Incomplete Without You

005

Dankjulliewel dames voor de 70 lezers!

Back to the story:

Salim kijkt me bezorgd aan waneer ik lang naar de auto blijf staren. De deur van het busje wordt open gedaan.

Twee mannen in witte uniformen trekken mij en salim het busje uit.

Ik begin te gillen en te schoppen maar niets laat de jongen stoppen.

Ik wordt in een luxe auto gebracht, het touw rond mijn polsen wordt kapot gesneden.

Ik krijg wat lotion voor de ruwe pekken en krijg wat water.

Salim die iedereen aan het uitschelden is krijgt een prik in zijn arm.

"Waar zijn jullie mee bezig! Blijf van mijn broer af!" Schreeuw ik boos.

"Het is niets ergs, hij moet kalmeren" zegt hij en geeft me een doekje aan voor mijn wang die nog steeds loopt te bloeden.

Ik knik en druk het doekje tegen mijn wang aan.

Ik kijk naar salim die nock-out naast me ligt. Ik zucht diep en neem een slok van mijn water.

Mijn hoofd doet ontzettend veel pijn door de harde klap.

Alles begint duizelig te worden en voor ik het weet val ik ook neer, alles wordt zwart voor mijn ogen.

-

Piep, piep, piep....

Vermoeid open ik mijn ogen en kijk zwakjes om me heen.

Ik lig in een grote kamer, alles is wit en goud, precies de kleuren die me laten denken aan het huis van anass.

Ik sta met een ruk op en voel een enorme steek langs mijn rug heen gaan.

Vloekend ga ik weer liggen. Ik kijk naar de deur die langzaam open gaat.

Salim verschijnt bij de deur opening. Waneer hij ziet dat ik wakker ben loopt hij op me af.

"Gaat het met je?" Vraagt hij bezorgd en wrijft over mijn arm heen.

"Salim waar zijn we?" Vraag ik al wetend waar ik me bevindt.

"Rd" zegt hij
"Rd?" Vraag ik.
Hij knikt. "Waar staat dat voor?" Vraagt hij dan. Ik lach.

Ik haal mijn schouders op.

"El mohiem ga rusten" zegt hij. "Waar ga je naar toe?" Vraag ik verward.

"Ik heb een gekke ps4 in mijn kamer gekregen, wat denk je dat ik ga doen?" Vraagt hij lachend.

Ik glimlach. "Ga dan maar" hij drukt en kus op mijn wang en verlaat dan stilletjes mijn kamer.

Na een tijdje te hebben gelegen voel ik me al wat beter worden.

Ik sta dit keer rustig op en houdt me vast aan de muur.

Voorzichtig loop ik de kamer uit. Ik loop naar een grote zaal.

Het is leeg. Ik bekijk de vitrine die vol staat met diamanten.

Gelijk doet me dat denken aan de afkorting RD.

RD staat voor rachid en dunya. Of te wel de ouders van anass.

Als je er zo over na denkt is rd een belachelijke naam voor een bedrijf. Maar het heeft een verhaal achter zich.

Rd staat ook wel bekend als RoyalDiamond.
(Koningklijke diamant)

Zoals jullie waarschijnlijk al weten woont anass en zijn ouders in een enorme villa. Oftewel hun koningrijk.

Diamond staat voor anass zijn moeder. Rachid de vader van anass behandelde haar als een diamant.

Ze was zelf altijd gek op diamanten, daarom heeft ze haar eigen juwelen zaak. anass zijn hele familie is erg getalenteerd.

hij vertelde me vaak over zijn familie, hij kon me altijd preplex laten staan met zijn verhalen.

ik open de vitrine en pak daar een grote diamant uit. hij is prachtig en sparkelt in het licht.

er staat een grote D op gegraveerd. ''mooi zijn ze he'' hoor ik zacht achter me.

haar stem herken in uit duizende. het is dunya. ik draai me geschrokken om en leg de diamant snel terug. 

''hoe gaat het met je?'' ze loopt op me af en trekt me in een stevige omhelzing. 

nog steeds geschrokken sla ik mijn armen over haar heen.

dit voelt zo raar om de moeder van anass te knuffelen waneer we uit elkaar zijn.

''goed,'' lieg ik en laat haar los. nu ik haar zo los heb gelaten merk ik haar kleding op. ze waren zeker van plan om te vertrekken.

''gaat u weg?'' vraag ik beleefd.

ze knikt met haar hoofd. ''ik ga wat inspiratie opzoeken in india'' zegt ze alsof het de normaalste zaak ter wereld is. 

''zeker voor uw juwelen'' ze knikt en zet haar kraag goed.

''nou lieverd ik moet gaan'' ze drukt een kus op mijn wang en vertrekt dan naar buiten. 

ik blijf een poosje staan als ik de deur dicht hoor gaan. 

dunya en ik hebben een goede band met elkaar. toen anass en ik samen waren vertelde ze me veel over haar leven. ze vertelde me allemaal mooie verhalen, haar verhalen gingen meestal over reizen naar londen, turkije, suriname en nog een aantal andere landen. 

''anass" zeg ik geschrokken als hij voor me staat.

Hij heeft een blauw oog, een gescheurde lip en een grote wond op zijn borst.

"W-wat is er gebeurd?" Stotter ik.

"Niets ergs" antwoord hij kort en geeft me wat tasjes aan. "Waar zijn deze tassen voor?" Vraag ik en kijk wat er in zit.

"Schone kleren, ik neem aan dat je jezelf wilt gaan opfrissen. De badkamer in mijn kamer is vrij" hij draait zich om en loopt weg.

Nog steeds geschrokken loop ik achter hem aan.

"Was jij degene die me hielp toen ik bijna ontvoerd werd?" Vraag ik.

Hij knikt. "Ik kon je niet laten ontvoeren, dat had je moeten weten yasmina" zegt hij gebroken.

Een schuldgevoel kruipt in me. "Bedankt, ik zal dit nooit vergeten wat je voor me hebt gedaan"

Hij loopt op me af en stopt waneer onze gezichten maar 1 cm van elkaar vandaan staan.

"Yasmina. Ik hou verdomd veel van je" fluistert hij hees.

In eens drukt hij zijn zachte lippen op de mijne.