Incomplete Without You

024

Met een zucht gooide ik mijn telefoon op bed. We zijn inmiddels al een paar weken verder en alles verloopt moeizaam. Het gaat gelukkig goed met omayra en ik ben weer volop bezig met werk. Alles heb ik weer opgepakt en recht gezet. Yassine heeft zijn excuses aangeboden en me beloofd voor een hogere functie. Ik heb hem vergeven want ik was er zo moe van om boos te zijn op iedereen. Ik had al genoeg aan mijn vader en yassine kon ik er gewoon echt niet bij hebben.

Mijn vader is een heel ander persoon geworden en daar balen salim en ik enorm van. Ook mijn moeder lijkt het haar op te vallen. Hij is altijd laat thuis want hij geeft meer om redouane en zijn familie dan om zijn eigen familie. Dag en nacht is hij bezig met de henna voorbereidingen en verwaarloost ons enorm als familie.

Als ik er alleen al aan denk voel ik de pijn in mijn hart terugkomen. Ik mis hem zo erg. En niet alleen hem. Ook anass mis ik enorm. Sinds zijn bezoekje een paar weken terug is hij niet meer langs gekomen en heeft hij niet gebeld. Ik weet dat ik hem zei niet te komen maar toch verlang ik er naar. Ik mis zijn aanwezigheid, zijn woorden, zijn geur en zijn stevige armen waar ik me altijd in nestel.

Ik heb hem dagenlang geprobeerd te bellen en te appen maar niets werkt.

Ik mis hem zo erg ik hou het gewoon niet vol zonder hem.

Zuchtend tikte ik met mijn pen op het bureau. Ik werkte voorlopig thuis om yassine voor even te vermijden. Ik weet dat het goed is, maar toch voelt het raar om in zijn buurt te zijn na alles wat er is gebeurt.

Al gauw gooide ik het boek dicht en belde omayra op. Ze nam op. "Hey schat" zei ze. "Hey omayra, zullen we even naar de stad gaan?" Vroeg ik. "Moet je niet werken dan?" "Nee mijn hoofd zit zo vol met vragen over anass. Ik maak me zorgen"

"Rustig maar schatje hij is vast te druk bezig" probeerde ze me te kalmeren. "Ik weet het niet omayra. Ik blijft zo vaag. Hij laat me nooit zitten zonder te bellen" zei ik. "Weet je wat. Trek je kleren aan dan gaan we zo ergens eten. Ik haal je op met de auto" stelde ze voor. "Is goed ik zie je zo" ik nam afscheid van haar en trok snel wat aan. Kort daarna kwam omayra en belde ze aan. "Wauw jij ziet er leuk uit vandaag" zei ze knipogend. Ik lachte en bedankte haar.

Ik stapte in de auto en greep naar mijn telefoon toen ik hem voelde trillen. Het was een berichtje. Mijn hart maakte haast een sprongetje. Zal het anass zijn? Zou hij me eindelijk hebben ge-appt?

Teleurstellend keek ik naar het berichtje. Het was redouane.

{13:15} Hey yas, zullen we vanavond wat eten samen?

Ik zuchtte luid. Hij heeft me al zo vaak berichtjes lopen sturen en ik blijf hem gewoon negeren. Ik hoef zijn aandacht niet. Het enige wie ik bij me wil is anass.

"Hallo yasmina!" Geschrokken keek ik omayra aan die met haar hand voor mijn gezicht wuifde. "Weer verdronken in gedachtes?" Vroeg ze. Ik knikte en keek haar spijtig aan. "Sorry je moet er maar aan wennen" ze lachte en reed snel naar de stad toe.

We kwamen al snel aan en liepen gelijk de H&M binnen. Onze favo winkel!

We kochten wat leuke winter truien en besloten toen om ergens wat te gaan drinken.

We liepen de grand café binnen en namen een kop koffie en een stuk redvelvet taart. Als er iets is waar ik van hou dan is het wel redvelvet taart. We namen plaats bij het raam en keken wat naar buiten. Na een tijdje pakte ik mijn telefoon en bekeek mijn appjes die ik binnen kreeg van redouane.

{14:23} ja of nee?

{14:24} weetje wat laat ook maar zitten. Jammer dat je je zo kinderachtig moet gedragen tegenover mij.

Ik lachte en kon mijn ogen haast niet geloven. Hij noemt mij kinderachtig maar zelf gedraagt hij zich ook niet bepaald normaal en volwassen. Omayra keek me vragend aan. Ik liet haar het gesprek zien en ze begon hard te lachen. "Wat een rare jongen is dit" zei ze met de nadruk op jongen. En ze heeft volkomen gelijk. Hij lijkt net een tiener met zijn praatjes en gedrag. Alles wat hij wilt moet ook gebeuren en zo niet dan raakt hij helemaal van de kaart.

"Ga je nog iets terug zeggen?" Vroeg ze. "Nee" ze trok verbaasd haar wenkbrauwen omhoog. "Hoezo niet?"
"Ik heb niets te zeggen." Zei ik en zuchte. Ze knikte kort en dronk uit haar kop koffie. Ik nam een hap van mijn taart en voelde een koude hand op mijn schouders. Ik draaide me om en zag redouane staan. Hij was boos. "Wat?" Vroeg ik nonchalant en duwde zijn hand weg. "Hoe bedoel je wat?" Vroeg hij geïriteerd.

"Wat doe je hier redouane? Stalkt je me ofzo?" Vroeg ik boos. Hij pakte een stoel en kwam naast ons zitten. Omayra keek me ongemakkelijk aan en schoof opzij om plaats te maken. "Waarom doe je zo tegen me? Ik heb je heel wat ellende bespaart de een paar weken geleden" zei hij. "Oke dus? Dat anass is langs geweest betekent niet gelijk de einde van de wereld." Ik rolde met mijn ogen en keek naar de klok.

"Uhm.. weet je wat ik ga even bij de Zara kijken. Praten jullie maar verder" zei omayra en stond op. "Nee blijf zitten hij gaat nu vertrekken" zei ik snel. Redouane trok een verbaasd z gezicht. " ik ga helemaal nergens heen dame" zei hij en liet omayra gaan. Ik keek hem boos en en nam de laatste paar happen van omayra haar carrot cake. Die gaat vast niet terug komen denk ik.

"Redouane laat me met rust" zei ik. "Wat doe ik? Ik kijk gewoon af en toe of het goed gaat met je aangezien je me toch negeert op app" zei hij. "Begrijp je dan nog steeds niet dat ik je niet bij me wil?" Riep ik boos.

Hij spande zijn kaken en keek me woedend aan. "Het boeit me niet wat jij wilt oké!"
"Owh ja sorry het gaat namelijk alleen over jou" zei ik en stond op. Ik pakte mijn tassen en liep zo snel als ik maar kon naar buiten. Achter me hoorde ik hem nog schreeuwen maar dat boeide me niet. Ik wilde weg. Weg van hem en weg van al deze ellende die hij allemaal heeft veroorzaakt.

Vote, share and comment!
Thanks voor de 36 stemmen! Kunnen we dat weer halen???