Incomplete Without You

015

Two days later...

"Stapt u maar in mevrouw" ik keek anass zijn bewaker dankbaar aan toen hij mijn koffer overnam, en nam plaats bij het raam van anass zijn vliegtuig.

De afgelopen dagen liepen moeizaam en dat allemaal door redouan die het maar niet kon hebben dat ik mijn kamer niet uit wilde. Ik heb me enorm opgesloten en het deed me eerlijk gezegd echt goed. Voornamelijk door alle telefoongesprekken die ik heb gehad met anass.

Ik kijk uit het raam en voel dat het vliegtuig begint te rijden en niet veel later zitten we in het lucht op weg naar nederland waar ik mijn lieffie eindelijk ga zien.

15:00
*aangekomen in nederland*

Helemaal blij ren ik naar anass toe die met krukken voor zijn auto staat te wachten. Wat kon ik hem wel dood knuffelen. Hij sloeg zijn armen stevig om mijn middel heen en snoof diep mijn geur op. "IK HEB JE SOOOO GEMIST!!" riep ik en drukte kusjes in zijn nek. Hij glimlacht en kuchte schor. "Ik jou ook yas" zei hij en drukte een kus op mijn voorhoofd.

"Kom stap in want het begint frisjes te worden" zei anass en deed de deur voor me open. Ik glimlachte en nam achterin plaats terwijl ik anass ook naar binnen hielp. De chauffeur begon te rijden en ik begon hem te vertellen over mijn vakantie.

"Heb je wel kunnen genieten ondanks redouan zijn aanwezigheid?" Vroeg hij. "Ja zeker" "mooi" glimlacht hij en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij ging langzaam met zijn vingers door mijn haar tot ik in slaap viel.

-

"Yasmina....yasmina" geërgerd deed ik mijn ogen open en zag dat ik was aangekomen bij mijn huis. Binnen now time trok mijn moeder de deur open en nam me in haar armen. Anass keek ons lachend aan en stapte uit de auto. Ik zag hem nog kort knikken naar mijn vader en liep toen op salim af. Ik slikte en begon iedereen te groeten.

toen ik inmiddels binnen zat met een bord msemen en een kop thee kreeg ik al de verwachtte vragen naar me gevuurd. ''dus yasmina ga je ons nog vertellen waarom je eerder vertrok of niet?'' lachte mijn moeder. Ik slikte en keek anass kort aan. ''ik vond het wel genoeg geweest en ik voelde me niet zo lekker de laatste paar dagen'' loog ik. ''had je een zonnesteek?'' vroeg mijn vader bezorgd. ''ik denk het'' zei ik en nam een sip van mijn thee. ''je hebt het toch wel leuk gehad?'' vroeg omayra. ik knikte vol overtuiging naar haar. ''ik heb het zeker naar mijn zin gehad'' zei ik en zag dat anass opstond. ''ik ga maar weer'' zei hij en nam afscheid van mijn moeder, salim en omayra, maar bij mijn vader aangekomen twijfelde hij even en gaf hem toen snel maar een hand. Ik heb gemerkt dat mijn vader er nog niet overheen is. ''nee blijf nog even'' zei ik snel en stond op om hem tegen te houden. ''nee ik ga'' zei hij maar ik liet dat zeker niet gebeuren. ik greep naar zijn krukken en keek hem uitdagend aan. ''yasmina-'' ''yasmina geef hem zijn krukken terug en laat hem gaan'' onderbrak mijn vader streng. snel gaf ik hem zijn krukken terug en nam afscheid van hem. 

toen hij was vertrokken ruimde ik mijn bord in de keuken op en mijn moeder liep achter me aan om alvast aan het avond eten te beginnen. ''is het weer goed tussen jullie?'' vroeg mijn moeder met opgetrokken wenkbrauwen. Ik haalde mijn schouders op omdat ik eerlijk gezegd ook niet wist of het wel weer goed was tussen ons. Mijn gevoel zegt van wel maar wie weet denkt anass er anders over. ''denk je dat papa het hem gaat vergeven?'' vraag ik zacht. Ook zij haalt haar schouders op. ''Ik denk dat je vader daar zich niet zo mee bezig houdt. Hij heeft namelijk al andere plannen voor je'' zei ze met een zucht. Ik voelde een brok in mijn keel en wist gelijk over wat ze het had. Mijn vader gaat me uithuwelijken. 

''zeg me alsjeblieft dat dit niet waar is'' smeekte ik mijn moeder. ''ik weet het niet lieverd. Je vader doet er de laatste tijd heel geheimzinnig over. Ik heb het tenslotte ook maar gehoord van je broer'' ik voelde de tranen al opkomen en beet op mijn lip. ''en als ik niet wil?'' vroeg ik al wetend op het antwoord. ''dat zien we dan wel'' zei ze en gaf me een knuffel. Snel veegde ik de tranen weg en keek mijn moeder huilend aan. ''ga maar boven liggen schat. Rust uit en maak je niet druk. Ik sta altijd achter je keuze lieverd vergeet dat nooit'' sprak mijn moeder me toe. Ik knikte en drukte nog snel een kus op haar wang. Snel verliet ik de keuken en liep naar mijn kamer toe waar ik omayra op het bed zag liggen. ''hehe dat duurde lang'' zuchtte ze en kwam tegenover me zitten. ''gaat het met je?'' vroeg ze toen ze mijn knal rode ogen zag. Ik knikte en nam een slok water. ik knikte en keek naar mijn koffer die nog uitgepakt moest worden. ''wat was de reden dat je weg ging?'' vroeg ze. Ik deed mijn koffer open en sorteerde alles terwijl ik omayra het hele verhaal vertelde over redouan. 

Na mijn verhaal keek zo geschrokken en verbaasd. ''wat een idioot zeg!'' ''zeg dat wel ja'' zei ik en legde mijn laatste stapel kleren in de kast. Trots keek ik naar mijn koffer die netjes is opgeruimd. Dit is me nog nooit zo snel gelukt. ''heb je anass nog bedankt'' vroeg ze waarop ik haar scheef bleef aankijken. ''natuurlijk heb ik hem bedankt.'' zei ik en gaf haar een speelse klap. Omayra haar telefoon ging af en ik zag haar zuchten. ''ik moet gaan ik spreek je morgen weer in sha allah'' zei ze en gaf me haastig een kus. Ik knikte en sloot de deur toen achter haar zodra ze naar beneden ging om te vertrekken. 

Ik trok mijn pyjama snel aan en kroop toen in mijn bedje om even een dutje te doen aangezien ik dood moe was geworden.  

-

Mijn moeder riep me en ik liep naar beneden waar de tafel gedekt was. Het was inmiddels an 21:00 uur en ik heb heerlijk geslapen. Iedereen zat al aan tafel en ik schoof snel aan om gezamelijk te gaan eten. 

Na het eten ruimde ik de tafel af en mijn moeder liep de keuken binnen om me te helpen. ''hoeft niet mama ik doe het wel'' zei ik zodra ik zag dat ze de vaat wilde gaan doen. ''nee is echt niet erg lieverd'' zei ze met een glimlach en begon me te helpen. ''mama'' ''ja''

''mag ik misschien een beetje meenemen voor anass, Hij is alleen thuis'' vroeg ik. Mijn moeder trok verward haar gezicht op. ''alleen thuis? hij komt net uit het ziekenhuis waar zijn zijn ouders?'' vroeg ze bezorgd. ''die zijn vertrokken naar het buitenland'' zei ik. Ze bleef me vol ongeloof aanstaren. ''tuurlijk schat neem maar wat voor hem mee'' zei ze en gaf me een aantal bakjes die ik begon te vullen. Na het schoonmaken trok ik mijn schoenen aan om het eten naar anass te brengen. Toen ik net wilde gaan vertrekken kwam mijn vader voor me staan. ''waar ga jij naar toe zo laat?'' vroeg hij met zijn armen over elkaar. Ik slikte en keek mijn moeder die achter mijn vader stond hoopvol aan. ''ze gaat wat eten naar omayra brengen'' zei mijn moeder. het bleef even stil en ik zag mijn vader zijn blik veranderen. ''is goed blijf niet te lang'' waarschuwde hij me nog snel voor hij de woonkamer in liep. Dankbaar keek ik mijn moeder aan en liep toen gauw naar buiten. Op weg naar anass. 

vote share and comment!