Incomplete Without You

027

Onrustig keek ik om me heen zodra ik geluid van buiten hoorde. Anass is zojuit nu 4 uur lang weg en laat niets van zich horen. Zijn vader is met een paar mannen rond de omgeving gaan zoeken en ik ben thuis gebleven samen met dunya.

Ze keek onrustig om zich heen en kon elk moment in tranen uitbarsten. "Wil je wat thee?" Vroeg ik en schonk voor mezelf een glas thee in. Ze knikte en bedankte me lief.

Terwijl ik net een sip van mijn thee nam hoorde ik de deur open gaan. Anass kwam onder de modder en vol schrammen de woonkamer in gelopen. Mijn ogen werden groter zodra ik de grote snee op zijn buik zag. De bloed druppels maakte een spoor naar de slaapkamer. Dounya en ik sprongen overeind en rende naar anass toe, die elk moment leek flauw te vallen.

"allemaal aan de kant!" Riep anass zijn vader en duwde ons aan de kant. anass werd in zijn kamer op bed gelegd en een kennis die ook dokter is hielp anass met zijn wond.

Met trillende handen bleef ik op de bank zitten, wachtend tot ik anass eindelijk mocht zien. Salim liep naar me toe en sloeg een klein dekentje over mijn schouders heen. "Rustig maar hij is veilig thuis" zei hij. Ik knikte en voelde gelijk twee stevige armen om me heen.

Na een uur werd de deur weer geopend en liep de vrouw met wat plastic handschoenen op me af. "Salam mijn naam is nadia. Ik heb de wond verschoond en dicht gemaakt. Het enige wat gedaan moet worden is het verband wisselen en dit regelmatig insmeren" ze liet me een flesje zien en gaf het aan mij. Ik knikte en bedankte haar voor haar hulp.

Met het flesje in mijn handen liep ik de kamer in waar anass op bed lag. Hij keek me aan en glimlachte. Ik voelde me gelijk al wat beter om hem te zien lachen. Langzaam liep ik naar hem toe en nam plaats op de stoel naast het bed. "Hoe voel je je?" Vroeg ik en ging met mijn hand door zijn haar. "Goed, maak je maar geen zorgen om mij" zei hij en drukte een kus op mijn hand.

Ik glimlachte en keek naar zijn wond, die nu inmiddels bedekt was met een laag verband. "Doet het nog pijn?" Hij schudde meteen met zijn hoofd. "Alleen als ik beweeg"

Het bleef een tijdje stil en ik wist niets te zeggen. Ik wilde natuurlijk dol graag weten wat er was gebeurd, maar aan anass te zien was hij er nog niet klaar voor om het te vertellen. "Yasmina maak je je niet druk. Ik zie aan je dat je onrustig bent en je hoofd vol zit met vragen. Ik zal je morgen alles uitleggen zodra ik me wat weer beter voel" zei anass. Ik knikte en stond op. Ik gaf anass snel een kus en dekte hem toe met een dekentje. "Ga maar slapen dan voel je je straks weer beter" zei ik snel en verliet de kamer.

"Zijn rachid en dunya weg gegaan?" Vroeg ik aan salim die op de bank zat in zijn eentje. Hij knikte. "Ze hadden weer een afspraak en moesten iets doen" zei hij. Ik keek uit het raam en zag een paar mannen staan. "Wat doen zij hier?" Vroeg ik. Salim keek uit het raam. "Bewakers" zei hij kort. Verward keek ik salim aan. "Was het hele punt niet om hier heen te komen en niet te veel aandacht te trekken?" Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op.

Ik nam plaats op de bank en voelde mijn telefoon in mijn zak trillen. Het was mijn moeder. Ik nam gauw op.

"Salaam mama hoe gaat het?" Vroeg ik enthousiast. "Salaam habiba, het gaat prima" antwoordde ze. Ik hoorde de vermoeidheid in haar stem en maakte me gelijk zorgen. "Wat is er gebeurd mama? Wanneer kom je trouwens?!" Vroeg ik. "Je vader maakt zich alleen zorgen en houdt me telkens wakker dat is alles lieverd." Ik slikte snel. "Als er iets is kan je het zeggen" zei ik snel. "Je vader heeft met redouane een team gestuurd om jullie te zoeken. Ze hebben meerdere mensen overvallen en in het ziekenhuis geslagen. Ik zou als ik jullie was naar het buitenland gaan om zeker te zijn dat jullie veilig zullen blijven" zei ze. Mijn wangen werden gelijk helemaal rood. "Mama je moet met ons mee anders gaan we niet" zei ik meteen.

Voor geen cent verlaat ik dit land zonder mijn moeder!

"Geef dit door aan salim en aan anass. Ik moet nu gaan lieverd" voor ik nog iets terug kon zeggen hing ze op.

Met trillende handen legde ik de telefoon terug op tafel. "Salim we moeten naar het buitenland" vertelde ik. Salim keek me verbaasd aan. "Ik vertel je alles wel morgen als ik het aan anass heb vertelt" zei ik en liep naar de slaapkamer waar ik in bed dook. 

Met tranen in mijn ogen probeerde ik mezelf rustig te houden en voor ik het wist viel ik in slaap.

Vote, share and comment!

Zoals jullie kunnen merken ben ik de laatste tijd saaie deeltjes aan het publiceren. Ik ben gewoon enorm inspiratieloos en hoop dat jullie me op ideeën kunnen brengen. Dit mag privé of gewoon in de comments!

Degene waarvan ik het idee ga gebruiken zal genoemd worden in mijn verhaal ;)

Kunnen we de 35 stemmen halen?