Incomplete Without You

016

Aangekomen bij anass zijn huis belde ik aan en wachtte tot hij de deur open deed. Na een paar seconde verscheen hij met krukken voor de deur en glimlachte lief naar me. "Hey"
"Hey heb je al gegeten?" Vroeg ik. "Nee nog niet. Wilde net iets gaan bestellen hoezo?"

Ik liep zonder iets te zeggen naar binnen en legde de tas met eten op het keuken eiland. Hij sloot de deur en liep naar me toe met een verward gezicht. ''ahww heb je iets voor me meegenomen?'' vroeg hij en kneep in mijn wang. Ik knikte en pakte een bord om het eten voor hem op te scheppen. Ik deed het vervolgens in de magnetron en gaf het aan hem. Hij bleef me lief aankijken en begon te eten. ''het is echt heerlijk yasmina'' zei hij en schoof zijn bord naar voren om op te staan.

''blijf maar zitten'' zei ik toen ik zag dat hij zijn bord in de vaatwasser wilde stoppen. ''ik doe het wel'' zei ik en stopte de bord in de vaatwasser. Hij keek me dankbaar aan en liep toen naar de bank toe. Het was behoorlijk saai in huis en ik had zo veel respect voor anass dat hij dit al sinds klein af aan meemaakt. ''verveel je je nooit thuis?'' vroeg ik en maakte wat thee. ''vroeger niet zo erg want ik ging gewoon vaak naar wat vrienden toe. Maar nu ik amper kan lopen wel ja'' zei hij met een zucht op het laatst. Ik voelde mijn hart haast breken en kwam naast hem zitten. ''als je wilt dat ik kom moet je me gewoon bellen'' hij lachte en nam me in zijn stevige armen. ''maak je maar geen druk om mij yasmina. Het gaat wel met me. ik ben dit gewend'' zei hij zacht en drukte een kus op mijn wang. ''waneer komen je ouders? blijven ze lang weg? bellen ze je wel?'' ik vuurde hem met allerlei vragen en ik zag al gauw de vermoeidheid in zijn gezicht. 

"Ze hebben me gisteravond gebeld yasmina en ze weten nog niet wanneer ze terug komen" zei hij zuchtend. Ik slikte en sloeg mijn armen stevig om hem heen. "Ik hou van je en ik zal wel wat vaker langs komen" zei ik maar zag geen glimlach wat ik normaal van hem gewend ben. "Wat is er? Wil je niet dat ik kom?"
Hij schudde zijn hoofd en duwde me een beetje weg. Mijn hart begon sneller te kloppen door de spanning die zich tussen ons in speelde. "Je vader gaat dit niet accepteren" zei hij en hield mijn hand vast. "Dit is niet zijn probleem anass. Mijn moeder vindt het goed dus er is niets aan de hand" overtuigde ik hem. Toch zag ik de twijfels in zijn ogen, maar ook de pijn. Want ondanks alles wilde hij me toch niet laten gaan. Niet zoals vroeger!

"Anass alsjeblieft geloof me!" Smeekte ik hem. "Ik zal wel met hem praten" voegde ik er  nog snel bij. Hij knikte en keek toen even voor zich uit. "Weet je vader dat je hier bent?" Vroeg hij. Ik knikte. "Ik heb gewoon gezegd dat ik naar omayra ging" zei ik. "Zie je wel yasmina. Je moet helemaal voor me liegen om naar me toe te komen. Je wist zelf ook wel dat je vader het niet zou toelaten. Je kunt beter gaan voordat hij er achter komt waar je daadwerkelijk zit" zei hij met een trilling in zijn stem.

Ik voelde de tranen opkomen en stond op. Zonder wat te zeggen liep ik het huis uit en reed zo snel mogelijk naar huis toe. Gelukkig toen ik thuis aankwam sliep mijn vader al, want het was laat en zat souhail alleen in de woonkamer tv te kijken (zoals gewoonlijk).

"Hey waar was je?" Vroeg hij. "Omayra" zei ik kortaf en liep naar mijn kamer. Ik trok mijn pyjama aan en dook in mijn bedje. Al gauw hield ik het niet meer vol en barste in tranen uit. Ik kan er zo niet tegen als anass afstandelijk doet tegen mij. Ik vraag me echt af hoe hij zich voelde toen ik dat deed in het begin nadat hij me bedroog.

Ik veegde mijn tranen weg en greep naar mijn telefoon. Ik kon niets anders dan omayra bellen. Na een paar keer overgaan nam ze op. "Ooit gehoord van slapen?" Vroeg ze slaperig. Ik voelde me al gelijk een stuk beter na het horen van haar stem, maar ook weer schuldig want ik heb haar wakker gemaakt. "Sorry schat maar ik heb je echt nodig op dit moment" zei ik zacht. "Wat is er gebeurt?" Vroeg ze bezorgd. "Anass doet afstandelijk omdat hij denkt dat hij voor problemen zal zorgen met mijn vader, maar dat is niet zo en hij wilt me maar niet geloven." Vertelde ik haar aan een stuk door. Ze begon te zuchten. "Kunnen al jou problemen ook eens niet gaan over anass?" Ik lachte en besefte eigenlijk dat ze gelijk had. "Sorry, ga maar slapen. je hebt gelijk. Ik moet niet telkens wakker liggen na elk conflict dat we hebben"

Ze lachte, "that's my girl."

Niet veel later hing ze op en verstopte ik mijn telefoon onder mijn kussen. Na een paar keer draaien viel ik toch in slaap.

Vote, share and comment!

Vinden jullie het gedrag van anass tegenover yasmina terecht? Of moet hij het anders aanpakken?

Sorry voor het wachten ik heb het gewoon zo druk gehad de afgelopen weken. Ik zal mijn best doen om meer te plaatsen!