Incomplete Without You

008

Ik sta vroeg op en rij richting het ziekenhuis waar ik weer gauw aan het werk ga bij het laboratorium.

Yassine komt op me aflopen. "Hoe gaat het met je?" Vraagt hij en haalt een pluk haar uit mijn gezicht. Ik glimlach als teken dat het goed gaat.

"Als je ergens over wilt praten of gewoon een momentje voor jezelf wilt mag je altijd vrij nemen of met me praten" zegt hij. "Dankjewel yassine ik weet echt niet wat ik zonder je had gemoeten. Ik probeer nu meer uren te werken zodat ik niet thuis hoef te zijn anders denk ik weer aan anass" zeg ik dankbaar.

Hij knikt en loopt dan weg.

Samiyae een collega van me komt naar me toe gelopen. "Ik denk dat yassine je echt leuk vindt" zegt ze knipogend. Ik kijk haar lachend aan maar stop gelijk zodra ze serieus kijkt.

"Nee joh ben je gek ik ben niet bereid voor een relatie het was al zwaar genoeg om anass te moeten missen" zeg ik. Al gauw dwalen mijn gedachtes af naar anass en ik.

Flashback..

Lachend rende ik door zijn huis heen die erg groot was. "Yasmina als ik je pak garandeer ik je dat er iets gaat gebeuren wat je niet leuk vindt" gromde hij woedend. Ik had hem in het zwembad gegooid en hij is woedend. Ik verstopte me achter een grote kast en hield mijn adem in zodra ik hem binnen hoorde komen. Ik kon het niet meer volhouden en proestte het uit van het lachen. anass trok me achter de kast vandaan en gooide me over zijn schouders heen. al gauw wist ik wat hij van plan was te doen en begon te gillen. hij gooide me in het water en sprong er even later ook in. ik sloeg lachend mijn armen over zijn nek heen en drukte me dicht tegen zich aan. ''ik hou van je yasmina meer dan je zult denken'' fluisterde hij in mijn oor en drukte een kus op mijn wang.

de tranen liepen over mijn wangen heen. geloofde ik maar in zijn woorden dan zouden we samen zijn. ik voelde een hand op mijn schouder en besefte me dat ik niet alleen was. snel keek ik weg. samiyae drukte me tegen zich aan en omhelsde me strak. ''anass zal zien wat hij kwijt heeft geraakt'' fluistert ze.

ik veeg ruw mijn tranen weg en ging snel weer aan het werk. 

19:00

ik sloeg mijn jas steviger tegen me aan en liep naar buiten. toen ik dicht bij het cafe was trof ik een hele bende jongeren aan voor de deur, ze waren aan het roepen en schreeuwen. ik opende de deur met moeite en trof omayra en anass aan. ''het komt goed'' fluistert ze tegen hem. ik liep op ze af. 

ik kon mijn ogen niet geloven. anass lag slapjes in een stoel met zijn hand voor zijn wond die erg begint te bloeden. ''wat is er gebeurd!'' schreeuw ik en buig voor hem neer. hij kijkt me zwakjes en en pakt mijn hand. het warme bloed druipt langs zijn hand naar beneden. ''yasmina'' fluistert hij. 

ik begon te huilen en keek omayra aan. ''wat is er allemaal gebeurd, is de ambulance er al?'' ik vuurde allemaal vragen naar omayra maar ze bleef me enkel treurig staan. 

ik ging naast anass zitten en trok zijn overhemd open. ik zag een wond in zijn buik en begon nog harder te huilen. ik pakte een paar servetjes en drukte die op de wond. anass trok een pijnlijk gezicht en legde zijn hoofd op mijn schouders. ''alsjeblieft yasmina ik kan niet zonder je'' fluistert hij met tranen in zijn ogen. hij greep weer naar mijn hand en drukte die op zijn wond. ''ik hoef niet te leven als jij niet bij me bent'' 

''anass'' zei ik en keek hem streng aan, zijn mooie ogen leken geen sprankeltje vreugde meer te hebben ''blijf vechten'' zei ik met een trillende stem. ''waarom? wat zou jou het uitmaken als ik dood zou gaan je houdt toch niet van me'' hij wist me altijd om te praten.

''blijf leven, niet voor mij maar voor je ouders'' zei ik. ik zag de teleurstelling in zijn ogen en niet veel later gingen ze dicht. ''anass'' zei ik kalm. hij is me zeker voor de gek aan het houden. althans ik hoop het. ''anass!'' schreeuw ik en schud hem heen en weer. 

''ANASS ALSJEBLIEFT!!'' schreeuwde ik en begon te gillen. ook omayra schreeuwde uit schrik en legde anass op de grond. gelukkig kwam de ambulance snel en namen ze anass mee naar het ziekenhuis. ik mocht bij hem blijven in de ambulance wagen. 

we arriveerde bij het ziekenhuis, de ambulancebroeders namen anass renend naar binnen en ik liep met tranen in mijn ogen achter ze aan. ik had de kracht niet meer om te lopen. wat als anass nou dood gaat. hoe moet ik het ze ouders gaan vertellen. rachid en dunya hebben maar 1 zoon dus hun zouden kapot gaan. 

over zijn ouders gesproken ik moet ze bellen!

ik haalde mijn telefoon uit mijn tas en belde zijn ouders, het was een heel emotionele gesprek en ze vroegen me of ik ze kon laten weten of er wat nieuws was over anass aangezien ze beide in een ander land zijn en het minimaal een dag duurt om terug te komen naar nederland. 

ik ging zitten in de wacht kamers en appte mijn broer over de gebeurtenis. 

er kwam een zuster naar ons toegelopen, gelijk stond ik op. ''hoe gaat het met anass?'' vroeg ik. ''hij ligt in the intense of care en ligt in een lichte coma'' zei ze. mijn wereld stortte in.

anass ligt in de intense of care!

vote, share and comment.