi ako umuwi sa kanyang condo kagabi dahil sa ginawa ko. Nagpaalam naman ako sa kanya na sa apartment ako didiretso dahil nagkunwari akong may dinaanan na kaibigan sa Sta. Mesa. Since halos nando'n na rin naman ang apartment ko, do'n na ako nanalagi. He didn't reply though, that's why I don't know if he went home on time. Last night was his busiest day. They had a roll call meeting with the Board members last night to review the outline of their official meeting. I heard pa nga kanina pagpasok ko na nagisa raw masyado ang Marketing at Business Development Team dahil sa dami ng tanong ni Troy. Though, nasagot naman daw ng team, may mga ilang parts pa nga raw na dapat ayusin kaya pagdating ko, stress na stress ang mga 'yon nang datnan ko.

"Let me rest for at least five minutes, 'My." Napalunok ako sa kanyang sinagot sa tanong ko. Pero hinayaan ko nalang rin. 'Di pa rin talaga ako sanay sa ganyang endearment n'ya sa'kin.

I don't know what's our relationship and I won't ever ask him that! We are sweet kapag kami lang, we are doing sex every time we are at his condo and we play like a family if Gabgab is present. I don't want to nag him about it. All though, I have to be honest with myself, na umaasa ako. Umaasa na hindi lang do'n ang mayro'n kami. Na sana kahit paano may label pero ayaw kong dumating ang panahon na maging tunog needy ako.

Never! Or maybe... if he confused me more, then I'll ask. I was taught by my Stepmom that girls deserve label if I'm in a romantic relationship. She said that I shouldn't settle without it because sometimes, it serves our assurance. Assurance that we are official, that we have place on their lives. Assurance of commitment.

Los Solteros 1: Irresistible SensationTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon