Incomplete Without You

017

Omggg bijna 9K lezers!!!
Can't believe itt!!
Ik ben jullie zo dankbaar voor alles echt waar. Jullie weten niet hoe blij jullie me hebben gemaakt. Ook hebben we de 30 stemmen behaald op mijn vorige deel! Dat is meer dan het deel daarvoor😱
Super, super, super bedankt allemaal!

Back to the story:

Dagen gingen voorbij en het werk was voor mij alweer begonnen.

Ik nam diep adem en liep mijn werk binnen. Al gauw zag ik samiyae haar verraste gezicht, en nog van een paar anderen. Ook yassine liep verrast mijn kant op en omhelsde me strak.

"Hoe gaat het met je?" Vroeg hij. "Goed, de vakantie heeft me goed tot rust gebracht" zei ik en groette samiyae mijn collega.

We bleven nog even kletsen en toen ging ik weer aan het werk.

.

De tijd ging zo snel en ik had niet eens door dat we pauze hadden. Ik stond op om pauze te gaan houden tot ik gebeld werd. Het was anass en hij heeft me meerdere keren proberen te bellen. Ik nam snel op.

"Hallo anass?"
"Yasmina alsjeblieft help me!!" Riep hij. Geschrokken bleef ik staan en wist niet wat ik moest zeggen. "Waar ben je en wat is er gebeurt?" Vraag ik snel en grijp mijn tas om naar buiten te gaan. Yassine die me in de gaten hield stond op en liep op me af toen ik wilde gaan vertrekken. "Wat ga je doen?" "Ik moet heel snel iets doen yassine, ik ben snel terug en als het moet dan werk ik langer door vandaag" met deze woorden rende ik haastig mijn auto in en scheurde de straat uit.

"Hallo anass?" Riep ik hoopvol dat hij niet had opgehangen. "Aaahhh yasmina waar blijf je?" Kreunde hij van de pijn. Ik voelde de tranen opkomen en reed sneller door. Gelukkig was ik er al binnen 5 minuten. "Kan je open doen?" Vraag ik wanneer ik niemand de deur hoor open doen. "Nee, ik zit boven en ik kan echt niet naar beneden komen". Ik slik. "Wat moet ik nu doen? Ik heb geen sleutels?" Riep ik vol paniek.

"Gooi maar een steen door mijm raam. Kom alsjeblieft snel!!" Riep hij weer vol pijn dus besloot ik niet te twijfelen en gewoon een steen door zijn raam te gooien. Ik pakte de eerst beste steen die ik maar kon vinden en gooide het raam door.

Ik schopte wat glas punten uit het raam en klom zo naar binnen. Ik zag een plas bloed in de woonkamer en daar omheen wat kapotte vazen en andere dingen. Hij moet zeker gevallen zijn. Ik liep de trap op naar boven en zag hem zwakjes tegen het bad aanleunen met een handdoek op zijn buik. Snel knielde ik voor hem neer en haalde het doek weg. De wond was een beetje opengegaan en er zaten glasscherven in. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ik snel en haalde het EHBO- kistje uit een lade boven de wastafel. "Ik ben gevallen" fluisterde hij. "Hoe?" Vroeg ik en begon de glasscherven uit zijn wond te halen. Pijnlijk keek hij naar mijn handeling en hield mijn hand vast. "Het komt goed anass hou vol" moedige ik hem aan. Hij beet op zijn lip en hield gelukkig vol.

Nadat ik hem heb behandeld help ik hem naar zijn kamer en laat hem rusten. "Yasmina" ik draaide me om en keek hem aan. "Blijf alsjeblieft bij me" smeekte hij. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus. "Natuurlijk. Ik ruim even de troep beneden op en dan kom ik bij je liggen" zei ik en stond op. Hij glimlachte dankbaar en sloot toen zijn ogen.

Rustig liep ik naar beneden en ruimde alle glasscherven op en ruimde gelijk daarna de badkamer op die vol zat met bloed.

Nadat ik alles had gedaan belde ik omayra op om haar te vertellen dat ik vandaag niet naar werk kom. Gelukkig begreep ze me en nam ze mijn dienst over. Wat bof ik toch met een vriendin zoals haar. Ik liep langzaam de trap op en opende anass zijn kamer deur. Hij lag vredig te slapen. Zachtjes deed ik de deur dicht en kwam naast hem liggen. Al gauw draaide hij zich om en kreunde hij van de pijn. "Blijf maar stil liggen anass. Anders zal het pijn doen" fluisterde ik en ging met mijn vingers door zijn haar. Hij keek me aan en gaf me een kus op mijn arm. "Ik hou van je" fluisterde hij en viel weer in slaap.

17:00

Het was al laat en ik ben net klaar met koken. Ik heb wat rijst gemaakt en wat andere makkelijke gerechten en heb die in verschillende bakjes gedaan zodat anass wat avond eten heeft voor de komende dagen. Anders gaat hij weer ongezonde dingen bestellen en daar wordt hij niet beter van.

Ik maak het laatste bakje klaar en ruim dan alle vaat op. Nadat alles is gedaan loop ik naar boven en maak anass wakker. Schattig opende hij zijn ogen en keek me opgelucht aan. "Ik dacht dat je was vertrokken" zei hij gapend en ging rechtop zitten. "Nee tuurlijk niet. Ik zal je nooit verlaten" hij keek me lief aan en stond toen met moeite op. "Ik heb wat eten voor je gemaakt beneden en wat extra voor deze week. Als het op is moet je het zeggen dan maak ik weer wat extra" vertelde ik hem en hielp hem naar beneden.

Ik warmde snel zijn bord op en haalde een glas water voor hem. "Dankjewel yasmina. Dankjewel voor alle moeite die je voor me doet en hebt gedaa" zijn woorden liet mijn hart haast smelten. "Ik hou van je anass en ik doe dit puur uit liefde. Je betekent veel voor me en je hebt ook heel veel dingen voor mij gedaan. Dus nu staan we quitte" zei ik. Hij lachtte en gaf me een stevige knuffel.

We lieten elkaar los zodra mijn telefoon afging. Het was mijn vader die me belde. Nerveus nam ik op.
"Hallo?"
"Waar ben je en waar blijf je?" Riep hij boos. "Ik ben op werk. I-ik kom er nu aan" zei ik met een piep stem terug. Hij hing op en liet me trillend zonder antwoord wachten. Ik greep naar mijn tas en jas en nam snel afscheid van anass. Gelukkig vond hij het niet erg dat ik snel weg ging en bedankte me nogmaals voor alle moeite.

Ik rende naar mijn auto en reed vol gas naar huis.

Toen ik eenmaal  was aangekomen en stond geparkeerd liep ik naar binnen. Het was muisstil in huis wat me zenuwen bezorgde. Ik schopte mijn schoenen uit en nam diep adem voor ik de huiskamer in liep. "Waar bleef je?" Vroeg mijn vader en stopte een hap lasagne in zijn mond. "Werk" antwoordde ik en schoof aan aan tafel. Hij fronste en greep naar zijn telefoon. Hij liet me zijn telefoon zien waar duidelijk was te zien dat yassine hem 3x heeft gebeld. "Je werkgever denkt daar anders over" zei hij boos en gooide zijn telefoon haast neer op tafel. Geschrokken keek iedereen elkaar aan. "I-ik was op werk papa" herhaalde ik. "Waarom belde hij me en vroeg hij waar je was?" Ik bleef stil. Hoe moest ik hier nou op gaan antwoorden. "Owh laat me raden. Je bent vast naar anass gegaan of niet?"
Vroeg hij. Hij was zo boos dat ik zijn ader in zijn nek haast kon zien uitpuilen.

"OF NIET SOMS!!" riep hij boos. "Papa alsjeblieft doe rustig" probeerde ik hem te kalmeren maar niets leek te helpen. Zelfs salim zijn woorden deden hem niets. "Ben je naar anass gegaan ja of nee? Meer wil ik niet weten!" Ging hij door.
"Yasmina vertel nou" smeekte salim toen we zagen dat mijn vader helemaal rood werd in zijn gezicht en begon te hoesten. Ik rende naar de keuken en haalde snel een glas water. Ik wilde het geven aan mijn vader maar hij gooide die uit mijn handen. Gillend stond mijn moeder op en rende naar de keuken toe.

Salim liep haar achter na waardoor ik alleen achter bleef met mijn vader. "YASMINA VERTEL OP VERDOMME!"
"ja ik ben naar anass geweest want hij had mijn hulp voor heel even nodig. Is dat dan zo erg? Iets goeds doen voor iemand?" Riep ik boos.

Het was stil en ik hoorde hem slikken. "Je telefoon!" Riep hij ineens. "Wat?"
"JE TELEFOON YASMINA GEEF ME JE VERDOMME TELEFOON!!" herhaalde hij. Geschrokken greep ik mijn telefoon uit mijn tas en gaf hem aan mijn vader. Hij verstopte mijn telefoon in zijn borstzak en ging in zijn stoel zitten. "Yasmina ik weet niet wat er met je aan de hand is de laatste tijd maar die vakantie heeft niet geholpen zo te zien. Als jij niet doet wat ik zeg dan moet ik maar andere maatregelen nemen met je"

Geschrokken bleef ik staan en vroeg me af wat hij in hemelsnaam bedoelde met maatregelen.

"Wat ga je doen dan?" Vroeg ik zacht. "Dat ga je nog zien yasmina wacht maar" fluisterde hij.

En hier begon alle ellende!

Vote, share and comment!
Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit deeltje en willen stemmen want daar maken jullie me heel erg blij mee.

Vergeet me zeker niet te volgen als je altijd op de hoogte wilt blijven als ik iets aankondig.