Incomplete Without You

007

''SALAM !'' riep ik uitbindig en groette mijn ouders die terug zijn gekomen van de begrafenis. mijn moeder glimlachte en drukte een stevige kus op mijn wang. 

''voel je je al wat beter oumi?'' vroeg ik en sloeg gauw en dekentje om haar heen. het is voor mij gevoel al hartje winter. ''choukran hbiba'' zei ze en leunde tegen de bank aan. 

ik bracht alle koffers naar boven en zette wat thee. ik haalde de cake uit de oven die ik net een uur geleden heb gemaakt en serveerde die op een groot bord. 

we zijn trouwens al een aantal weken verder en alles gaat goed met me alhamdoulilah. het enige waar ik mee zit is anass. het lijkt alsof mijn hersenen hem niet willen vergeten.

ik denk nog elke dag aan hem. alleen wordt dat gelukkig met de dag minder. ik probeer zo veel mogelijk dingen te doen. ik werk nu ook meer uren wat alleen maar beter is voor mij. als ik niet bezig ben met iets blijf ik maar aan hem denken.

en er moet ooit een punt achter deze drama komen. 

ik schonk voor iedereen wat thee in. ''hoe gaat het met je?'' vraagt mijn moeder en nam een hap van mijn cake. ''gaat wel goed'' zeg ik en probeerde zo gelukkig over te komen. ''hoe gaat het met werk?'' vraagt mijn vader dan. ''ook goed, ik werk nu meer uren'' zeg ik. 

hij knikt trots en drukt een kus op mijn wang. ''ik ben trots op je yasmina'' zegt hij. ik glimlachte terug en keek wat uit het raam in de hoop salim zou komen om de sfeer wat op te vrolijken. 

ik heb tenslotte toch niets om over te praten. ''hoe gaat het met anass?'' vraagt mijn moeder dan. ik verslikte me in mijn thee en begon hard te hoesten. mijn vader haalde gauw een glas water voor me 

''uhm met anass....ik weet het niet ik hoop dat het goed gaat met hem'' zeg ik dan. mijn hoofd is zo rood als een tomaat. mijn ouders hebben geen idee over dat het definitief klaar is tussen mij en anass. 

''waarom doe je zo raar? is er iets gebeurd?'' vraagt mijn vader en kijkt me serieus aan.

mijn hart begint sneller te kloppen. als er iets is waar mijn vader niet tegen kan is het wel relaties. voor hem blijf ik toch nog zijn kleine meisje. 

het was dat mijn moeder hem overtuigde om anass een kans te geven anders zou er nooit wat zijn geweest tussen anass en mij.

ik ben tenslotte niet zo'n meid die stiekem een relatie gaat nemen. 

''het is klaar tussen ons'' zeg ik. 

er valt een stilte in de kamer. het was zo enorm stil dat je zelfs de klok hoorde tikken. ik keek naar buiten en zag dat salim uit zijn auto stapte.

de perfecte timing. 

''salim is er'' riep ik en rende zowat naar de deur toe die ik open deed voor hem. ''salam'' zei hij en gaf mij een kus. 

''salim vrolijk de sfeer op alsjeblieft'' smekend keek ik hem aan. hij knikte en trok zijn jas uit. hij liep de woonkamer in en groette zijn ouders.

zenuwachtig liep ik rondjes in de hal. 

''yasmina'' ik draaide me geschrokken om toen ik mijn vader zijn stem hoorde. hij keek me bezorgd aan. 

''gaat het'' vroeg hij. ik knikte en liep gauw weer de woonkamer waar salim uitbundig over zijn werk dag vertelde. 

iedereen leek zijn aandacht te hebben gevestigd bij salim wat mij de kans gaf om sneaky naar de keuken toe te lopen. ik vulde een glas water en appte omayra of ze morgen wilde afspreken.

ik ben er nog niet klaar voor om het mijn ouders te vertellen. en mijn vader al helemaal niet. 

Ze antwoordde gelukkig meteen met ja. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en begin het eten op te dienen.

"Komen jullie eten?" Vraag ik. Iedereen knikt en schuift aan tafel. tijdens het eten is het erg stil. ik kijk salim aan in de hoop hij onze ouders aan de praat kan krijgen. 

hij merkt mijn blik op en begint wat verhalen te vertellen over wat de afgelopen dagen is gebeurd. het gedeelte dat we beide bijna werden ontvoerd houdt hij voor zich waar ik enorm blij over ben. 

''je hebt lekker gekookt'' zegt mijn moeder. ik glimlach. ''ik heb geleerd van de beste'' zeg ik. ze kijkt me lief aan en drukt dan een kus op mijn wang. waneer we klaar zijn ruim ik de tafel op.

''schat ik ga boven even liggen. ik ben erg moe van de reis'' zegt mijn moeder. ''is goed heb je nog wat nodig?'' vraag ik haar. ze schud haar hoofd en loopt naar boven. nu zitten alleen salim en mijn vader in de kamer. 

aan mijn vader te zien is hij zeker niet van plan om nu naar bed te gaan. 

''ik ga ook slapen ik heb morgen een lange werkdag'' zeg ik en maak aanstalten om naar boven te lopen. al gauw hoor ik mijn vader zijn voetstappen achter me. ''ga je me vertellen wat er aan de hand is of moet ik persoonlijk naar anass toe gaan?'' zegt hij.

ik zucht en kijk salim aan die niet weet wat hij moet doen. ''papa kom voetbal kijken'' zegt salim. ''bemoei er niet mee salim ik heb jullie twee al door, dus yasmina jij gaat me nu alles vertellen of ik ga persoonlijk naar anass toe'' 

zuchtend loop ik terug naar de bank toe. ''het is gewoon klaar tussen ons. wat wil je dat ik vertel?'' ''gewoon alles van a tot z'' zegt hij met zijn armen over elkaar. ik haal diep adem. ''het ging niet meer tussen ons, we hadden veel ruzie's en toen hadden we beide besloten om elkaar wat ruimte te geven" zeg ik.

Hij lijkt me niet te geloven. "Papa het is zo" zeg ik. Hij knikt. "Valt hij je lastig?" Vraagt hij. "Nee we hebben elkaar niet meer gezien" lieg ik. Anass komt nog elke dag naar dezelfde café waarvan hij weet dat ik daar nachtdienst draai.

"Is goed. We praten wel morgen verder ga nu maar naar bed" zegt hij. Ik druk een kus op zijn wang en loop naar boven. Ik trek mijn pyjama aan en maak mijn tas klaar voor morgen aangezien ik wat spulletjes heb gehaald om mijn kantoor te versieren.

Ik heb namelijk mijn eerste eigen kantoor gekregen van yassin.

Na een tijdje duik ik in mijn bedje en val in slaap.