Incomplete Without You

010

Aaaahhh omggg ik heb gewoon de 600 lezer gehaald!!
Dat allemaal dankzij jullie!
Jullie zijn zo lief. Ik weet echt niet hoe ik jullie hiervoor moet bedanken. Ik heb nog nooit gezien dat een boek met maar 10 delen al 600 lezers heeft. Dit is absurd ik wilde jullie gewoon laten weten dat ik daar erg dankbaar voor ben en echt enorm veel van jullie hou!
Nogmaals bedankt♡

Back to the story:

Ik liep renend het ziekenhuis in en zag de familie van anass huilend in de wacht kamer zitten. Ik had de kans niet om ze even te groeten want dunya trok me naar de gang opweg naar de kamer van anass. Gelukkig droeg ik slippers dus hoefde ik niet op mijn hoge laarsjes te rennen.

We kwamen aan bij zijn kamer en troffen een aantal dokters aan. "Is dit yasmina?" Vroeg een dokter. Voor ik mezelf kon voorstellen hoorde ik anass schreeuwen. "YASMINA YASMINAAA!!" schreeuwde hij en begon heen en weer te bewegen. Na een tijdje bleef hij stil liggen en bewoog geen vin.

Ik rende naar zijn bed toe en liet me naast zijn bed op een stoel vallen. Ik greep naar zijn hand en drukte die dicht tegen me aan. De kamer werd als maar leger wat me een fijn gevoel gaf. Ik wilde niet dat iedereen zag dat ik aan het huilen was. Toen ook anass zijn ouders waren vertrokken kon ik mijn tranen niet meer in houden en liet ik ze los.

"Anass blijf rustig alsjeblieft" dat was het enige wat ik nu kon zeggen. Mijn hoofd was aan het bonken door alle druk die op mijn schouders lag, ik kon haast niet meer functioneren. "Anass blijf vechten want je kunt dit aan geloof me! Denk maar terug aan hoe je me uit die boom kreeg in het bos. Je deed er alles aan om me te helpen" zei ik.

Al gauw gingen me gedachtes naar vroeger.

• Flashback 23 december 2017.
"Anass alsjeblieft" smeekte ik en hield mijn armen strak om de boomstam heen. Ik zat op een boom en kwam er maar niet uit. Het was zo glad en ik was bang om te vallen. Wat bezielde mij toch om in die boom te klimmen?! "Het komt goed yasmina laat jezelf vallen dan vang ik je goed?" Zei hij. Ik keek angstig naar beneden en kon me niet voorstellen hoe ik mezelf hier zou laten vallen. Het was veelste hoog. "Nee anass het is te hoog. Help me nou!" De tranen bevroren op mijn wang en ik begon steeds meer naar voren te glijden. Ik hapte naar adem en verstopte mijn gezicht in mijn sjaal. Ik had het koud en wilde het liefst nu naar huis gaan. Ik voelde de boom bewegen en keek geschrokken naar beneden waar ik anass de boom in zag klimmen. Langzaam kwam hij steeds dichterbij. Toen hij bij mijn tak was aangekomen sloeg hij zijn armen om me heen. "Anass ik ben bang" Fluisterde ik. "Ik ben bij je en ik zal je niet laten vallen" zei hij en drukte kusjes in mijn nek. Ik glimlachte en klom op zijn rug toen de tak zich begon te begeven en elk moment kon breken.
Langzaam klom hij ons naar beneden.
Ik kon hem maar niet stoppen met bedanken. Ik was zo bang en zonder hem zou ik zeker weten gevallen zijn. "Het is oke yasmina zo lang je bij mij bent hoef je je nergens zorgen over te maken. Weet dat je altijd veilig zult zijn bij mij" zei hij en drukte een lange kus op mijn slaap.
• Einde flashback.

De tranen begonnen meer steeds toe te nemen en ik veegde ze ruw weg. Ik keek naar anass. Hij lag rustig in zijn bed. Gelukkig ademde hij goed en ging alles voor mijn gevoel wel oké met hem. Ik stond op en keek nog voor de laatste keer naar anass. "Yasmina" fluisterde hij. Ik liep weer naar zijn bed toe en boog voor over. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en liep toen de kamer uit.

Dunya stond gelijk op en liep mijn kant op. "En hoe gaat het nu met hem?"
"Goed hij is rustig geworden" zei ik. Ze knikte opgelucht en omhelde me stevig. "Dankjewel yasmina zonder jou zou hij waarschijnlijk een hartaanval hebben gekregen of misschien wel iets ergers" zei ze. "Ik doe het graag. Bel me zodra hij wakker is" ze knikt en loopt naar zijn kamer. Ik loop naar mijn vader toe en liep met hem naar de auto toe.

"Wat zei je tegen hem?" Vroeg mijn vader. "Dat hij moest vechten en rustig moest blijven" hij keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Ik rolde met mijn ogen en keek weg. "Dus dat was het? Daar voor hebben we gerend als kudde dieren en daarmee heb je hem rustig gekregen?" Vroeg hij. Ik lachte en schudde mijn hoofd. "Dat was het en ik liet hem herinneren aan een flashback zodat hij mijn woorden niet zou vergeten" vertelde ik erbij.

"Welke flashback?"
"Die van het bos toen ik in de boom klom. Ik vertelde hem dat hij net zo hard moest vechten als toen hij me uit die boom wilde krijgen" zei ik. "Wat bezielde jou überhaupt om in die boom te klimmen?" Ik kon duidelijk zien dat mijn vader me wilde opvrolijken.

"Ik weet het niet" zei ik en lachte om mezelf. Tot de dag van vandaag heb ik geen enig idee waarom ik in die boom ben gaan klimmen.

We kwamen thuis en ik ging gelijk naar bed. Ik was bek af en wilde lekker in mijn bedje liggen. Ik nam nog snel een douche en dook in mijn bedje. Net waneer ik in slaap wilde gaan vallen voelde ik mijn telefoon trillen onder mijn kussen. Ik liet het maar gaan tot dat ik meerdere keren achter elkaar gebeld werd. Ik besloot toch maar eens te kijken wie het was en zag dunya haar nummer verschijnen.

Het zou toch niet zijn dat anass weer een aanval heeft gehad. Ik nam op. "Yasmina"
Zei ze hijgend. "Ja?"
"Anass is wakker geworden!" Riep ze vol vreugde. Ik liet mijn telefoon vallen.

Zo snel?

Vote, share and comment!