ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 28 (Zawgyi)

ေႏြဦးရာသီ၏ ေနေရာင္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ သစ္ရြက္ႏုမ်ား တိုးထြက္လာကာ ေတာအုပ္တစ္ခုလံုး စိမ္းစိုေနသည္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေၾကြက်ေျမခရေသာ သစ္ရြက္မ်ားေၾကာင့္ ေျမဇီၾသဇာ ၾကြယ္၀ေသာ ေတာအုပ္ၾကမ္းျပင္တြင္လည္း ေတာရိုင္းပန္းေလးမ်ား ဖူးပြင့္ေနသည္မွာ ပန္းခင္းၾကီးေလအလား အမွတ္မွားရႏိုင္သည္။ ပြင့္ဖတ္ႏုႏုႏွင့္ ခရမ္းေရာင္၊ အ၀ါေရာင္၊ အျဖဴေရာင္၊ အျပာေရာင္ ပန္းမ်ိဳးစံုလွသည္။ ပန္းတို႔ႏွင့္အတူ လိပ္ျပာငယ္မ်ားမွာလည္း မရွားပါ။ အျဖဴႏွင့္အနက္ေရာင္ အရိုင္းလိပ္ျပာေလးမ်ားကိုေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႔ရသည္။

လုလိယက္စ္ေရွ႕မွ ဖဲလ္လစ္သည္ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ ေလ်ွာက္လွမ္းေနရင္း မ်က္စိရွင္ရွင္ထားကာ ေဘးဘီ၀ဲယာသို႔ အဆက္မျပတ္ ၾကည့္ရွဳလာခဲ့သည္။ မနက္ေစာေစာကတည္းက အနားယူစံအိမ္ၾကီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ယခင္တစ္ေခါက္ကလို ကၽြန္မ်ားျဖင့္ အုပ္စုလိုက္ အမဲလိုက္ရသည္မွာ ပိုမိုျမန္ဆန္ျပီး သက္သာသေလာက္ ယခုလို ေျခလ်င္ အမဲလိုက္ရသည္မွာ ပိုအပင္ပန္းခံရသည္။

"ဖဲလ္လစ္..ခဏ"

ဖဲလ္လစ္ကို လွမ္းတားလိုက္ရင္း ေတာင္ကုန္းျမင့္တစ္ေနရာမွ ျခံဳၾကီးနားသို႔ လုလိယက္စ္ ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အရွင္.."

"ဒီေနရာမွာ အရင္က ေတာင္ေပၚစမ္းေရေတြ စီးက်ျပီး ေရစီးေၾကာင္းလို ျဖစ္ေနတာ။"

ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ားကို ၾကည့္ရင္း လုလိယက္စ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနသည္။ လုလိယက္စ္သည္ ဒီေတာ၊ ဒီေတာင္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္း ကၽြမ္း၀င္သည္။ ယခုေနရာသည္ ေႏြရာသီတြင္ သိုး၊ ႏြားေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အဓိကအေရးပါေသာ ေရကန္ငယ္လိုမ်ိဳးေနရာျဖစ္သည္။ ဒီေနရာေလးတြင္ ႏြားေက်ာင္းသူမ်ား တစ္ေထာက္နားကာ တိရစၦာန္မ်ားကို ေရတိုက္ေလ့ရွိသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာကတည္းက ရွိခဲ့သည့္ သဘာ၀စမ္းေရအိုင္တစ္ခု ဆိုလ်ွင္ မမွား။ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ ေႏြရာသီမွာပင္ ေရစီးမပ်က္ခဲ့။